Έγραψα προχθές την ανάρτηση "Η μεγάλη πράσινη απάτη : ζητούν να πληρώσουμε το 2014 "ντούκου" μια λιγνιτική Μονάδα 380MW και το 2020 να μην έχουμε ούτε Μονάδα ούτε ρεύμα!" και πήρα ένα πολύ ενδιαφέρον, εκτενές και τεκμηριωμένο σχόλιο: η κεντρική του ιδέα είναι πώς η μεγάλη απαλλαγή της βιομηχανίας απ' τη λυπητερή του ΕΤΜΕΑΡ συνιστά μια μορφή κρατικής ενίσχυσης, που ήδη ελέγχεται απ' την Κομισιόν. Αυτό βέβαια έρχεται σε απόλυτη συμφωνία μ' αυτά ...
που είχα γράψει πριν λίγες μέρες για τη Γερμανία, επομένως δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη.
που είχα γράψει πριν λίγες μέρες για τη Γερμανία, επομένως δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη.
Τα σχόλια υπάρχουν για να ανταλλάσουμε απόψεις και πληροφορίες, ώστε να γινόμαστε όλοι σοφότεροι. Νομίζω λοιπόν πως αξίζει να προσέξουμε αυτό το σχόλιο περισσότερο, γι' αυτό και τ' ανεβάζω σήμερα ολόκληρο, με τον τίτλο που έδωσε ο σχολιαστής. (Στο κείμενο περιλαμβάνονται οι συντομογραφίες ΣΕΔΕ : Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών και ΣΛΕΕ: Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα υπόλοιπα νομίζω ότι είναι γνωστά). Το σχόλιο :
Ιανουαρίου 21, 2014 στις 8:07 μμ e
Η ΜΕΓΑΛΗ-ΔΗΘΕΝ ΠΡΑΣΙΝΗ-ΑΠΑΤΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ..
Με τις αποφάσεις: α) υπ’ αριθ. Δ5ΗΛ/Β/Φ.1.20/οικ.290/08.01.2013 ΥΠΕΚΑ, β) υπ’ αριθ. 323/2013 ΡΑΕ και γ) 663/2013 ΡΑΕ, εισήχθη υπέρ των επιχειρηματικών κλάδων της κατηγορίας «καταναλωτές υψηλής τάσης» και των επιχειρηματικών κλάδων «καταναλωτές μέσης τάσης» ένας μηχανισμός ενίσχυσης της λειτουργίας τους, υπό τη μορφή μειώσεων εισφορών, συγκεκριμένα υπό τη μορφή μειώσεων των κατ’ αντιστοιχία της ηλεκτρικής ενέργειας που αυτοί οι κλάδοι και επιχειρηματικές κατηγορίες καταναλώνουν, αναλογούντων περιβαλλοντικών φόρων, εισπραττομένων με σκοπό τη “μείωση των λεγόμενων αερίων θερμοκηπίου” που εκπέμπονται στη Χώρα.
Μέσω της μεθοδολογίας που εισήγαγε η απόφαση υπ’ αριθ. Δ5ΗΛ/Β/Φ.1.20/οικ.290/08.01.2013 ΥΠΕΚΑ και της συνακόλουθης διαδικασίας των υπ’ αριθ. 323/2013 ΡΑΕ και 663/2013 αποφάσεων ΡΑΕ, κατά παράβαση των ισχυουσών διατάξεων και κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών αντισταθμίζονται αυξήσεις στις τιμές ηλεκτρικής ενέργειας που απορρέουν από τις πολιτικές για τις ΑΠΕ΅και από την ενσωμάτωση του κόστους εκπομπών αερίων θερμοκηπίου λόγω του ΣΕΔΕ της ΕΕ.
Με τις πολύ μεγάλες μειώσεις των αναλογούντων περιβαλλοντικών τελών-φόρων που κανονικά θα έπρεπε να καταλογίζονται και να εισπράττονται, η διοίκηση μεροληπτεί, παραβιάζει τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού υπέρ των κατηγοριών «καταναλωτές υψηλής τάσης» και «καταναλωτές μέσης τάσης» και παραβιάζεται η βασική αρχή της προστασίας του περιβάλλοντος-αειφορίας: «ο ρυπαίνων πληρώνει», δηλαδή το άρθρο 191 της ΣΛΕΕ. Οι εν λόγω μειώσεις είναι δυνατόν να λαμβάνουν χώρα μόνο μέσω και δια της χρήσης της αδιαφανούς μεθόδου της υπ’ αριθ. Δ5ΗΛ/Β/Φ.1.20/οικ.290/08.01.2013 ΥΠΕΚΑ και της συνακόλουθης διαδικασίας των υπ’ αριθ. 323/2013 και 663/2013 αποφάσεων ΡΑΕ βάσει των οποίων καθορίζονται-προσδιορίζονται, οι αριθμητικές τιμές των συντελεστών της ανωτέρω μεθοδολογίας, καθώς και οι μοναδιαίες χρεώσεις ΕΤΜΕΑΡ που επιβάλλονται στους πελάτες των προμηθευτών ηλεκτρισμού.
Υπολογίζω ότι οι παράνομες ενισχύσεις είναι πάνω από 100 εκατ. ευρώ υπέρ των καταναλωτών υψηλής τάσης μόνο το 2013 και πάνω από 200 εκατ. ευρώ υπέρ των καταναλωτών υψηλής τάσης.
Βλ. πίνακα 5 στην απόφαση 663/2013 ΡΑΕ συνολικές πωλήσεις ανά κατηγορία πελατών. 7.757.877 MWh κατανάλωσαν το 2013 στην υψηλή τάση και θα έπρεπε να πληρωθούν οι αναλογούντες φόροι υπέρ ΑΠΕ (ΕΤΜΕΑΡ) σύμφωνα με την ισχύουσες μεσοσταθμικές τιμές (προ ΦΠΑ) ανά εξάμηνο, ενώ κατέβαλαν για το δεύτερο εξάμηνο μόνο 3,61 εκατ. ευρώ.
Οι ενισχύσεις λειτουργίας των εν λόγω κλάδων αφ΄ ενός δεν αποτελούν το κατάλληλο μέσο για τη βελτίωση της προστασίας του περιβάλλοντος, αφ’ ετέρου συνιστούν λειτουργικές ενισχύσεις που δε υπάγονται σε κάποια από τις εξαιρέσεις που η ΣΛΕΕ επιτρέπει λαμβανομένης υπ’ όψιν της γενικής απαγόρευσης των κρατικών ενισχύσεων βάσει του άρθρου 107 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με την παρ 1 του άρθρου 107 ΣΛΕΕ ένα κρατικό μέτρο συνιστά κρατική ενίσχυση όταν χορηγεί μέσω κρατικών πόρων οικονομικό πλεονέκτημα, με επιλεκτικότητα, νοθεύοντας τον ανταγωνισμό με συνέπεια των αρνητικό επηρεασμό των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των μελών. Η μεθοδολογία απομείωσης αναλογούντων περιβαλλοντικών φόρων, επί της κατανάλωσης ηλεκτρισμού, μηχανισμός υπέρ συγκεκριμένων κατηγοριών και κλάδων, συνιστά αβάστακτη πρόσθετη επιβάρυνση για τα νοικοκυριά, τα οποία υποχρεούνται να καταβάλουν το επιπλέον κόστος της λεγόμενης πράσινης ενέργειας. Κατά συνέπεια, οι ανωτέρω αποφάσεις ΥΠΕΚΑ και ΡΑΕ συνιστούν ένα επιχειρησιακό μέτρο sui generis ενίσχυσης, που δεν παράγει κανένα περιβαλλοντικό όφελος και δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των περιβαλλοντικών κατευθυντήριων γραμμών της Ένωσης. Δεδομένου ότι η ενίσχυση αυτή δεν περιορίζεται χρονικά και δεν είναι προγραμματισμένο να μειωθεί με την πάροδο του χρόνου και δεδομένου ότι στρεβλώνει τον ανταγωνισμό και μεταξύ των ενεργοβόρων επιχειρήσεων και μεταξύ των ΜΜΕ εντός Ε.Ε. δεν πρέπει να επιτραπεί. Προσβάλλεται και το περί δικαίου αίσθημα όταν πληρώνουν φόρο ΕΤΜΕΑΡ 1,79 € ανά MWh οι μεγάλοι καταναλωτές, 8 € ανά MWh οι καταναλωτές μέσης τάσης και 20,80 € ανά MWh οι οικιακοί καταναλωτές με την απόφαση 323/2013 ΡΑΕ και 3,30 € / 18 € / 38,61 € αντιστοίχως με την απόφαση 663/2013 ΡΑΕ για την ενίσχυση της παραγωγής «πράσινης ενέργειας». Μετακυλύεται το κόστος της διακοπτόμενης ανανεώσιμης ενέργειας στους Έλληνες πολίτες, που επιπλέον έχουν πέσει θύματα μεγάλης ενεργειακής φτώχειας, μεγεθυνόμενης της ανθρωπιστικής κρίσης στην χώρα. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κυριολεκτικά πεινάνε, δεν έχουν ηλεκτρισμό και η ΡΑΕ με το ΥΠΕΚΑ επεξεργάζονται μεθοδολογίες μετα-κύλισης του κόστους της κατ’ όνομα πράσινης ενέργειας στις οικογένειες,στις μικρές επιχειρήσεις-βιοτεχνίες και στους ελεύθερους επαγγελματίες. Η Επιτροπή είναι συνυπεύθυνη για αυτή την κατάσταση. Η μετακύλιση κόστους σε βάρος των λοιπών κατηγοριών χαμηλής τάσης (όπως είναι οι μικροεπαγγελματίες) είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Πρόκειται λοιπόν για κρατική ενίσχυση (παρέμβαση με κρατικούς πόρους), βλ. πρόσφατη απόφαση C-262/12 ΔΕΕ
Έχει επιβληθεί με το άρθρο 40 του νόμου 2773/99 ένας περιβαλλοντικός φόρος, που με το άρθρο 143 του ν. 4001/2011 ονομάστηκε σε “ΕΤΜΕΑΡ-Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων”. Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση που υποβλήθηκε στη Ελληνικό Κοινοβούλιο, αυτός συνιστά τη συνεισφορά των καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας στην αποζημίωση της παραγόμενης ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές για να αντικατοπτρίσει το πραγματικό περιεχόμενο της που είναι «ο περιορισμός αερίων ρύπων που επιτείνουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου» και αποσκοπεί στην πλήρη αντιστάθμιση του επιπλέον κόστους που επιβάλλεται σε επιχειρήσεις, λόγω της υποχρέωσης της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας παραγόμενης από εφαρμογές ανανεωσίμων πηγών ενέργειας σε τιμή ανώτερη της αγοραίας τιμής και του οποίου η χρηματοδότηση βαρύνει τους τελικούς καταναλωτές. Τον ειδικό λογαριασμό για την πληρωμή των παραγωγών ανανεώσιμης διακοπτόμενης ηλεκτρικής ενέργειας τον διαχειρίζεται ο ΛΑΓΗΕ Α.Ε. που είναι 100% υπό κρατικό έλεγχο και έχει και άλλα έσοδα εκτός του ΕΤΜΕΑΡ. http://www.lagie.gr/systima-eggyimenon-timon/ape-sithya/miniaia-deltia-eidikoy-logariasmoy-ape-sithya/ (βλέπε τα μηνιαία δελτία του ειδικού λογαριασμού). Λόγω των υπεραντισταθμίσεων, ιδίως για την καταβολή των λειτουργικών ενισχύσεων στις φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, μέσω υψηλότατων εγγυημένων τιμών πληρωμής της ενέργειας που παράγουν, ο εν λόγω λογαριασμός κατέστη ελλειμματικός. Μετά την απόφαση C (2012) 565 final, State aid SA.33384 (2011/N) της Επιτροπής–Austria Ökostromgesetz 2012 (Green Electricity Act 2012), η Ελληνική Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας εισηγήθηκε μία μεθοδολογία απομείωσης των αναλογούντων περιβαλλοντικών φόρων επί της κατανάλωσης ηλεκτρισμού κατά τα ανωτέρω, υπέρ συγκεκριμένων βιομηχανικών κατηγοριών και επιχειρηματικών κλάδων, εγκαθιδρύοντας ένα μηχανισμό λειτουργικής ενίσχυσης τους που προϋποθέτει μετακύλιση του επιπλέον κόστους της ανανεώσιμης ενέργειας, από αυτές τις κατηγορίες-κλάδους που συνδέονται στην υψηλή τάση, στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ) και τις οικιακές καταναλώσεις και από τις ΜΜΕ κ.ά. κατηγορίες (αυτές που συνδέονται στην μεσαία τάση) στις οικιακές καταναλώσεις και τις λοιπές καταναλώσεις χαμηλής τάσης. Με αυτή τη μεθοδολογία επιμερισμού του εσόδου ΕΤΜΕΑΡ που επιβλήθηκε με υπουργική απόφαση τον Ιανουάριο του 2013, κυρίως οι καταναλωτές χαμηλής τάσης υποχρεώνονται να καταβάλλουν το μέγιστο μέρος του επιπλέον κόστους της «πράσινης ενέργειας». Αυτό οδηγεί α) σε στρέβλωση του ανταγωνισμού των ΜΜΕ στην Ε.Ε., β) σε στρέβλωση του ανταγωνισμού γενικώς στους κόλπους της Ε.Ε.
Εδώ να διευκρινίσω ότι ο "περιβαλλοντικός φόρος", που αναφέρεται πιο πάνω ότι επιβλήθηκε με το Ν.2773/99, στην πραγματικότητα επιβλήθηκε με το Ν.3175/2003 (αρθ. 23, παρ. 20), με Υπουργό Ανάπτυξης τον μεγάλο και ανυπέρβλητο, τρόφιμο πλέον του Κορυδαλλού, Άκη! Τότε μάλιστα καθορίστηκε ότι "Η ετήσια επιβάρυνση Πελάτη κατά θέση κατανάλωσης δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό των εξακοσίων χιλιάδων ευρώ (600.000). Το όριο αυτό αναπροσαρμόζεται ετήσια με μέριμνα της Ρ.Α.Ε. σύμφωνα με την ετήσια μεταβολή του δείκτη τιμών καταναλωτή". Το 2003 βέβαια δεν είχε εμφανιστεί ακόμα η τρέλα της "πράσινης ανάπτυξης" με την καλπάζουσα ηλιθιότητα των Παπανδρέου-Μπιρμπίλη-Παπακωνσταντίνου (θυμάται κανείς το σχέδιο "Ήλιος";).
"Στην πραγματικότητα πάλι κλέβουν χρήματα από τους φτωχούς, μέσω των δήθεν περιβαλλοντικών τελών (ΕΤΜΕΑΡ-φόρος ΑΠΕ-ΣΥΘΗΑ, επικείμενοι περιβαλλοντικοί φόροι στην ενέργεια) και τα δίνουν στους πλούσιους μέσω επιχορηγήσεων και εγγυημένων τιμών για την διακοπτόμενη και μη ανταποκρινόμενη στη ζήτηση, δηλαδή στα φορτία, παραγόμενη ενέργεια από έργα ΒΑΠΕ, που προκαλεί καταστάσεις μη ευστάθειας και βλάβες στο δίκτυο. Πρόκειται για δήθεν περιβαλλοντικούς φόρους-τέλη που επιβάλλονται σε βάρος του αδύναμου οικιακού καταναλωτή και των άλλων κατηγοριών. Αντιθέτως δεν υπάρχει νόμος η/και φορολογικές ρυθμίσεις που να επιδοτούν την εγκατάσταση οικιακών ΑΠΕ για εξοικονόμηση ενέργειας. Ισχύει μόνο αυτό το τερατώδες νομικό πλαίσιο που έχει επιβάλλει το διευθυντήριο των πολυεθνικών που κατοικοεδρεύει στις Βρυξέλες και εκείνο της εγχώριας κλεπτοκρατίας, προς όφελος των μεγάλων εταιρειών με επιδοτήσεις-χρηματοδοτήσεις από την τσέπη μας".
Τι άλλο να συμπληρώσει κανείς;
Και βέβαια να θυμίσω ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, (άρθρο 4, παρ. 5, απ΄τις θεμελιώδεις δηλαδή διατάξεις), "Οι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους". Προφανώς λοιπόν η ΡΑΕ και το ΥΠΕΚΑ θεωρούν ότι τα νοικοκυριά, οι μικρομεσαίοι και τα μαγαζιά έχουν 12 φορές μεγαλύτερες δυνάμεις απ' τους κατακαημένους βιομήχανους, γι' αυτό και επιβάλλουν 3,30€/MWh ΕΤΜΕΑΡ στους βιομήχανους και 38,61€/MWh στη χαμηλή τάση. Όταν λοιπόν η διοίκηση κάνει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο, πρέπει να θυμόμαστε την ακροτελεύτια διάταξη "Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων", να μη δεχόμαστε αμάσητα όσα μας λένε, να καταγγέλουμε τις απάτες τους και να φροντίσουμε στις εκλογές της ερχόμενης άνοιξης να τους στείλουμε στον αγύριστο!
Νέος είπε