Οι "μουρλοί" και οι "αρχιμουρλοί" ή "οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης δεν κρίνονται".

Η Ένωση Δικαστών & Εισαγγελέων εξέδωσε χθες ανακοίνωση κατά της κυβέρνησης, που ξεκινά με τη φράση "Η χθεσινή απόφαση του ΣτΕ, που εκδόθηκε στα πλαίσια της εγγυητικής λειτουργίας της Δικαστικής εξουσίας, που ανατίθεται μόνο σε αυτήν από το Σύνταγμα, προκάλεσε άλλη μία φορά αδικαιολόγητες επιθέσεις της Κυβέρνησης κατά της Δικαιοσύνης, πρώτη φορά όμως τόσο έντονες, με σαφή προσπάθεια να εντάξει τη Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της στην πολιτική αντιπαράθεση". Υποθέτω λοιπόν πως όταν ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, στα 35 δευτερόλεπτα του πιο πάνω βίντεο, αποκαλεί "αρχιμουρλούς" τους δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, αυτό, κατά τη δική τους άποψη, δεν συνιστά "αδικαιολόγητη επίθεση κατά της Δικαιοσύνης", καθώς δεν εντόπισα στο δικτυακό τους τόπο σχετικό απαντητικό δελτίο τύπου. 

Στο ίδιο δικτυακό τόπο οι αναρτήσεις δελτίων τύπων ξεκινούν τον Οκτώβριο 2011 και για το 2011 υπάρχει μόνο ένα δελτίο, για συνάντηση με τον Υπουργό Δικαιοσύνης διεκδικώντας οικονομικά αιτήματα. Για όλο το 2012 υπάρχουν οκτώ δελτία τύπου, τα επτά αφορούν εσωτερικές τους διαδικασίες και το ένα διαψεύδει δημοσίευμα για τις αμοιβές τους. Για όλο το 2013 υπάρχει αναρτημένο μόλις ένα δελτίο τύπου. Για το 2014 υπάρχουν αναρτημένα τέσσερα, απ' τα οποία μόνο το τελευταίο, στις 12/11/14 αφορά καταγγελία περί μη σεβασμού δικαστικών αποφάσεων απ' την κυβέρνηση, τα άλλα τρία αφορούν εσωτερικές τους διαδικασίες. Στις 12/11/14 βέβαια ήταν γνωστό πως πηγαίναμε ολοταχώς για εκλογές. Για το 2015 υπάρχουν αναρτημένα τρία, στο ένα υπερασπίζεται ανακρίτρια υπόθεσης σε εξέλιξη, το δεύτερο αφορά εσωτερικές τους διαδικασίες και το τρίτο αναφέρεται σε μέτρα ασφαλείας των δικαστηρίων. 

Για το 2016 ωστόσο, ξεκινώντας στις 3/6/16, έχουμε ήδη εννιά (9) δελτία τύπου, απ' τα οποία μόνο δυο αφορούν εσωτερικές τους διαδικασίες. Είτε λοιπόν έχουμε μια επιλεκτική ευαισθησία της Ένωσης Δικαστών & Εισαγγελέων είτε έχουμε επιλογή μιας διαφορετικής ...
επικοινωνιακής τακτικής τους είτε οι ίδιοι αισθάνονται πως οι δικές τους ενέργειες τους έχουν κάνει δακτυλοδεικτούμενους στην κοινωνία, καθώς δεν πρέπει να ξεχνούν πως "και οι κρίνοντες κρίνονται".

Μ' αυτή την ευκαιρία λοιπόν θα πρέπει να θυμίσουμε στους δικαστές πως:

Οι θεσμοί δεν αξιολογούνται μόνο στο επίπεδο της αφηρημένης συνταγματικής ρύθμισης, αλλά αναδεικνύονται και αξιολογούνται κατά τη λειτουργία τους.

Η αξιοπιστία των θεσμών προκύπτει κυρίως από την αξιοπιστία των προσώπων, τα οποία τους εκφράζουν. Επομένως, η ποιότητα της δικαιοδοτικής λειτουργίας χαρακτηρίζεται από τους συγκεκριμένους φορείς της, τους δικαστές.

Το κύρος των δικαστηρίων και των δικαστικών αποφάσεων εξαρτάται κυρίως από τον ανθρώπινο παράγοντα, το πρόσωπο που βρίσκεται στην έδρα του δικαστηρίου.

Εξαρτάται από το κατά πόσον έχει συνείδηση του βάρους του λειτουργήματός του και της υποχρέωσής του να ασκεί τα καθήκοντά του κατά τρόπο σύμφωνο με το Σύνταγμα και τον νόμο, από την ιδιότητα του δικαιοδοτούντος ως τρίτου προσώπου, ανεξαρτήτου από οποιαδήποτε επέμβαση κατά την επιτέλεση του δικαιοδοτικού του έργου.

Σ' αυτό έγκειται η προσωπική ευθύνη του δικαστή ως φύλακα της νομιμότητας και υπερασπιστή του Κράτους Δικαίου.

Ιδίως όταν αυτά συμβαίνουν σε μια διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνική, οικονομική και νομική πραγματικότητα, όπως η σημερινή.

Να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να ενεργεί με νηφαλιότητα και ψυχραιμία, να μην είναι πείσμων, να είναι ευγενής και προσηνής προς τους διαδίκους, ταυτόχρονα όμως να τους αντιμετωπίζει με τη δέουσα ουδετερότητα.

Τα χαρακτηριστικά αυτά μαζί με το σθένος και το ήθος που πρέπει να διαθέτει οδηγούν, με την πάροδο του χρόνου, στην απόκτηση αυτού που συνηθίζουμε να αποκαλούμε δικαστική ιδιοσυγκρασία ή δικαστική νοοτροπία, για να υποδηλώσουμε την αναμενόμενη δικαστική συμπεριφορά.

Τα χαρακτηριστικά αυτά συνθέτουν την εικόνα του δικαστή προς τα έξω και θεμελιώνουν το κύρος του.

Σήμερα, που είμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της επικυριαρχίας του οικονομικού επί του θεσμικού, σ' αυτές τις κρίσιμες για την πατρίδα μας στιγμές, έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ από δικαστές με υψηλό αίσθημα ευθύνης, απαλλαγμένους από ακρότητες, με σύνεση, αποφασιστικότητα, αλλά και τόλμη, όταν απαιτείται.

Η ελληνική κοινωνία προσβλέπει με ελπίδα σε μια δικαιοσύνη με τέτοιους δικαστές.

Όταν λοιπόν η Ένωση Δικαστών & Εισαγγελέων δεν φαίνεται να συγκινείται απ' το χαρακτηρισμό "αρχιμουρλοί", στρώνει από μόνη της το χαλί για την επόμενη "επίθεση κατά του κύρους της Δικαιοσύνης". Και δεν πρέπει να ξεχνούν πως στην Ελλάδα έχουμε και την παροιμία που λέει "Δάσκαλε που δίδασκες και νόμον δεν εκράτεις", είναι απ' τη θέση τους υποχρεωμένοι να κρατούν ίσες αποστάσεις απ' όλους, κι όταν λέμε όλους εννοούμε όλους!

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε "Μου αρέσει" (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε. 

Φυσικά δεν απέκτησα ξαφνικά καμιά διάθεση ν’ ασχοληθώ με τη λειτουργία της Δικαιοσύνης, όλα τα πιο πάνω με κεκλιμένα γράμματα είναι επιλεγμένα τμήματα απ’ το Χαιρετισμό του Προέδρου του ΣτΕ τον περασμένο Μάιο στην Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών. Όταν όμως ανοίγει η συζήτηση για το ρόλο των δικαστών, στο κατά πόσο αποφασίζουν με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους κι όχι με βάση εξωτερικές επιρροές, αυτό από μόνο του δείχνει πως ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για Συνταγματική Αναθεώρηση. Και το στοιχείο πως στις δυο προηγούμενες Αναθεωρήσεις (2001, 2008) είχε πρωταγωνιστήσει ο Βενιζέλος, είναι από μόνο του αρκετό για να καταδείξει την ανάγκη επιτάχυνσης της όλης διαδικασίας. 

Μια Συνταγματική Αναθεώρηση δεν μπορεί να είναι μια αποκομμένη απ’ την κοινωνία γραφειοκρατική διαδικασία κάποιων "σοφών" τεχνοκρατών. Πρέπει ν’ αποτυπώνει την προσδοκία της κοινωνίας για ενδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και της κοινωνικής συνοχής. Αλλά μέσα στη σφηκοφωλιά του Κοινοτικού Δικαίου, δεν ξέρω πια πόσα περιθώρια έχουν μείνει είτε για δημοκρατικούς θεσμούς είτε για κοινωνική συνοχή. Αν δεν σπάσει ο φαύλος κύκλος της πολιτικής Ένωσης της ΕΕ, για να μείνει αυτό που ήταν εξαρχής, μια κοινή αγορά, οι λαοί της Ευρώπης, τα παιδιά μας, είναι καταδικασμένοι να ζήσουν σ’ ένα κόσμο πολύ πιο καταπιεστικό απ’ αυτόν που γνώρισε η μεταπολεμική Ευρώπη.