Με το Πρωτόκολλο του Κιότο στις 11/12/1997 οι
ανεπτυγμένες χώρες ανέλαβαν να μειώσουν τις εκπομπές "αερίων του
θερμοκηπίου" κατά 5,2% στην περίοδο 2008-2012 ως προς τα επίπεδα του 1990,
προκειμένου να σώσουν τον πλανήτη απ' το "φαινόμενο του θερμοκηπίου".
Τα "αέρια του θερμοκηπίου" κατονομάζονται στο Παράρτημα Α και είναι
τα Carbon dioxide (CO2), Methane (CH4), Nitrous oxide (N2O),
Hydrofluorocarbons (HFCs), Perfluorocarbons (PFCs) και Sulphur hexafluoride (SF6).
Η ΕΕ ως
ομάδα -15 τότε- χωρών ανέλαβε την υποχρέωση να μειώσει τις εκπομπές
"αερίων του θερμοκηπίου" συνολικά κατά 8%, (έναντι 7% των ΗΠΑ,
κράτους με τις μεγαλύτερες βιομηχανικές εκπομπές), και στη συνέχεια, επειδή
κάθε επιμέρους χώρα είχε διαφορετικό βαθμό ανάπτυξης, με συμφωνία του Ιουνίου 1998, επιμέρισε το στόχο
στις χώρες-μέλη όπως φαίνεται στον πιο πάνω πίνακα (και μπορείτε να δείτε και σε σχετικό βιβλίο). Η Ελλάδα τότε βρισκόταν σε
φάση ανάπτυξης και πήρε το δικαίωμα ν' αυξήσει κατά 25% στην περίοδο 2008-2012
τις εκπομπές "αερίων του θερμοκηπίου" ως προς το 1990 (27% η
Πορτογαλία, 15% η Ισπανία).
Πολύ γρήγορα
ωστόσο όλοι -και πολύ βολικά για κάποιες πολύ συγκεκριμένες χώρες- ξέχασαν ποια
είναι τα "αέρια του θερμοκηπίου" και ξεκίνησαν να μιλούν μόνο για το
CO2. Θυμηθείτε μόνο με ποιο ακριβώς τρόπο η
Γερμανική Volkswagen φλόμωσε τον πλανήτη στα οξείδια του αζώτου,
παραποιώντας συνειδητά τα στοιχεία των μετρήσεων με ειδικό λογισμικό
ενσωματωμένο στα πετρελαιοκίνητα οχήματά της. Αλλά κι απ' το συνολικά απ' όλες
τις πηγές εκπεμπόμενο CO2 φαίνεται να ενδιαφέρει μόνο το CO2 της
ηλεκτροπαραγωγής, οπότε ας δούμε τι ...