Η αντλησιοταμίευση "ξεθωριάζει", η νέα "χαρά των εργολάβων" για αποθήκευση ηλεκτρισμού από αιολικά λέγεται "πιστόνι".

Σ' ένα πρωτοποριακό πείραμα, για την ανάδειξη της αναγκαιότητας της αντλησιοταμίευσης ως μέσου για την αποθήκευση της τυχαίας/αναξιόπιστης και γι' αυτό πρακτικά άχρηστης ενέργειας των αιολικών, η ΕΕ χρηματοδότησε αδρά το παγκοσμίως διάσημο έργο του Ισπανικού νησιού Ελ Ιέρο, του μικρότερου απ' τα Κανάρια νησιά. Το Ελ Ιέρο είναι στον Ατλαντικό, έχει ένα "θαυμάσιο" και "αξιόλογο" αιολικό δυναμικό, όπως ακριβώς μας λένε οι ΑΠΕτεώνες και για το Αιγαίο. Το έργο προέβλεπε 5 ανεμογεννήτριες, με κάτω και άνω ταμιευτήρα όπου θα αποθηκεύονταν το αντλούμενο νερό και το Ελ Ιέρο προπαγανδίστηκε ως το πρώτο "100% ΑΠΕ" και "πράσινο νησί".  2,5 χρόνια μετά τη θέση του έργου σε λειτουργία το Ελ Ιέρο δεν έγινε ποτέ 100% ΑΠΕ, εξακολουθεί να ηλεκτροδοτείται έως 80% από πετρελαιομηχανές και να μην "σώζει τον πλανήτη". Στη δεξιά πλευρά του ιστολόγιου μπορείτε να βρείτε σύνδεσμο προς τα στοιχεία παραγωγής του Ελ Ιέρο σε "ζωντανή" σύνδεση και ν' απολαύσετε σε πραγματικό χρόνο το "θαύμα των ντιζελοκίνητων ΑΠΕ".

Το αντίστοιχο δικό μας Ελ Ιέρο αποτελεί ασφαλώς το υβριδικό της Ικαρίας, αυτό που το κατασκεύαζε ο πρώην Πρόεδρος της ΕΛΕΤΑΕΝ κι έπρεπε να είναι έτοιμο το 2010, αλλά μάλλον δεν θα το δούμε να ολοκληρώνεται ούτε και το 2018. Παρά την αποτυχία στην Ικαρία, ο Μανιάτης είχε προωθήσει το 2014 ένα φαραωνικό και μάλλον υπερτιμολογημένο υβριδικό στην περιοχή του Δήμου Αμφιλοχίας, καθώς και κάποια μικρότερα στην Κρήτη, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει κάποιο απ' αυτά.

Η αντλησιοταμίευση χρειάζεται υψομετρική διαφορά, δημιουργεί στην ουσία ένα υδροηλεκτρικό έργο ανάμεσα στον άνω και στον κάτω ταμιευτήρα. Αλλά η Κεντρική Ευρώπη είναι επίπεδη, δεν υπάρχουν κατάλληλες περιοχές για δημιουργία υψομετρικών διαφορών και το αδιέξοδο της αξιοποίησης της τυχαίας/αναξιόπιστης αιολικής ενέργειας έχει διαπιστωθεί εδώ και χρόνια, με τη λύση που εφαρμόζεται να είναι η διάχυση του ρεύματος σε δίκτυα γειτονικών χωρών, μέχρι να βρεθεί κάπου καταναλωτής.

Αυτό φυσικά δεν αποτελεί εμπόδιο για τη διαιώνιση της αιολικής παράνοιας, καθώς η Γερμανία και η Δανία έχουν ...
μια ιδιαίτερα επικερδή βιομηχανία εξαγωγής ανεμογεννητριών σε υπανάπτυκτους. Αφού κατέστρεψαν τα τοπία τους, γεμίζοντας τη Βόρεια Γερμανία ανεμογεννήτριες και καταφέρνοντας να δημιουργήσουν λαϊκό κίνημα, ακόμα και πολιτικό κόμμα ενάντια στα αιολικά, μια εταιρεία της Στουτγάρδης προτείνει τώρα να κατασκευάσει στο υπέδαφος ένα τεράστιο "πιστόνι", διαμέτρου τουλάχιστον εκατό μέτρων και κατά προτίμηση 250 μέτρων, το οποίο βρίσκεται μέσα σε δεξαμενή νερού, όπως φαίνεται στην εικόνα της αρχής. Το "πιστόνι" αυτό ανυψώνεται με τη βοήθεια αντλιών όταν φυσά πολύ και στη συνέχεια αφήνεται να πέσει όταν μετά από λίγο σταματά να φυσά, στέλνοντας το νερό σε στροβίλους ηλεκτροπαραγωγής.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της εταιρείας, όπως τους δίνει στον πιο πάνω πίνακα, ένα "πιστόνι" διαμέτρου 250 μέτρων μπορεί να δώσει αποθήκευση 8GWh. Δεν δίνει πουθενά πληροφορίες για το βάθος της κατασκευής, αλλά με βάση τη διάμετρο και τον όγκο μπορούμε να υπολογίσουμε πως μόνο για την ωφέλιμη χωρητικότητα απαιτείται βάθος 19 μέτρα στις 2 πρώτες περιπτώσεις και 31 μέτρα στην 3η. Δεδομένου πως υπάρχουν οι συνοδές εγκαταστάσεις για τους στροβίλους, ενώ απαιτείται επένδυση με σκυρόδεμα και χάλυβα για τη στεγανοποίηση και την ανάπτυξη των πιέσεων της τελευταίας γραμμής του πίνακα, μπορούμε να υποθέσουμε πως απαιτούνται 40 μέτρα βάθος για τη μπαταρία των 8GWh. 

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και αναδημοσιεύονται στο Facebook. Να επισκέπτεστε τακτικά το ιστολόγιο για να δείτε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook μάλλον δεν θα σας στείλει σχετική ειδοποίηση. 

Για να καταλαβαίνουμε τα μεγέθη, διάμετρος 250 μέτρα σημαίνει περίπου το ΟΑΚΑ μαζί με τις κερκίδες του. Μόνο που εκσκαφή διαμέτρου 260 μέτρων και σε βάθος 40 μέτρων τεχνικά παύει να είναι απλό πράγμα και το κόστος αρχίζει και ξεφεύγει. Αυτή η δεξαμενή θα είναι γεμάτη με νερό και θα υπάρχει το πρόσθετο βάρος του "πιστονιού", οπότε δημιουργεί προκλήσεις για τη θεμελίωση, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα κολυμβητήριο, είναι αρκετά κολυμβητήρια ενωμένα. Κι όπως φαίνεται στην εικόνα, στην επιφάνεια του εδάφους απαιτείται και πρόσθετος αποθηκευτικός χώρος του νερού όταν αδειάζει η υπόγεια δεξαμενή, συνεπώς υπάρχει σημαντική δέσμευση γης.

Η ιδέα των Γερμανών να παράγουν ηλεκτρισμό με τη βοήθεια του ανέμου δεν είναι νέα, έρχεται απ' την εποχή του Μεσοπολέμου και τις ενεργειακές αναζητήσεις του Γ΄ Ράιχ. Γνωρίζουν πως η παραγωγή είναι αναξιόπιστη και για να λύσουν το πρόβλημα της αναξιοπιστίας προώθησαν την πιλοτική κατασκευή εργοστάσιου ηλεκτρόλυσης, ώστε να μετατρέψουν το τυχαίο ρεύμα σε υδρογόνο, όπως είχαμε δει πριν τρία χρόνια. Για να συνεχίζουν τις αναζητήσεις πάει να πει πως ούτε και η ηλεκτρόλυση τους "βγαίνει", καθώς στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία τα οικονομικά μεγέθη είναι αδυσώπητα, οι ΗΠΑ έχουν φθηνό σχιστολιθικό αέριο και η Γερμανία μυαλά γεμάτα αέρα. Κι αφού κατέστρεψαν το έδαφος, τώρα θέλουν να καταστρέψουν και το υπέδαφος. Λαμπρά!

Στον τόπο τους να κάνουν ό,τι θέλουν, αν θέλουν να τον καταστρέψουν ολοσχερώς το έχουν ήδη καταφέρει δυο φορές, με τους Παγκόσμιους Πολέμους που προκάλεσαν. Αρκεί μόνο να μην βάζουν ανάλογες ιδέες σε "πρόθυμους" πολιτικούς χρεοκοπημένων χωρών, σαν κι αυτούς που ονειρεύονται να γεμίσουν τις βουνοκορφές μας με τα αναξιόπιστα αιολικά.