Όλο και περισσότερο εγχώριο κάρβουνο για την ηλεκτροδότηση της Αυστραλίας μέχρι και το 2050!

Πολύ χάρηκαν κάποιοι εχθροί του λιγνίτη από μια είδηση πριν λίγες μέρες πως "η Αυστραλιανή AGL θα κλείσει όλα τα ανθρακικά της εργοστάσια μέχρι το 2050". Το ιστολόγιο σας έχει συνηθίσει να δίνει τις ειδήσεις με ανάλυση και τεκμηρίωση, όχι "πετώντας ρουκέτες" ή διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα, οπότε σήμερα θα δούμε τι πραγματικά έγινε στην Αυστραλία.

Η AGL ανακοίνωσε πράγματι στις 17/4 μια νέα "πολιτική για τα αέρια του θερμοκηπίου", στην οποία λέει χονδρικά τα εξής (οι επισημάνσεις δικές μας):

Η Αυστραλιανή ηλεκτροπαραγωγή στηρίζεται σήμερα στα ορυκτά καύσιμα κατά 88% και εταιρείες σαν την AGL πρέπει να υποστηρίξουν την Κυβέρνηση της Κοινοπολιτείας στη ...
δέσμευσή της να εργαστεί για την επίτευξη του στόχου συγκράτησης της αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη σε έως 2οC απ' τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής. Η AGL σκοπεύει:

• Να συνεχίσει να παρέχει ασφαλείς, αξιόπιστες, οικονομικά προσιτές και βιώσιμες ενεργειακές επιλογές.
• Να μη χτίσει, χρηματοδοτήσει ή αποκτήσει νέους συμβατικούς ανθρακικούς σταθμούς χωρίς σύστημα συλλογής και αποθήκευσης CO2 (CCS).
• Να κλείσει έως το 2050 όλους τους ανθρακικούς σταθμούς που έχει στην κατοχή της.
• Να βελτιώσει τις επιδόσεις των εργασιών της στα αέρια του θερμοκηπίου.
• Να συνεχίσει να επενδύει σε νέες τεχνολογίες ΑΠΕ και σχεδόν μηδενικών εκπομπών.
• Να κάνει διαθέσιμες στους πελάτες της καινοτόμες και οικονομικές λύσεις, όπως αποκεντρωμένη παραγωγή ΑΠΕ, αποθήκευση σε μπαταρίες και λύσεις διαχείρισης ζήτησης ("διακοψιμότητα").
• Να λάβει υπόψη της μια τιμολόγηση του άνθρακα για τις μελλοντικές επενδυτικές αποφάσεις.
• Να συνεχίσει να συνηγορεί στην αποτελεσματική μακροπρόθεσμη κυβερνητική πολιτική για τη μείωση των εκπομπών της Αυστραλίας σε τρόπο συμβατό με τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των καταναλωτών και των επενδυτών.

Πάμε τώρα να δούμε από πιο κοντά τη σημασία αυτών που δήλωσε η AGL: ποιους ανθρακικούς σταθμούς έχει στην κατοχή της και γιατί θέλει να τους κλείσει μέχρι το 2050; 

Πρώτο είναι το εργοστάσιο Loy Yang A, (2.210MW), λιγνιτικό, που το απέκτησε το 2012 και δίνει το περίπου 30% του ηλεκτρισμού της Βικτόρια, (της πολιτείας όπου βρίσκεται η Μελβούρνη).

Σύμφωνα με τον προγραμματισμό απόσυρσης εργοστασίων του Υπουργείου Οικονομικών το 2014, (Bureau of Resource and Energy Economics), που βλέπουμε δίπλα, το Loy Yang A, (λίγο κάτω απ' τη μέση του πίνακα), ήταν προγραμματισμένο να κλείσει το 2035, καθώς τότε θα συμπλήρωνε 51 χρόνια λειτουργίας (η 1η μονάδα μπήκε σε λειτουργία το 1984 και η 4η το 1988). Όταν το απέκτησε ωστόσο η AGL το 2012 παρέτεινε τη ζωή του μέχρι το 2048, όταν θα είναι 64 ετών! Ο λόγος; Μάλλον η τιμή της μετοχής! Τα θερμικά εργοστάσια θεωρούνται γενικά πως έχουν μια ωφέλιμη οικονομική ζωή 40 ετών και συνήθως κλείνουν στα 50, το να παρατείνεται η ζωή τους στα 64 και να διακηρύσσεται πως τα κλείνουν για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου ομολογουμένως δεν το είχαμε ξανακούσει!

Δεύτερο είναι το συγκρότημα Macquarie, που το απέκτησε το 2014 και δίνει το περίπου 30% του ηλεκτρισμού της Νότιας Νέας Ουαλίας, (της πολιτείας όπου βρίσκεται το Σύδνεϋ). Το συγκρότημα περιλαμβάνει τα λιθανθρακικά εργοστάσια Bayswater, (2.640 MW) και Liddell, (2.000 MW), το εργοστάσιο φυσικού αερίου Ηunter Valley (50MW) και το ηλιοθερμικό εργοστάσιο Liddell. Το Bayswater ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1985 και ήταν προγραμματισμένο να κλείσει το 2035, σε ηλικία 50 ετών, ενώ το Liddell ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1971 και ήταν προγραμματισμένο να κλείσει το 2022, σε ηλικία 51 ετών. Ωστόσο ηλεκτροδοτεί τη μεταλλουργία αλουμινίου Tomago, η οποία θα συνεχίσει να λειτουργεί, οπότε είναι αβέβαιο κατά πόσο υπάρχει εναλλακτική ηλεκτροδότησή της.

Μετά τα πιο πάνω θα σας φανεί περίεργο αν αύριο μας πει η ΔΕΗ πως σκοπεύει να κλείσει όλα τα λιγνιτικά εργοστάσια μέχρι το 2050, εκτός φυσικά απ' τη Μελίτη 2 και την Πτολεμαΐδα 5, και πως αυτό το κάνει εφαρμόζοντας μια "νέα πολιτική για τα αέρια του θερμοκηπίου"; Πως δεν θα ξανακάνει λιγνιτικά εργοστάσια χωρίς σύστημα CCS; Θα πρόκειται για νέα ενεργειακή ή μήπως απλά για μια νέα επικοινωνιακή πολιτική;

Τρίτο είναι το εργοστάσιο Torrens, (1.280MW), το μεγαλύτερο εργοστάσιο φυσικού αερίου της Αυστραλίας και μεγαλύτερο γενικά της πολιτείας της Νότιας Αυστραλίας (Αδελαϊδα). Η μονάδα Α μπήκε σε λειτουργία το 1967 και η μονάδα Β το 1976, είναι δηλαδή ήδη ηλικίας 48 και 39 ετών αντίστοιχα, μόνο νέες δεν μπορούν να θεωρηθούν. Παρ' όλα αυτά η AGL δεν αναλαμβάνει καμιά δέσμευση πως θα κλείσει αυτές τις παλιές μονάδες μέχρι το 2050!

Έχει επίσης το νεότατο (έναρξη λειτουργίας Δεκ. 2014) εργοστάσιο φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου Diamantina (242MW), το οποίο το 2050 θα είναι 36 ετών και φυσιολογικά θα συνεχίσει να λειτουργεί και μετά το 2050.

Για να βοηθήσουμε μάλιστα λίγο ακόμα τη συζήτηση, θα δώσουμε στη δημοσιότητα μια έκθεση του Αυστραλιανού Υπουργείου Βιομηχανίας το Νοέμβριο 2014, πολύ πρόσφατη δηλαδή, που δίνει τον ενεργειακό προγραμματισμό της Αυστραλίας μέχρι το 2049-50, που καλύπτει δηλαδή χρονικά και το κλείσιμο των εργοστασίων της AGL. Στην αρχή βλέπετε το εξωφυλλο της έκθεσης και τα πράγματα είναι απολύτως σαφή, τόσο στον πιο πάνω σχετικό πίνακα 10, όσο και στις δυο παραγράφους κειμένου κάτω απ' αυτόν: 

"The share of electricity generated from coal (both black and brown) is expected to increase from 64 per cent in 2014-15 to 65 per cent in 2049-50, and the share of renewables reaches 20 per cent in 2049-50 from 15 per cent in 2014-15. - Το μερίδιο της ηλεκτροπαραγωγής από κάρβουνο (τόσο λιθάνθρακα όσο και λιγνίτη) αναμένεται να αυξηθεί από 64% το 2014-15 σε 65% το 2049-50 και το μερίδιο των ανανεώσιμων φθάνει το 20% το 2049-50 από 15% το 2014-15."

"More precisely, after 2019-20, renewable electricity generation continues to increase in absolute terms but not in relative terms - Πιο ακριβώς, μετά το 2019-20 οι ΑΠΕ εξακολουθούν να αυξάνουν σε απόλυτους αριθμούς, αλλά όχι σε μερίδιο". 

Να κλείσει λοιπόν η AGL τα παλιά εργοστάσια, που συμπληρώνουν το όριο ζωής. Ούτε και στην Ελλάδα θα θέλαμε να δούμε να συντηρούνται τεχνητά στη ζωή παλιά εργοστάσια, που έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο ζωής τους, ρυπογόνα -με τα σημερινά δεδομένα- και χαμηλής απόδοσης, σαν π.χ. την Πτολεμαΐδα 2. Κι όπως φαίνεται στον πίνακα, ο εγχώριος λιγνίτης και λιθάνθρακας της Αυστραλίας όχι μόνο διατηρούνται μέχρι το 2050, αλλά κι αυξάνουν το μερίδιο! 

Μήπως δεν έχει πολύ ήλιο η Αυστραλία; Μήπως δεν έχει πολύ άνεμο στις παράκτιες περιοχές, όπου είναι κυρίως συγκεντρωμένος ο πληθυσμός της; Πόσο προγραμματίζεται να είναι το μερίδιο αιολικών & Φ/Β το 2050; 9,9% για τα αιολικά και 1,8% για τα Φ/Β το 2050! Αληθινός θρίαμβος! Ε, όταν δεν σε υποχρεώνουν οι Γερμανοί μεσω της ΕΕ να βάλεις σώνει και καλά αιολικά για να δουλεύει η βιομηχανία τους, μπορείς να συνεχίσεις να καις εγχώριο κάρβουνο. Η Αυστραλία δεν είναι στην ΕΕ και είναι μακριά απ' τη Γερμανία. Τόσο απλό!

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε.

Άλλο είναι το μείζον πρόβλημα της Αυστραλίας, αυτό αποπνέει η ανακοίνωση της AGL, σε συνδυασμό προς τους χρόνους απόκτησης των εργοστασίων της, και το είχαμε παρουσιάσει στα μέσα Ιουλίου: η ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, καθώς η εμπειρία στη Βικτόρια, εκεί που ζούν πολλοί Έλληνες, είναι εξαιρετικά δυσάρεστη. Από το 1950 μέχρι το 1990 οι τιμές του ηλεκτρικού, που προσέφερε το καθετοποιημένο δημόσιο σχήμα, έπεφταν και ήταν από τις χαμηλότερες στον κόσμο. Αλλά στη δεκαετία του 1990, με βάση τις θεωρίες του Ρήγκαν και της Θάτσερ, δημιουργήθηκε το "National Grid- Εθνικό Δίκτυο" και η "National Electricity Market-(ΝΕΜ)-Εθνική Αγορά Ηλεκτρισμού". Και από τότε που έγινε η ΝΕΜ:

• οι τιμές του ηλεκτρικού αντέστρεψαν την πτωτική τάση και από το 2005 άρχισαν να ανεβαίνουν απότομα.
• Τα παράπονα των πελατών αυξήθηκαν κατακόρυφα, από 500 το χρόνο σε πάνω από 50.000.
• Η αξιοπιστία της ηλεκτροδότησης έχει μειωθεί στη Βικτόρια, καθώς το σύστημα έχει γίνει πιο ευάλωτο σε φυσικούς παράγοντες και σε μέτρα οικονομικού χαρακτήρα.
• Επενδύσεις δεν έγιναν, καθώς "οι μηχανισμοί διαμόρφωσης των τιμών δεν έδωσαν ισχυρά σήματα" για επενδύσεις.
• Η λειτουργία έγινε λιγότερο αποτελεσματική, καθώς εγινε διασπάθιση των πόρων, καταλήγοντας σε υψηλότερα κόστη και χειρότερη εξυπηρέτηση.
• Η παραγωγικότητα των εργαζομένων έχει μειωθεί, καθώς μειώθηκε η εκπαίδευση του προσωπικού και αυξήθηκε υπέρμετρα η πρόσληψη ανειδίκευτου διοικητικού κι εργατικού προσωπικού.
• Υπάρχουν μεγάλες και αδικαιολόγητες αποδόσεις κεφαλαίων προς τους "επενδυτές", για επενδύσεις πολύ χαμηλού ρίσκου, που φτάνουν σχεδόν το 10% ΜΕΤΑ τους φόρους από το 2006.
• Οι λογαριασμοί των καταναλωτών, στις Πολιτείες όπου έγινε ιδιωτικοποίηση, περιλαμβάνουν κόστος κεφαλαίου του "επενδυτή" περίπου 10%, τη στιγμή που το δημόσιο έχει κόστος κεφαλαίου περίπου 3%.

Θα περιμένουμε λοιπόν με ενδιαφέρον τη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα στο Παρίσι τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Κίνα, Ινδία και όλη η ΝΑ Ασία, Ιαπωνία, Αυστραλία δεν φαίνεται να έχουν καμιά διάθεση ν' ακολουθούν τη Γερμανία της παρανοϊκής Energiewende και τις ΗΠΑ του σχιστολιθικού φυσικού αερίου στην κούρσα δήθεν "για να μειώσουν τις εκπομπές CO2". Για τον Καναδά σας τα είπαμε την πρωτοχρονιά. Η Αφρική έχει έτσι κι αλλιώς πρόβλημα ενεργειακής επάρκειας και είναι πολύ πίσω σε υποδομές. Μήπως θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τις πιθανότητες της κατάληξης στα γραφεία στοιχημάτων;