Χειραγώγηση της κοινής γνώμης ; Αποκλείεται, δεν γίνονται αυτά!

Βλέποντας ξανά και ξανά στην τηλεόραση τη διαφήμιση για τα παιδιά που πρέπει να "σώσουν τον Αι-Βασίλη", ο οποίος κινδυνεύει επειδή "λιώνουν οι πάγοι", θυμηθήκαμε την παλιά, καλή ταινία του 1997 "WAG THE DOG", που στην Ελλάδα παίχτηκε με τον τίτλο "Ο Πρόεδρος, ένα Ροζ Σκάνδαλο κι ένας Πόλεμος". Παίζουν οι Ντάστιν Χόφμαν, Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ανν Χεκ, Κίρστεν Ντανστ, κλπ., σε σκηνοθεσία Μπάρυ Λέβινσον.

 

Το WAG THE DOG προέρχεται από την αγγλική ιδιωματική έκφραση "Why does the dog wag its tail? Because ...

a dog is smarter than its tail; if the tail were smarter, then the tail would wag the dog". Κατά λέξη μεταφράζεται ότι "Γιατί ο σκύλος κυνηγά την ουρά του; Επειδή ο σκύλος είναι πιο έξυπνος απ' την ουρά. Αν η ουρά ήταν πιο έξυπνη, τότε η ουρά θα κυνηγούσε το σκύλο".

Στην αληθινή του ωστόσο σημασία το "wag the dog" σημαίνει την εσκεμμένη παραπλάνηση, με απόσπαση της προσοχής από κάτι σημαντικό σε κάτι ασήμαντο, προκειμένου να αποσιωπηθεί το αληθινά σημαντικό.

Στην ταινία ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μπλέκεται σε σεξουαλικό σκάνδαλο με μια ανήλικη, 20 μέρες πριν τις εκλογές και η επανεκλογή του μοιάζει καταδικασμένη. Ψάχνει να βρει απεγνωσμένα κάτι για να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης, αλλά δεν συμβαίνει τίποτα. Κι αφού δεν συμβαίνει κάτι αληθινό, αναγκάζεται να το κατασκευάσει ο ίδιος: καλεί ένα διάσημο σκηνοθέτη να ετοιμάσει μια φανταστική εμφύλια σύρραξη στην Αλβανία, την πλασσάρει στα ΜΜΕ κι έπειτα κηρύσσει τον πόλεμο για να σώσει τα αθώα θύματα. Δείτε χαρακτηριστικά στο τρέιλερ της ταινίας το απόσπασμα από το 1:11 μέχρι το 1:24: μια χωριατοπούλα που τρέχει μπροστά σε μια κενή οθόνη κρατώντας ένα σακκουλάκι πατατάκια, μετατρέπεται, με μίξη εικόνας, σε τρομαγμένη πρόσφυγα, που τρέχει κάπου στην Αλβανία να σωθεί απ' τους βομβαρδισμούς, κρατώντας τη γάτα της (και στην τελική εκδοχή της ταινίας το βρέφος της).
Οποιαδήποτε ομοιότητα με την Προεδρία Κλίντον, το σκάνδαλο Λεβίνσκι και το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999 παρακαλούμε να θεωρηθεί ως εντελώς συμπτωματική: προηγήθηκε το 1998 ο βομβαρδισμός φαρμακευτικού εργοστασίου στο Σουδάν.
Η ταινία θεωρήθηκε στην Αμερική εφάμιλλη της παλαιότερης (1976) "All the President's Men" (Ελληνικός τίτλος "Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου", με το Ρόμπερτ Ρέντφορντ και το Ντάστιν Χόφμαν), για το Σκάνδαλο ΓουότερΓκέιτ, όπου η αποκάλυψη μιας διάρρηξης στα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος οδήγησε στη μοναδική στην ιστορία παραίτηση Προέδρου των ΗΠΑ, του Ρίτσαρντ Νίξον.
Εκείνο ωστόσο που προσφέρει πραγματικά η ταινία, και που προκαλεί τρόμο σε όσους θεατές δεν τη βλέπουν μόνο για το ποπ κορν, είναι η αποκάλυψη της δύναμης της εκάστοτε εξουσίας να κατασκευάζει ιστορίες με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Και μιλάμε για το 1997, από τότε μέχρι σήμερα η ισχύς των υπολογιστών και των ΜΜΕ έχει πολλαπλασιαστεί ...