Τελειώνει ΚΑΙ στην Ελλάδα το πάρτι των αιολικών; Τι προοιωνίζουν οι εξελίξεις στην "ΕΛΤΕΧ Άνεμος";

Σε προηγούμενη ανάρτηση το Σεπτέμβριο είχαμε δει πως σταδιακά οι δήθεν "πράσινες" θέσεις εργασίας στη Γερμανία σταδιακά περιορίζονται, μετά τα εργοστάσια κατασκευής Φ/Β πλέον και τα εργοστάσια κατασκευής ανεμογεννητριών περιορίζουν την απασχόληση. Η κατάσταση επηρέασε ακόμα και τη Ζήμενς κι είναι γνωστό πως όταν η Ζήμενς φταρνίζεται, ολόκληρη η Γερμανία συναχώνεται.  Ένα δημοσίευμα της Handelsblatt στο τέλος Νοεμβρίου είναι αποκαλυπτικό: με τίτλο "Profits gone with the wind", (Κέρδη που τα πήρε ο άνεμος), δείχνει την πιο πάνω εικόνα, όπου, με βάση τα δημοσιευμένα στοιχεία εννεαμήνου 2017, η κερδοφορία των κατασκευαστών έχει πάρει την κάτω βόλτα σε σχέση με το 2016, μόνο η Δανέζικη Vestas εξακολουθεί να διατηρεί την ηγετική της θέση.

Η μείωση της κερδοφορίας ασφαλώς σχετίζεται με τη μείωση των επενδύσεων που παρατηρείται παγκοσμίως στις αναπτυγμένες χώρες μετά το 2011, μείωση που για την Ευρώπη είναι πολύ μεγαλύτερη και η προβολή της στην πιο πάνω εικόνα επέτρεψε πριν από σχεδόν 2 χρόνια να μιλήσω για "αντίστροφη μέτρηση και τελειώνει μέχρι το 2020 η αθρόα εγκατάσταση αιολικών". Η μείωση είναι ιδιαίτερα αισθητή σε χώρες όπως η Ισπανία, με τα μηδέν αιολικά το 2015, και η Βρετανία, με την 95% μείωση επενδύσεων απ' την περίοδο 2016/17 στην περίοδο 2020/21. Και οι δυο χώρες πρωτοστάτησαν τα προηγούμενα χρόνια στην αιολική παράνοια, για να καταλήξουν η μεν πρώτη να παρακαλά τους Γάλλους να της δώσουν πρόσβαση στο δίκτυό τους για απόρριψη του αιολικού προβλήματος, η δε δεύτερη να ψάχνει καλώδια παντού και να στραφεί ξανά στην πυρηνική ενέργεια.

"Κερασάκι στην τούρτα" αποτελεί βεβαίως το ...
"Χειμερινό πακέτο μέτρων για την ενέργεια" της Κομισιόν το Νοέμβρη 2016, για να ακολουθήσει τον περασμένο Μάιο η "Λευκή Βίβλος για τις ΑΠΕ στη Χονδρική Αγορά Ηλεκτρισμού", με την οποία ο ACER, η Ένωση των Ρυθμιστικών Αρχών Ενέργειας της ΕΕ, πρότεινε συγκεκριμένους άξονες εφαρμογής του "Χειμερινού πακέτου":

• Πρώτος και καλύτερος άξονας, προτεινόμενης πολιτικής απ' τον ACER, η κατάργηση της πιο μεγάλης στρέβλωσης του ανταγωνισμού στην αγορά ηλεκτρισμού, η κατάργηση της κατά προτεραιότητα απορρόφησης της ενέργειας που "εγχέουν" οι ΑΠΕ για τις ήδη ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΕΣ κι όχι μόνο για τις νέες εγκαταστάσεις.
• Δεύτερος άξονας, η κατάργηση των αποζημιώσεων σε "ΑΠΕ που περικόπτονται για λόγους ευστάθειας δικτύου", δηλαδή στα αιολικά όταν φυσά πολύ. Αντ' αυτού ο ACER προτείνει περικοπές φορτίων με βάση τις τιμές της αγοράς κι όχι με βάση τις τεχνολογίες παραγωγής.
• Τρίτος άξονας, αποφυγή του net metering, της κομπίνας που στήριξε τα Φ/Β σε στέγες, και πρόταση να πληρώνουν οι αυτοπαραγωγοί το "δίκαιο" κόστος του δικτύου και του συστήματος.

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και αναδημοσιεύονται στο Facebook. Το Facebook μάλλον δεν θα σας στείλει σχετική ειδοποίηση, οπότε να επισκέπτεστε τακτικά το ιστολόγιο για να δείτε τις αναρτήσεις. 

Μέσα σ' αυτό το γενικότερο περιβάλλον στην ΕΕ, Σκουρλέτης, Βερροιόπουλος και Σταθάκης, όλοι με τη σειρά, ονειρεύονται να γεμίσουν μέχρι το 2020 τις βουνοκορφές της χρεοκοπημένης χώρας με τα αζήτητα περισσεύματα της παραγωγής ανεμογεννητριών. Επειδή ωστόσο τα όνειρα των Συριζαίων δεν αποτελούν αναγκαστικά και όνειρα των "επενδυτών", ιδίως μετά την έναρξη απ' το 2018 διαγωνιστικών πλέον διαδικασιών για νέα αιολικά, με την αυγή του 2018 έγινε γνωστό πως υπάρχει "επενδυτικό ενδιαφέρον" για την ΕΛΤΕΧ Άνεμος, την εταιρεία αιολικών του Ομίλου Ελλάκτωρ.

Το ενδιαφέρον ζήτημα εδώ δεν είναι ποιος ενδιαφέρεται ν' αγοράσει την ΕΛΤΕΧ Άνεμος, αλλά για ποιο λόγο να θέλει να πουλήσει, στη συγκεκριμένη ακριβώς χρονική στιγμή, η Ελλάκτωρ. Με τις μέρες να είναι "πονηρές", καθώς μόλις ολοκληρώθηκε το "μάρκετ τεστ" για την "αποεπένδυση"-ξεπούλημα των λιγνιτικών μονάδων Μεγαλόπολης και Μελίτης, η πώληση της ΕΛΤΕΧ Άνεμος θα εξασφαλίσει ρευστότητα στην Ελλάκτωρ, για να μπορεί, εφόσον βεβαίως είναι στις προθέσεις της, να συμμετέχει στο διαγωνιστικό μέρος της "αποεπένδυσης".  

Δεν πρέπει να λησμονούμε πως ο Όμιλος είχε εμπλακεί στο πρόσφατο παρελθόν στην εκμετάλλευση του λιγνιτωρυχείου Αχλάδας για την τροφοδότηση του ΑΗΣ Μελίτης και, παρά την αποχώρησή του, πρέπει να θεωρείται πάντα ως ενδιαφερόμενος για τους λιγνίτες. Όπως δεν πρέπει επίσης να ξεχνούμε πως τον Οκτώβριο 2014 η κυβέρνηση ΣαμαροΒενιζέλων υπέγραψε απόφαση εκμίσθωσης του λιγνιτωρυχείου Βεύης στην "ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ", αλλά η σύμβαση εκμίσθωσης δεν έφθασε ποτέ στη Βουλή για κύρωση, μετά βγήκε ο Σύριζα, ο Λαφαζάνης είχε άλλες προτεραιότητες, ο Σκουρλέτης είχε λάθος σύμβουλο και τελικά ο Σταθάκης αποφάσισε να τινάξει τη λιγνιτική βιομηχανία στον αέρα.

Το προσεχές διάστημα αναμένεται οι εν δυνάμει ενδιαφερόμενοι για την "αποεπένδυση" να προετοιμάσουν τις θέσεις τους στη "σκακιέρα" που θα στηθεί και μένει να δούμε ποια πιόνια θα επιλέξει κάθε πλευρά να κινήσει. Μπορεί κάποιοι να επέλεξαν για εντελώς δικούς τους λόγους να εμφανίζονται τελευταία ως "αχθοφόροι του λιγνίτη", αλλά είναι περισσότερο από βέβαιο πως κάποιοι θα είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να τρέξουν να σηκώσουν τα "άχθη", καθώς παγκοσμίως η φθηνή παραγωγή φορτίου βάσης γίνεται κυρίως με κάρβουνο (και δευτερευόντως με πυρηνικά).