Τα μαθήματα απ' την Ισπανία δεν τα έμαθε κανείς. Τώρα τουλάχιστον θα μάθει κανείς τα νέα μαθήματα απ' την Ιταλία;

Είδαμε να δημοσιεύεται μια ακόμα εμμονή της WWF κατά του λιγνίτη, με το απίθανο εύρημα "στην Ιταλία έκλεισαν σταθμούς άνθρακα για περιβαλλοντικούς λόγους, άρα να κλείσουμε κι εδώ το λιγνίτη". Κάτι δηλαδή σαν το "πετούν στη θάλασσα τους μετανάστες στη Λαμπεντούζα, να τους πετάξουμε κι εδώ". Κι επειδή η αξιοπιστία της ΜΚΟ έχει πέσει προ πολλού πιο κάτω κι απ' τα τάρταρα, είπαμε να ...

το ψάξουμε λίγο, να δούμε τι πραγματικά έγινε στην Ιταλία.

Ο σταθμός είναι ο Vado Ligure στη Βόρεια Ιταλία και πράγματι, ένας εισαγγελέας διέταξε το κλείσιμο των δυο λιθανθρακικών μονάδων (330ΜW η κάθε μία, κατασκευής του 1971), που, όπως βλέπετε στη φωτογραφία, βρίσκεται δίπλα στα σπίτια στην ομώνυμη μικρή πόλη των περίπου 8500 κατοίκων. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται η Savona, 60.000 κατοίκων. Ο σταθμός έχει επίσης μια μονάδα φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου (800MW), η οποία συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Η περιοχή είναι πολύ βιομηχανοποιημένη, και βρίσκεται στα παράλια λίγο πιο δυτικά της Γένοβας. Ο εισαγγελέας δέχθηκε ότι 442 θάνατοι στην περιοχή μεταξύ των ετών 2000 και 2007, καθώς και 1700-2000 περιστατικά καρδιοαναπνευστικών προβλημάτων οφείλονται σε τοξικές εκπομπές από το εργοστάσιο.

Μέχρι εδώ αυτά αναφέρονται και στο ελληνικό και στα ξένα δημοσιεύματα που είδαμε για το θέμα. Πάμε τώρα να δούμε τι ΔΕΝ αναφέρεται στο ελληνικό δημοσίευμα, οπότε ο καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα ΓΙΑΤΙ δεν αναφέρονται:

Το συγκεκριμένο λιθανθρακικό εργοστάσιο είναι ένα από αυτά που πούλησε το 2002 η Enel, η Ιταλική ΔΕΗ, όταν σαλαμοποιήθηκε για να "απελευθερωθεί" η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας στην Ιταλία. Το εργοστάσιο το πήρε στις 12 Νοεμβρίου 2002 η Tirreno Power, στην οποία μετέχουν από κοινού η Energia Italiana (50%) και η Eblacea (50%), μια κοινοπραξία της Acea (30%) και της Electrabel (70%). Η λειτουργία του εργοστασίου ξεκίνησε στις 29 Ιανουαρίου 2003 και αμέσως άρχισε διαδικασίες αναβάθμισης και επέκτασης, οπότε το 2007 προστέθηκε η μονάδα του φυσικού αερίου. Η Electrabel είναι Βελγική θυγατρική της GDF Suez, που σήμερα εμφανίζεται να κατέχει το 50% του εργοστασίου, (προφανώς εξαγοράζοντας κάποια στιγμή το μερίδιο της Acea). Το 78% της Energia Italiana, δηλαδή 39% της Tirreno Power, το έχει ο όμιλος Sorgenia, του οποίου ηγείται ο Carlo De Benedetti, ιδιοκτήτης της μεγάλης εφημερίδας La Republicca, ο οποίος υπερηφανεύεται ότι έχει την πρώτη κάρτα μέλους του Δημοκρατικού Κόμματος. Και δεν θα πιστέψετε ποτέ ποιο κόμμα κυβερνά την περιφέρεια της Λιγουρίας, όπου βρίσκονται το Vado Ligure και η Savonna. Πώς είπατε; Το Δημοκρατικό; Μα επιτέλους, βουλωμένο γράμμα διαβάζετε; Ενέργεια-Τύπος-Πολιτική, όλα μαζί ταυτόχρονα και, παρακαλώ, δεν θέλω συνειρμούς με τα καθ' ημάς, άλλο Ιταλία, άλλο Ελλάδα. Αποκλείεται να υπάρχει στην Ελλάδα Συγκρότημα Τύπου, που να έχει σχέσεις και με την Ενέργεια και με την Πολιτική, δεν γίνονται εδώ αυτά! Δεν θυμάστε που κάποιος, πριν από 10 χρόνια, τα έβαλε με τους "πέντε νταβατζήδες", κι αφού καταβρόχθισε τα κεμπάπια για να πάρει δυνάμεις, τους κατατρόπωσε σε μια νύχτα με το "βασικό μέτοχο"; Ε, περιμένετε μετά να διαβάσετε τέτοια πράγματα σε ελληνικά δημοσιεύματα;

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Δείτε μας λοιπόν τώρα και στο Facebook και κάντε Like στη σελίδα μας!

Η Tirreno Power είχε σχέδια επέκτασης της δυναμικότητας του λιθανθρακικού εργοστασίου, τα οποία μετά την εισαγγελική διαταγή προφανώς μπαίνουν στο συρτάρι. Ο εισαγγελέας στην εντολή κλεισίματος του εργοστασίου, περιγράφει τη συμπεριφορά της εταιρείας ως "αμελή", καθόσον παρουσίαζε συνεχείς υπερβάσεις των ορίων εκπομπής ρύπων που καθόριζε η Κοινοτική Οδηγία IPPC (Integrated Pollution Prevention and Control). Και υπογραμμίζει η εισαγγελική διαταγή ότι "το εργοστάσιο θα ξανανοίξει μόνο εάν η εταιρεία, της οποίας οι προθέσεις δεν συνοδεύονται από εφαρμογή στην πράξη, παρέχει καλύτερες τεχνολογίες για μείωση της ρύπανσης και παρακολούθηση της δραστηριότητας των καμινάδων". Και τα 1700-2000 περιστατικά καρδιοαναπνευστικών περιστατικών, μαζί με 450 περιστατικά άσθματος και παθήσεων του αναπνευστικού σε παιδιά, που περιέργως δεν αναφέρονται στο ελληνικό δημοσίευμα, αφορούν την περίοδο 2005-2007.

Εδώ λοιπόν, αυτό που καταλαβαίνουμε απ' τα Ιταλικά δημοσιεύματα, είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σχετικά παλιό εργοστάσιο, (2 χρόνια πιο παλιό απ' την 4η μονάδα του ΑΗΣ Πτολεμαΐδας), που άρχισε να ρυπαίνει όταν έφθασε να πωλείται από την Enel (και προφανώς η Enel δεν έβαζε λεφτά στο εργοστάσιο) κι αμέσως μετά, όταν το πήρε ο "επενδυτής". Σε καμιά περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με μια παρέμβαση κλεισίματος ενός εργοστασίου μόνο και μόνο επειδή καίει λιθάνθρακα, αλλά μόνο επειδή παραβιάζει συστηματικά τα όρια εκπομπής ρύπων. Είναι ένα εργοστάσιο συστηματικός ρυπαντής. Σαλαμοποίησαν την Enel στην Ιταλία και οι "επενδυτές", που αγόρασαν το συγκεκριμένο κομμάτι αδιαφόρησαν για την υγεία των περιοίκων και ρύπαιναν συστηματικά, παραβιάζοντας συστηματικά τα όρια του IPPC, επειδή προφανώς δεν ήθελαν να επενδύσουν σε ένα εργοστάσιο που είχε λίγα χρόνια ζωής, ήθελαν να κάνουν νέο. Αυτή είναι η μισή αλήθεια που κρύβει η WWF και τη σιγοντάρει η εφημερίδα που το δημοσίευσε. Κι ως γνωστόν, οι μισές αλήθειες είναι ολόκληρα ψέμματα, που ρίχνουν ακόμα παρακάτω την αξιοπιστία, τόσο της WWF όσο και του Ελληνικού Τύπου.

Δυστυχώς, τα γράφαμε και πριν λίγες μέρες, ότι όπως μας λέει ο ΑΔΜΗΕ, (αναφερόμενος στις εντάξεις νέων μονάδων): "Υπό το πρίσμα της απελευθερωμένης αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, η ένταξη νέων μονάδων σχεδιάζεται από ανεξάρτητους παραγωγούς με κριτήριο τη βιωσιμότητά των επενδύσεών τους". Ή, αλλιώς, με κριτήριο τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των μετόχων. Κι ας πάει η υγεία των περιοίκων περίπατο. Όπως στην ταινία "Έριν Μπρόκοβιτς", με τη Τζούλια Ρόμπερτς, με την εταιρεία που μόλυνε τον υδροφόρο ορίζοντα. Και να μην πολυσκοτίζονται και τα "στελέχη" με τα συμφέροντα των υπόλοιπων "stakeholders", των κατοίκων κι των προμηθευτών. Αλλά ο εισαγγελέας της Savona δεν "μάσησε" κι έχει καθήσει τα ανώτατα "στελέχη" στο "σκαμνί".

Ένα εργοστάσιο που ρυπαίνει, ξεπερνώντας τα όρια που βάζει η νομοθεσία, πρέπει ή να συμμορφώνεται ή να κλείνει, είναι τόσο απλό, οι νόμοι πρέπει να τηρούνται, τα όρια μπαίνουν για τηρούνται (αν και κάπου-κάπου μπαίνουν μόνο και μόνο για να πουληθεί η νεότερη τεχνολογία). Ακόμα κι αν καίει λιγνίτη, που είναι πολύ πιο "καθαρός" σε βαρέα μέταλλα και σε θείο απ' το λιθάνθρακα. Τα θέματα προστασίας της υγείας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων της περιοχής γύρω απ' τα εργοστάσια πρέπει να προέχουν σε σχέση με την οποιαδήποτε βιομηχανική ή οικονομική δραστηριότητα. Κι επιπλέον, όποιος ρυπαίνει, επειδή δεν έκανε τις απαραίτητες επενδύσεις, ωφελείται με αθέμιτο πλουτισμό σε βάρος των υπολοίπων, που συμμορφώνονται με τη νομοθεσία.

Όταν ο Κλίντον κατέβηκε στις εκλογές για πρόεδρος των ΗΠΑ, κατατρόπωσε το Μπους με την περίφημη ατάκα "It's the economy, stupid!" Στην περίπτωση της σαλαμοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων ενέργειας προς όφελος κάποιων "γνωστών και μη εξαιρετέων επενδυτών", αντίστοιχα προς τη ρήση του Κλίντον θα μπορούσε κανείς να αναφωνήσει "είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε!"

Η ανάρτηση για τα "τα μαθήματα απ' την Ισπανία που δυστυχώς δεν τα έμαθε κανείς" είναι σταθερά η πιο δημοφιλής σ' αυτό το ιστολόγιο κι ελπίζουμε κάποιοι να έγιναν σοφότεροι διαβάζοντάς τα, έστω και κατόπιν εορτής. Άλλωστε, ίσως διαβάσατε ότι στη δημόσια διαβούλευση για τις χασούρες που θα πάρουν οι "επενδυτές" των Φ/Β έγιναν 1334 σχόλια(!), κι ότι το ΥΠΕΚΑ φέρνει ανοιχτά ως παράδειγμα τα μέτρα μείωσης των ελλειμμάτων που πήραν οι Ισπανοί. Η περίπτωση τώρα του Vado Ligure αποτελεί ένα νέο μάθημα, απ' την Ιταλία αυτή τη φορά, άλλη μια χώρα του χρεοκοπημένου Ευρωπαϊκού Νότου. Ένα μάθημα για το τι παθαίνουν οι κάτοικοι όταν σαλαμοποιείς τη δημόσια επιχείρηση, που έχει άλλα κριτήρια επενδύσεων και λειτουργίας, αφού ο μοναδικός (ή έστω ο βασικός) μέτοχος είναι το δημόσιο. Τα ίδια είχαν γίνει και στη Βρετανία το 1993 με τα τρένα και σκότωσαν πολίτες πριν επανεθνικοποιήσουν άρον-άρον το 2002 τις γραμμές. Γράψαμε κι αλλού για μαθήματα, λέτε να μάθει κανείς κάτι απ' αυτά που γράφουμε; Πολύ αμφιβάλλουμε, αν και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.

Γι' αυτό τώρα που ήρθε ο καιρός, σε δυο μήνες έχουμε τις εκλογές της άνοιξης, να τους διδάξουμε τα μαθήματα της Ελλάδας!