Η ιστορία επιστρέφει ως εφιαλτική φάρσα: "Ποιός επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο;"

Το ερώτημα του τίτλου το έθεσε βέβαια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πριν 53 χρόνια, τότε που το παρακράτος της Δεξιάς δολοφόνησε το Λαμπράκη. Λίγους μήνες αργότερα, με διαβατήριο "Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης", ο Καραμανλής έφευγε για το Παρίσι, μη αντέχοντας να είναι στην αντιπολίτευση. Το ερώτημα αυτό ωστόσο τίθεται εκ νέου στη σημερινή πολιτική επικαιρότητα, μετά τη χθεσινή 2η ανακοίνωση από τη συντεχνία των δικαστών κατά της κυβέρνησης. Πρόκειται για ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που περίπου "πουλάει εξυπνάδα", αραδιάζοντας ρητά αρχαίων και παραβιάζει η ίδια το ρητό του Ευριπίδη που παραθέτει: "οι δίκαιοι δεν οργίζονται". Καθόλου τυχαία φυσικά, η ανακοίνωση προβλήθηκε σε συγκεκριμένη μερίδα του τύπου με πανομοιότυπο τρόπο, βάζοντας σαν τίτλο μια συγκεκριμένη φράση.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, "Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους". Η κυβέρνηση εκλέγεται απ' το Λαό, λογοδοτεί κάθε 4 (το πολύ) χρόνια κι αν δεν μας αρέσει την αλλάζουμε. Οι δικαστές ωστόσο δεν είναι αιρετοί, δεν λογοδοτούν στο Λαό κι αν δεν μας αρέσουν δεν τους αλλάζουμε, και σωστά δεν τους αλλάζουμε, καθώς τότε δεν θα είχαμε ποτέ ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Η συνταγματικότητα των νόμων που ψηφίζει η Βουλή ελέγχεται στα δικαστήρια, αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως μοναδικός θεματοφύλακας της Συνταγματικής τάξης είναι οι δικαστές: σύμφωνα με την ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος "Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία."

Όταν λοιπόν η δικαστική εξουσία αποδεικνύεται στην πράξη ανίκανη επί σειρά πολλών ετών να προασπίσει τη Συνταγματική νομιμότητα στο θέμα της αυθαίρετης, ανεξέλεγκτης και σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος λειτουργίας των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, προς όφελος των ιδιοκτητών τους, ας μην απορεί και εξίσταται που κάποιοι άλλοι αναλαμβάνουν να προστατεύσουν το δημόσιο συμφέρον.

Αποδεικνύεται δε ανίκανη καθώς η 3578/2010 απόφαση του ΣτΕ είναι σαφής και ξεκάθαρη: "Η επ' αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών, που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παράνομα, αντίκειται στις συνταγματικές αρχές του Κράτους Δικαίου και της ισότητας. Η διάταξη του άρθρου 19 του ν. 3051/2002, που παρέτεινε επ' αόριστον το καθεστώς λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών, χωρίς να τάσσεται στη Διοίκηση εύλογη προθεσμία για την ολοκλήρωση της αδειοδότησης, ήταν αντισυνταγματική εξ αρχής. Το 2005, που συζητήθηκε για πρώτη φορά η ένδικη υπόθεση, τα χρονικά όρια της συνταγματικής ανοχής είχαν εξαντληθεί."

Σοβαρά, κ. δικαστές του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου; Αντισυνταγματική η διάταξη του ν. 3051/2002, είχαν εξαντληθεί το 2005 τα όρια της συνταγματικής ανοχής και το 2016, που προσπάθησε η κυβέρνηση να βάλει τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και να επαναφέρει τη συνταγματική νομιμότητα, η ενέργειά της είναι κι αυτή αντισυνταγματική; Πόσο "λάστιχο" μπορεί πια να γίνει το Σύνταγμα;

Τι έλεγε ο ν. 3051/2002; Στην παρ. 2 ανέφερε ρητά "Διαγωνιστικές διαδικασίες με αντικείμενο τη χορήγηση αδειών για τη λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών ελεύθερης λήψης ή για την παροχή συνδρομητικών τηλεοπτικών υπηρεσιών μέσω επίγειων αποκλειστικά πομπών, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί κατά ...
την ημερομηνία έναρξης της ισχύος του παρόντος νόμου και στις οποίες η συνδρομή των νόμιμων προϋποθέσεων των αιτούντων έχει ελεγχθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κατ` εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 5 του Ν. 2328/1995 και του άρθρου 5 παρ. 3 εδάφ. α/ του Ν. 2644/1998, καταργούνται." Έτσι ακριβώς: καταργούνται οι διαγωνιστικές διαδικασίες αδειοδότησης. Προκειμένου κάποιοι, πολύ συγκεκριμένοι, να εξακολουθήσουν ανενόχλητοι να εκπέμπουν "τζάμπα".

Μόνο που στις αποφάσεις του ΣτΕ 2594/2015 και 2597/2015 ρητά τονίζεται ότι το "τζάμπα" δεν είναι νόμιμο: "Το φάσμα ραδιοσυχνοτήτων αποτελεί δημόσιο αγαθό με σημαντική οικονομική αξία. Το τέλος για τη χρήση των διαύλων ραδιοσυχνοτήτων δεν έχει το χαρακτήρα φόρου ή ανταποδοτικού τέλους και η επιβολή του συνιστά θεμιτό κατά το Σύνταγμα περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας και δεν αντίκειται στην επιχειρηματική ελευθερία και στην αρχή της αναλογικότητας."

Κι ακόμα έχουν προηγηθεί οι αποφάσεις του ΣτΕ 1220/2011, 3253/2011, 237/2012, 560/2012, 996/2013, 1923/2014 και βεβαίως η 3578/2010, που όλες επαναλαμβάνουν την ίδια φράση: "Η επ' αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών, που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόμως, αντίκειται στο Σύνταγμα." 

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε "Μου αρέσει" (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε. 

Και δικαιούμαι να ρωτήσω ως πολίτης αυτής της χώρας: τι κάνατε τόσα χρόνια κ. δικαστές για να προστατέψετε τη Συνταγματική νομιμότητα απ' την αυθαιρεσία της Διοίκησης, αυθαιρεσία που την έχετε επισημάνει εδώ και χρόνια; Περιοριστήκατε να καταγράφετε στη νομολογία την άποψή σας, και ν’ ακούτε αδιαμαρτύρητα να σας αποκαλούν "αρχιμουρλούς", αλλά οι ξαφνικά λαλίστατες το τελευταίο διήμερο Ενώσεις σας δεν βγήκαν ποτέ επί τόσα χρόνια "να τραβήξουν τ' αυτί" στις επί σειρά ετών κυβερνήσεις, που έγραφαν τόσο το Σύνταγμα όσο και τη νομολογία στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, προκειμένου να διαπλέκονται με τους καναλάρχες και τους τραπεζίτες; Διαπλοκή που ερευνά πλέον Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, με βάση το σχετικό πόρισμα του Οικονομικού Εισαγγελέα, το ίδιο πόρισμα που εντελώς τυχαία έμεινε θαμμένο στα αζήτητα της Δικαστικής Εξουσίας απ' το 2013; Κι είναι εντελώς τυχαίο που το όνομα που κυριαρχεί στο "Πόρισμα Καλούδη" είναι το "Λαυρεντιάδης", αλλά η δίκη για το σκάνδαλο των 700 εκατομμυρίων ευρώ της Proton Bank εξελίσσεται με ρυθμούς χελώνας, περιμένοντας ίσως τη λύση να δώσει ο Μεγαλοδύναμος, δια της βιολογικής οδού;

Οι δικαστές είναι κι αυτοί πολίτες αυτής της χώρας κι ασφαλώς δικαιούνται να έχουν τις προσωπικές τους είτε πολιτικές είτε ποδοσφαιρικές είτε άλλες προτιμήσεις. Εκείνο το οποίο δεν δικαιούνται όμως είναι ν' αφήνουν τις προσωπικές τους προτιμήσεις να εμπλέκονται στην άσκηση των καθηκόντων τους, καθώς τότε δεν έχουμε "κράτος δικαίου", έχουμε "κράτος-παράγκα". Κι αν την κάθαρση απ' την "παράγκα" του ποδοσφαίρου την περιμένουμε απ' την Επιτροπή Εξομάλυνσης, που όρισε σήμερα η ΦΙΦΑ, την κάθαρση απ' το "κράτος-παράγκα" ίσως κινδυνεύσουμε να μας τη φέρει κανένας συνταγματάρχης. Και να επιστρέψει η ιστορία ως εφιαλτική φάρσα.