"Όσα παίρνει ο άνεμος" και στο Τέξας. Αυτό το αχρείαστο ρεύμα, ποιος θα το πάρει;

Πριν τρεις μήνες είχαμε δει την επίδραση της τυχαία αυξομειούμενης ηλεκτροπαραγωγής των αιολικών και Φ/Β στις τιμές του ηλεκτρικού στην Καλιφόρνια και τώρα μια ακόμα ιστορία αναξιοπιστίας της συμπεριφοράς των αιολικών στην ηλεκτροπαραγωγή μας έρχεται απ' το πολύ αιολικό Τέξας, όπως μας τη μεταφέρει το The Barrel Blog του γνωστού ενεργειακού οίκου Platts.

Ο Δεκαπενταύγουστος στην Ελλάδα είναι παραδοσιακά ζεστός και σηματοδοτεί την κορύφωση της περιόδου των καλοκαιρινών διακοπών, με τις θάλασσες να ευνοούν τα ταξίδια προς τις Παναγίες των νησιών, με τον καιρό να ευνοεί τις γιορτές απ' άκρη σ' άκρη της χώρας. Κάπως ανάλογος είναι ο καιρός και στο Τέξας και στα μέσα του περασμένου Αυγούστου η θερμοκρασία στις 4 το απόγευμα της 13ης Αυγούστου πέρασε τους 100οF (37,8oC), οπότε τα κλιματιστικά "άναψαν στο φουλ", εκτοξεύοντας τη ζήτηση ηλεκτρισμού. Τι συνέβη λοιπόν με τα αιολικά; Ας δούμε την περιγραφή που δίνει το The Barrel Blog:

Στις 1 τη νύχτα η ζήτηση ηλεκτρισμού ήταν 43.237 MW και τα αιολικά έδιναν 3.342 MW, περίπου 7,7% της ζήτησης. Στις 10 το πρωί, όταν οι πολίτες είχαν ξυπνήσει και είχαν πάει στις δουλειές τους, η ζήτηση ηλεκτρισμού αυξήθηκε σε 52.322 MW, αλλά τα αιολικά είχαν κυριολεκτικά εξαφανιστεί, δίνοντας μόλις 709 MW, περίπου 1,3% της ζήτησης. Και στις 4 το απόγευμα, με τον ήλιο "να βαράει κατακούτελα" και τα κλιματιστικά να έχουν "πάρει φωτιά", η ζήτηση ηλεκτρισμού αυξήθηκε στα 67.713 MW, με τα αιολικά να εξακολουθούν να είναι εξαφανισμένα, δίνοντας μόλις 844,61 MW, περίπου 1,2% της ζήτησης.

Την επόμενη ημέρα, 14 Αυγούστου, η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη, καθώς στις 1 τη νύχτα, την ώρα που οι πολίτες κοιμούνται και η ζήτηση ηλεκτρισμού μειώνεται, η παραγωγή των αιολικών ήταν 6.341 MW, αλλά στις 10 το πρωί, όταν οι πολίτες είχαν πάει στις δουλειές τους και ζητούσαν ηλεκτρισμό, η παραγωγή των αιολικών είχε και πάλι εξαφανιστεί, ήταν μόλις 777MW.

Ένα μήνα αργότερα, την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου, η κατάσταση αντιστράφηκε: τα αιολικά έκαναν νέο "ρεκόρ", με 11.467MW, καλύπτοντας σχεδόν 30% της ζήτησης, που Κυριακάτικα και με τον καιρό κρύο, μετά από βροχή και με δροσερό άνεμο, ήταν πολύ χαμηλή. Οι αιολικοί μπορεί να πανηγύριζαν για το "ρεκόρ", αλλά οι διαχειριστές του δικτύου είχαν μεγάλο πονοκέφαλο, πώς να διαχειριστούν αυτό το "ρεκόρ", διατηρώντας ταυτόχρονα την ασφάλεια του δικτύου, καθώς μέσα σε λίγες ώρες μέχρι το πρωί μπορεί πάλι η παραγωγή των αιολικών να εξαφανιζόταν.

Και λέει το πολύ ωραίο το The Barrel Blog: "The high winds that drive the wind turbines typically occur at night when demand is low or on the decline. - Οι δυνατοί άνεμοι, που περιστρέφουν τις ανεμογεννήτριες, τυπικά συμβαίνουν τη νύχτα, όταν η ζήτηση είναι μειωμένη". Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, όπως βλέπουμε στο πάνω διάγραμμα, όσο αυξάνεται η διείσδυση αιολικών στο Τέξας, παρατηρείται αντιστροφή της τιμής του ηλεκτρισμού στις ώρες "εκτός αιχμής", κυρίως τη νύχτα, τότε που υπάρχει παραγωγή χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη ζήτηση: αυτό το αχρείαστο ρεύμα, ποιος θα το πάρει, το δίνουμε όσο-όσο!

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε.

Ο άνεμος πάντα ήταν, είναι και θα είναι τυχαίος, μας το διηγείται ο Όμηρος στη θυσία της Ιφιγένειας στην Αυλίδα, μας το επιβεβαιώνουν όσοι αντικατέστησαν τα ιστιοφόρα με τα ατμόπλοια, μας το υπενθυμίζουν οι γραφικές φιγούρες των ανεμόμυλων, που ανήκουν σε άλλη εποχή: κανείς δεν θέλει να περιμένει πότε θα φυσήξει και πόσο θα φυσήξει, αν μπορεί να κάνει τη δουλειά του διαφορετικά.

Το μάθημα λοιπόν απ' το Τέξας είναι πως αν έχεις ένα ευέλικτο σύστημα ηλεκτροπαραγωγής, βασισμένο σε δικό σου αέριο ή πετρέλαιο και μπορείς να ανεβοκατεβάζεις στροφές στις μηχανές ανάλογα με το πώς φυσά ο άνεμος, έχεις λίγα προβλήματα. Αν δεν έχεις αέριο ή πετρέλαιο, η "άσκηση" γίνεται εξαιρετικά ακριβή για τον τελικό καταναλωτή, όπως το ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια και στην Ελλάδα. Κι αν έχεις "βαριές" μονάδες, με "υψηλά τεχνικά ελάχιστα", που δεν μπορούν να ανεβοκατεβάζουν εύκολα φορτία, όπως αυτές που κατασκευάστηκαν την προηγούμενη δεκαετία στην Ελλάδα κατά τη Μελέτη Επάρκειας Ισχύος 2013-2020 του ΑΔΜΗΕ, η "άσκηση" οδηγεί σε άλλο ένα "success story" στην ενέργεια, σαν αυτά που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια στο σύνολο της οικονομίας.

Η ζήτηση ηλεκτρισμού είναι αυτή που οδηγεί και κατευθύνει την παραγωγή, αν δεν υπάρχει ζήτηση δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει παραγωγή, γι' αυτό και η πιο φθηνή κιλοβατώρα είναι αυτή που δεν χρειάστηκε να παραχθεί ποτέ. Στον πραγματικό κόσμο οι διαχειριστές δικτύων είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν τη ζήτηση σε πεντάλεπτα διαστήματα και να φροντίσουν να έχουν επαρκή εφεδρεία στην παραγωγή, χωρίς όμως αυτή να είναι υπερβολική, καθώς η συχνότητα του δικτύου πρέπει να διατηρείται στα 50Hz. Αυτό λοιπόν είναι κάτι που τα αιολικά δεν πρόκειται ποτέ να πετύχουν χωρίς προηγούμενη αποθήκευση του ηλεκτρισμού σε κάποια άλλη μορφή, πχ μπαταρίες, αντλησιοταμίευση, υδρογόνο. Μόνο που το αθροιστικό κόστος των αιολικών  συν την αποθήκευση συν τα δίκτυα μεταφοράς γίνεται απαγορευτικό για την οικονομία και η βιομηχανία μεταναστεύει στην Άπω Ανατολή, εκεί όπου βρίσκει φθηνή ενέργεια από κάρβουνο ή και στις ΗΠΑ, εκεί όπου βρίσκει φθηνή ενέργεια από σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο. Πίσω μένει μόνο η ανεργία, η ανέχεια, η μετανάστευση των νέων, οι ακάλυπτες από εισφορές συντάξεις των ηλικιωμένων. Τόσο καλά ...