Το εθνικό μας success story: απ' τη Σκύλα της κομματικοποίησης στη Χάρυβδη των "Ανεξάρτητων" Αρχών.

Δείτε στο βίντεο τα όσα απίστευτα καταγγέλλει ιδιοκτήτης Ελληνικής Ζυθοποιίας στη Βουλή για τις μαφιόζικες πρακτικές με τις οποίες βρέθηκε αντιμέτωπος, στην προσπάθειά του να στήσει μια Ελληνική εταιρεία που θα έκοβε μερίδιο από το ολλανδικό μονοπώλιο, αλλά και το ρόλο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που από το 2001 "σφυρά αδιάφορα" και η απόφαση για το τι συμβαίνει στον κλάδο ακόμα αναμένεται.

Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο με το λήμμα "μερίδιο αγοράς μπύρας" σας δείχνει πως το καλοκαίρι του 2011, εν μέσω χρεοκοπίας, η Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Heineken - Amstel) είχε "ηγεμονικό μερίδιο αγοράς - άνω του 70% - αλλά σίγουρα μικρότερο έναντι του παρελθόντος", καθώς στο παρελθόν το μερίδιό της προσέγγιζε το 80%, χωρίς αυτό να ενοχλεί την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Και η μείωση του μεριδίου της την τελευταία τριετία οφείλεται στην είσοδο στην αγορά μιας ακόμα πολυεθνικής (Carlsberg), οπότε τώρα έχουμε μια ολιγοπωλιακή αγορά, με δυο ισχυρούς "παίκτες", που μοιράζονται το 80-85% της αγοράς, με την ισχυρή κεφαλαιακή τους δομή επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες κι αφήνουν ψίχουλα στους υπόλοιπους: ακόμα κι αν θέλει κάποιος "μικρότερος παίκτης" να πουλήσει φθηνά, απλά ο καταναλωτής δεν μπορεί να τον βρει, καθώς ελέγχουν τα σημεία πώλησης.

Φυσικά η κατάσταση με την αγορά της μπύρας δεν είναι η εξαίρεση: μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο με το λήμμα ...
"μερίδιο αγοράς καφέ" θα σας δείξει πως στην κατηγορία του "Ελληνικού" καφέ, με το παραδοσιακό μπρίκι, η ασφαλώς γνωστή σας Nestle έχει μερίδιο αγοράς περίπου 70% κι ο επόμενος "παίκτης" έχει μόλις 13%. Στην κατηγορία του "καφέ φίλτρου" η πολυεθνική Douwe Egberts έχει το 70% με το σήμα Jacobs κι ο επόμενος "παίκτης" έχει μόλις 11%. Προδήλως "δεσπόζουσες" θέσεις στην αγορά από δυο μεγάλες πολυεθνικές, αλλά καμιά Τρόικα, κανένα Κουαρτέτο δεν διανοείται να τις υποχρεώσει, μέσω της Επιτροπής Ανταγωνισμού, να παραχωρήσουν μερίδιο αγοράς και να μειωθεί το δικό τους στο έως 50% που ζητούν με το 3ο μνημόνιο να μειωθεί το ποσοστό της ΔΕΗ στη λιανική αγορά. Στον ειδυλλιακό κόσμο της Γερμανικής Ευρώπης των πολυεθνικών, που αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως παράπλευρη απώλεια, όλα τα μονοπώλια είναι ίσα, αλλά μερικά φαίνεται πως είναι πιο ίσα, κατά πως θα έλεγε κι ο Όργουελ. 

Η Επιτροπή Ανταγωνισμού είναι μια "Ανεξάρτητη" Διοικητική Αρχή, απ' αυτές που μας προέκυψαν στο πλαίσιο της ένταξης της χώρας στην ΕΕ. Δεν είναι η μοναδική, έχουμε κι άλλες παρόμοιες "Ανεξάρτητες" Αρχές, που επίσης βαρύνονται με πολλές "αμαρτίες":

• Η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) έχει προλάβει να μοιράσει ατελείωτες άδειες παραγωγής ηλεκτρισμού από ΑΠΕ και όχι μόνο, χωρίς καμιά διαγωνιστική διαδικασία, χωρίς ανάλυση του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας, χωρίς εθνικό ενεργειακό προγραμματισμό, χωρίς να ενδιαφερθεί καθόλου για το πώς ακριβώς θα συνδεθούν στο δίκτυο όλα αυτά τα έργα που ενέκρινε, ποιός θα καταναλώνει αυτό το άχρηστο πλεονάζον ρεύμα, πόσο θα μας κοστίσουν τα έργα σύνδεσης, πόσο θα είναι το ΕΤΜΕΑΡ που πληρώνουμε. Η πρακτική αυτή ανάγκασε την αρμόδια υπηρεσία για τη λειτουργία του ηλεκτρικού συστήματος, τον ΑΔΜΗΕ, "να σηκώσει τα χέρια ψηλά" το Μάρτιο 2014 και να δηλώσει ρητώς τόσο τεχνική όσο και οικονομική αδυναμία σύνδεσης όλων αυτών των έργων. Και μπορεί την προηγούμενη διοίκηση της ΡΑΕ "να την πήρε το ποτάμι", αλλά η ζημιά για τη χώρα έγινε και δύσκολα πλεον συμμαζεύεται.

• Η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) φαίνεται να παρακολουθεί εντελώς απαθής το μπάχαλο που υπάρχει στην "απελευθερωμένη" αγορά των τηλεπικοινωνιών, που κάθε μέρα μοιάζει όλο και περισσότερο με καρτέλ παρά με αγορά, τα προσφερόμενα "προϊόντα" εντελώς "συμπτωματικά" έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά και τιμές, που απέχουν "έτη φωτός" από άλλες χώρες. Η "απέραντη κατανόηση" που δείχνει η ΕΕΤΤ στην ανάγκη απόσβεσης αποτυχημένων επενδύσεων, που κρατούν τεχνολογικά καθυστερημένη τη χώρα και στοιχίζουν ατελείωτες χαμένες ανθρωποώρες στο σύνολο της οικονομίας δείχνει πως "δεν είναι στραβός ο γιαλός", η "Ανεξάρτητη" Αρχή "στραβά αρμενίζει".

• Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων περιορίζεται σε μια εντελώς γραφειοκρατική προσέγγιση, όποιος θέλει μαζεύει ό,τι προσωπικά δεδομένα θέλει, κάθε τόσο πουλιούνται κόλας στην Ομόνοια, ακόμα και τα φορολογικά δεδομένα, που υποτίθεται πως τα έχει μόνο το Υπουργείο Οικονομικών, αλλά η Αρχή δεν παρεμβαίνει ποτέ στη συλλογή και το φακέλωμα πάει σύννεφο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ονομαστικές κάρτες στα σούπερ μάρκετ: για ποιο λόγο θα πρέπει να είναι ονομαστικές και να δημιουργούν προσωπικό καταναλωτικό, οικονομικό, ακόμα και ψυχολογικό προφίλ, και δεν μπορούν να είναι αριθμητικές, έτσι ώστε να ταυτίζονται με συγκεκριμένο καταναλωτή, του οποίου όμως να μην μπορεί να γίνει η πλήρης ονομαστική ταυτοποίηση; Μετά τη ρύθμιση για Κάρτα Φιλάθλου, που εσχάτως προέκυψε στις ζωές μας, θα δούμε πιθανότατα σύντομα και τα ΑΜΚΑ να πουλιούνται σε δισκάκια στην Ομόνοια. Κι από πίσω έρχονται οι "έξυπνοι" μετρητές ηλεκτρισμού, με τους οποίους θα μπορεί να παρακολουθείται από μακριά η ενδοοικιακή δραστηριότητα, τι ώρα έρχεται κάποιος στο σπίτι κι ανάβει φώτα, τι ώρα φεύγει και σβήνει τα φώτα, τι ώρα μαγειρεύει, τι ώρα βάζει πλυντήρια, κλπ. Ένας "λαμπρός" κόσμος ανατέλλει όλο και περισσότερο, το Σύνταγμα, η ιδιωτικότητα, οι προσωπικές ελευθερίες γίνονται καθημερινά όλο και περισσότερο ένα "λάστιχο".

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε.

• Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ) ξεκίνησε τις επισκέψεις της στην Ευελπίδων, για να ξεκαθαρίσουν πράγματα που θα 'πρεπε εξαρχής να λαμποκοπάνε από διαφάνεια. Η άσκηση κακουργηματικής δίωξης στη Γενική Γραμματέα δεν ήταν αρκετή για να επιφέρει την άμεση παραίτησή της και χρειάστηκε ειδική κυβερνητική παρέμβαση. Κι έχουμε εδώ το οξύμωρο, ο Πρωθυπουργός να μπορεί να αποπέμπει έναν Υπουργό μ' ένα τηλεφώνημα, αλλά να χρειάζεται ειδική διαδικασία για ν' αλλάξει ένα Γενικό Γραμματέα. Μπορεί αυτό να ισχύει σε χώρες σαν το Βέλγιο, που πρόπερσι έμεινε για πάνω από ένα χρόνο χωρίς κεντρική κυβέρνηση, αλλά η διοικητική οργάνωση και η ιστορική παράδοση της Ελλάδας είναι εντελώς διαφορετική και δεν αλλάζει με περιστασιακές και μεμονωμένες ρυθμίσεις (αφήστε που ο Φάρατζ το 2010 είχε αποκαλέσει στο Ευρωκοινοβούλιο το Βέλγιο ως "μη-χώρα").

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, που σε πείσμα κάποιων ακόμα εξακολουθεί να ισχύει, θεμέλιο του πολιτεύματος αποτελεί η λαϊκή κυριαρχία, όλες οι εξουσίες πηγάζουν απ' το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους. Με τις εκλογές αναθέτουμε κάθε φορά σε κάποιους να μας κυβερνήσουν και ασφαλώς ο κρατικός μηχανισμός δεν θα πρέπει ν' αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, θα πρέπει να υπάρχει μια δημόσια διοίκηση που να λειτουργεί σ' ένα σταθερό πλαίσιο. Εάν κάποιοι θεωρούν πως αυτό το πλαίσιο το αποτελούν οι "Ανεξάρτητες" Αρχές, ε, αυτές δεν πείθουν για το "ανεξάρτητο", πείθουν περισσότερο για το "ανεξέλεγκτο", που έχουν αφήσει να επικρατεί στην κοινωνία και την οικονομία. Χρειαζόμαστε αξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση και εχέγγυα πως όποιος υπάλληλος κάνει τη δουλειά του σύμφωνα με τους νόμους δεν θα έχει να φοβάται τη μήνι των θιγόμενων συμφερόντων, όχι παράδοση της διοίκησης στην ολιγαρχία, με το πρόσχημα της δήθεν "Ανεξαρτησίας".