Το Γερμανικό success story του ηλεκτρισμού κλείνει πλέον υπερσύγχρονες μονάδες αερίου 4 ετών!

Το Vohburg είναι μια πόλη της Βαυαρίας, στη δεξιά όχθη του Δούναβη και φιλοξενεί εδώ και πάνω από 40 χρόνια το εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής Irsching της μεγάλης εταιρείας Ε.ΟN, προκειμένου να παρέχει κυρίως υπηρεσίες φορτίου αιχμής. Στο εργοστάσιο αναπτύχθηκαν διαδοχικά το 1969, 1972 και 1974 3 πετρελαϊκές μονάδες, από τις οποίες οι δυο πρώτες έκλεισαν λόγω παλαιότητας το 2006 και 2012 αντίστοιχα. Η Μονάδα 3 μπορεί να καίει και φυσικό αέριο και έχει μπει σε θερμή εφεδρεία μέχρι το Μάρτιο 2016, ενώ εφεξής θα χρησιμεύει μόνο για την ευστάθεια του συστήματος, υπό τον έλεγχο του διαχειριστή του δικτύου μεταφοράς υψηλής τάσης TenneT. Το 2010-11 στο εργοστάσιο ...
προστέθηκαν οι μονάδες της φωτογραφίας, 4 (Ulrich Hartmann) και 5, με καύσιμο φυσικό αέριο.

Η μονάδα 5 μπήκε σε λειτουργία το Μάρτιο 2010 και ανήκει από κοινού στις Ε.ΟΝ (50,2%), N-ERGIE AG (Nυρεμβέργη, 25,2%), Mainova AG (Φρανκφούρτη, 15,6%) και HSE Darmstadt (9%). Πρόκειται για μονάδα συνδυασμένου κύκλου ισχύος 845MW, με πολύ υψηλό συντελεστή απόδοσης 59,7%.

Η μονάδα 4 (Ulrich Hartmann), ισχύος 561MW, μπήκε σε λειτουργία τον Ιούλιο 2011 και είναι το καμάρι της Ε.ΟΝ, καθώς πρόκειται για τη μονάδα συνδυασμένου κύκλου με τον υψηλότερο συντελεστή απόδοσης στον κόσμο, 60,4%. Έχει ένα απ' τους πιο μοντέρνους και μεγάλους στρόβιλους, το καμάρι της Siemens, το SGT5-8000H.

Και ξαφνικά, στις 30 Μαρτίου 2015, η Ε.ΟΝ ανακοίνωσε πως αυτές οι δυο υπερσύγχρονες μονάδες θα κλείσουν από 1 Απριλίου 2016, καθώς η λειτουργία τους δεν είναι πλέον συμφέρουσα! Το τρέχον συμβόλαιο πώλησης ενέργειας στο δίκτυο λήγει το Μάρτιο 2016. Λόγω των χαμηλών τιμών του ρεύματος στην αγορά χονδρικής και τις επιδοτήσεις των αιολικών & Φ/Β, η λειτουργία των σύγχρονων μονάδων φυσικού αερίου έχει γίνει αντιοικονομική. Οι δυο μονάδες δούλεψαν το 2014 μόνο ως μονάδες αιχμής, για τη σταθεροποίηση του δικτύου, όταν το ζήτησε ο διαχειριστής. Η αποζημίωση που έλαβαν κάλυψε, κατά την Ε.ΟΝ, μόνο το κόστος λειτουργίας και για το λόγο αυτό οι ιδιοκτήτες αναγκάζονται να κλείσουν τις μονάδες.

Αποτελεί απλώς ειρωνεία πως όταν το Δεκέμβριο 2007 ξεκίνησαν οι δοκιμές λειτουργίας του στροβίλου της μονάδας 4, τόσο ο εκπρόσωπος της Siemens όσο κι ο εκπρόσωπος της Ε.ΟΝ τόνισαν πως η νέα μονάδα στο Irsching γίνεται για να παρέχει "καθαρή" ενέργεια, με λιγότερες εκπομπές CO2, με σκοπό την αντιμετώπιση της "κλιματικής αλλαγής". Τώρα κλείνουν τα πιο σύγχρονα εργοστάσια φυσικού αερίου κι αυξάνουν τις εισαγωγές λιθάνθρακα! Και μάλιστα απ' τη Ρωσία, στην οποία κατά τα λοιπά ζητούν απ' τους υπόλοιπους Ευρωπαίους να επιβάλλουν κυρώσεις και γκρινιάζουν όταν ο Τσίπρας κι ο Λαφαζάνης επισκέπτονται τη Μόσχα!

Οι τιμές στα συμβόλαια χονδρικής, που έχουν διαμορφωθεί στη Γερμανία για το 2016-2018, βρίσκονται στα 31-32,5€/ΜWh για το φορτίο βάσης και στα 40-41€/ΜWh για το φορτίο αιχμής, καθώς η μεγάλη ανάπτυξη αιολικών & Φ/Β έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση τιμών στην αγορά με βάση το πολύ χαμηλό μεταβλητό κόστος τους. Η με βάση τη νομοθεσία κατά προτεραιότητα απορρόφηση της ενέργειας αιολικών & Φ/Β μετατοπίζει τα εργοστάσια με μεγαλύτερο μεταβλητό κόστος, όπως το ακριβό φυσικό αέριο, εκτός αγοράς. Με τις τιμές αυτές τα εργοστάσια δεν μπορούν να μείνουν ανοικτά και αναγκαστικά θα κλείσουν. Οι τιμές χονδρικής ωστόσο δεν έχουν καμιά σχέση με τις τιμές λιανικής που πληρώνει ο καταναλωτής, καθώς οι επιβαρύνσεις από τις επιδοτήσεις αιολικών & Φ/Β μεταφέρονται στους τελικούς λογαριασμούς χωρίς να εμφανίζονται στις τιμές χονδρικής. Με τελικό αποτέλεσμα οι Γερμανοί, λόγω των επιδοτήσεων αιολικών & Φ/Β, να πληρώνουν το δεύτερο ακριβότερο ρεύμα στην ΕΕ.

Σε περίπτωση που ο διαχειριστής του ηλεκτρικού συστήματος θεωρήσει τις μονάδες του Irsching ως απαραίτητες για την ασφάλεια εφοδιασμού της Γερμανίας και απαγορεύσει το κλείσιμό τους, οι μονάδες θα πληρώνονται με βάση προβλέψεις παλαιότερης νομοθεσίας, που είχαν γίνει θεωρώντας πως τα εργοστάσια που πρέπει να παραμείνουν ανοικτά είναι ήδη παλιά κι έχουν αποσβεσθεί. Η νομοθεσία αυτή, πάντα κατά την ανακοίνωση της Ε.ΟΝ, δεν καλύπτει νέα και μη αποσβεσμένα εργοστάσια, με αποτέλεσμα αυτά να υποχρεωθούν να συνεχίσουν να λειτουργούν επί ζημία. Σε μια τέτοια περίπτωση οι ιδιοκτήτες θα αναγκαστούν να ζητήσουν νομική προστασία.

Η Ε.ΟΝ και οι λοιποί ιδιοκτήτες του Irsching θεωρούν την ανακοίνωση κλεισίματος των μονάδων ως έσχατη λύση, προκειμένου να πετύχουν τροποποίηση της νομοθεσίας, ώστε να αποζημιώνονται τα εργοστάσια και να καλύπτουν το συνολικό κόστος τους. Θυμίζουμε πως  Γκάμπριελ είχε ανακοινώσει το φθινόπωρο την Πράσινη Βίβλο για τη μελλοντική αγορά ηλεκτρισμού της Γερμανίας ως μια "αγορά ενέργειας", αλλά οι εταιρείες θέλουν μια "αγορά ισχύος", που να δίνει ξεκάθαρη εικόνα στο αν και πότε χρειάζονται νέες επενδύσεις: τα εργοστάσια ηλεκτρισμού δεν χτίζονται σε μιά νύχτα, έχουν μεγάλη αδειοδοτική και κατασκευαστική περίοδο και χρειάζονται μεγάλη διάρκεια ζωής για να αποσβεσθούν οι επενδύσεις. 

Δεν αποκλείεται φυσικά η ενέργεια της Ε.ΟΝ και των συνεταίρων της να είναι μια κίνηση στη σκακιέρα της διαμόρφωσης της επόμενης μέρας της Γερμανικής ενεργειακής πολιτικής. Θυμίζουμε πως στις 30/11 η E.OΝ είχε ανακοινώσει μια νέα στρατηγική για την ηλεκτροπαραγωγή, σκορπίζοντας ρίγη ανησυχίας για την ασφάλεια ηλεκτροδότησης της Γερμανίας όταν δεν φυσάει. Η Ε.ΟΝ είχε πει πως θα εστιάσει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στα δίκτυα διανομής και σε τελικές λύσεις για τους πελάτες, μετατοπίζοντας την παραδοσιακή ηλεκτροπαραγωγή από θερμικές μονάδες και την εμπορία ενέργειας σε μια νέα εταιρεία, για την οποία ακόμα δεν έχει βρεθεί ούτε όνομα.

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε. 

Αν όλα αυτά σας θυμίζουν τη συζήτηση που γίνεται ξανά και στην Ελλάδα για την επαναφορά του Μηχανισμού Ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους, σωστά σας το θυμίζουν. Όλη αυτή η συζήτηση που έχει ανοίξει στην Ευρώπη για την ανάγκη ύπαρξης μηχανισμών διασφάλισης ισχύος δεν είναι τίποτα περισσότερο από συνέπεια της αποσταθεροποίησης των ηλεκτρικών συστημάτων που έφερε η περίφημη "απελευθέρωση" της αγοράς ηλεκτρισμού, που μετέτρεψε το ρεύμα σε ένα ακόμα εμπόρευμα, αντί να αποτελεί κοινωνικό αγαθό. Η "απελευθέρωση" αγνόησε το βασικό τεχνικό χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί την ηλεκτρική ενέργεια από όλα τα άλλα εμπορεύματα, την ιδιότητα που έχει να μην αποθηκεύεται. Και βλέπουμε τώρα σπασμωδικές κινήσεις των πολιτικών να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα, αλλά να μην πετυχαίνουν τίποτα, καθώς δεν αντιμετωπίζουν "τη ρίζα του κακού": την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής.

Οι ενέργειες των πολιτικών έχουν εκτοξεύσει το κόστος για τους καταναλωτές, που πληρώνουν για να διατηρούν περισσότερα εργοστάσια απ' όσα πραγματικά χρειάζεται το ηλεκτρικό σύστημα, μόνο και μόνο για να ικανοποιείται η ιδεοληψία περί "ανταγωνισμού". Με αυτή την έννοια οι πολιτικοί είναι παραβάτες της συνταγματικής υποχρέωσης να υπηρετούν το συμφέρον των πολιτών. Επιπλέον, έχουν εκτοξεύσει το κόστος για την οικονομία κι αυτό μακροπρόθεσμα υπονομεύει τη θέση των χωρών της Ευρώπης στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Ποιος ωφελείται; Ασφαλώς οι ΗΠΑ, με το φθηνό σχιστολιθικό αέριο και πετρέλαιο και η Ασία, που καίει άφθονο κάρβουνο. Το ίδιο κάρβουνο που καίει πλέον και η Γερμανία, κλείνοντας τα υπερσύγχρονα εργοστάσια φυσικού αερίου. 

Η αποσταθεροποίηση της αγοράς ηλεκτρισμού με την ιδεοληψία περί ανταγωνισμού είναι απλώς ένα προπέτασμα καπνού, για να διασπάσει τις ισχυρές κρατικές εταιρείες ηλεκτρισμού των χωρών-μελών της ΕΕ και να διευκολύνει τη συγκέντρωση, σε επόμενη φάση, του συνόλου της ηλεκτροπαραγωγής της ΕΕ στα χέρια λίγων πολυεθνικών ομίλων, των επονομαζόμενων "Seven Brothers - Επτά Αδελφών". Και φυσικά στο τέλος θα μας πουν πως το κάνουν για το καλό μας, για να πετύχουν οικονομίες κλίμακας, για να μειωθεί το κόστος στον τελικό καταναλωτή, αυτό που με διάφορους τρόπους έχουν ήδη εκτοξεύσει.

Ο ηλεκτρισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να τον έχουν ιδιώτες, πρέπει να παραμένει στον απόλυτο δημόσιο έλεγχο, γιατί μόνο έτσι μπορούν αφενός να διασφαλίζονται οικονομίες κλίμακας και αφ' ετέρου η υπεραξία από την εκμετάλλευση του δημόσιου πλούτου να επιστρέφει στα ταμεία του δημοσίου κι όχι 5-6 ιδιωτών. Αλλά αυτό χρειάζεται πολιτικούς που να ενεργούν για το συμφέρον των πολλών κι όχι για μια Ευρώπη των πολυεθνικών.