Γερμανία: διαρκώς κλιμακώνεται το ενεργειακό κόστος για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Οι τιμές ηλεκτρικού που πληρώνουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη Γερμανία έχουν φθάσει σχεδόν σε διπλάσιο επίπεδο σε σχέση μ' αυτό που πληρώνουν αντίστοιχες επιχειρήσεις στο Τέξας, σύμφωνα με τα ευρήματα μιας μελέτης, που έκανε το Γερμανικό Fraunhofer Institute for Systems and Innovation Research σε συνεργασία με την εταιρεία συμβούλων Ecofys, για το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών & Ενέργειας. Οι υπολογισμοί της μελέτης βασίζονται σε ...
δημόσια προσβάσιμα στοιχεία και πληροφορίες για τους φόρους, τέλη, επιβαρύνσεις και ιδιαίτερες συνθήκες κατά τα έτη 2012 και 2013.

Οι τιμές που πληρώνει ένας καταναλωτής εξαρτώνται απ' το μίγμα της ηλεκτροπαραγωγής, τη δομή της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, την ελαστικότητα της ζήτησης φορτίου, τους διάφορους μηχανισμούς τιμολόγησης, τα κόστη κεφαλαίου για τις ηλεκτρικές επιχειρήσεις, τα κόστη καυσίμων, τα κόστη συντηρήσεων/επισκευών, τις επιβαρύνσεις για δικαιώματα εκπομπών CO2, τα κόστη κατασκευής και συντήρησης δικτύων μεταφοράς και διανομής, τα κόστη διαχείρισης πελατών, κλπ.

Μια τυπική μέσου μεγέθους επιχείρηση (κλωστοϋφαντουργία στο παράδειγμα που εξέτασε η συγκεκριμένη μελέτη), που καταναλώνει έως 8,5GWh/έτος, έχει μια εγκατεστημένη ισχύ έως 1,5MW και το ενεργειακό της κόστος υπερβαίνει το 5% του τζίρου της, πληρώνει στη Γερμανία 9,14€cents/KWh, έναντι 4,82€cents/KWh που πληρώνει η αντίστοιχη επιχείρηση στο Τέξας. Ποια απ' τις δυο μπορεί να είναι πιο ανταγωνιστική διεθνώς;

Μια παρόμοια ανάλυση των τιμών ηλεκτρισμού για τη βιομηχανία έγινε απ' την εταιρεία Agora Energiewende, ένα κοινό σχήμα συνεργασίας του Mercator Foundation (ένα απ' τα πολλά Γερμανικά Stifftung) και του European Climate Foundation (έναν απ' τους πολλούς αδιαφανείς κλιματικούς οργανισμούς, που έχουν στηθεί για το κλιματικό lobbying), για την ανάλυση της ενεργειακής αγοράς.

Η "μελέτη" της Agora Energiewende, "Comparing electricity prices for industry", συγκεντρώνει πολλά χαρακτηριστικά "στημένης προπαγάνδας", δείχνει προσπάθεια να στηθεί ένα κείμενο για εξυπηρέτηση συγκεκριμένου σκοπού: "όλα πάνε καλά με την Energiewende, μην ανησυχείτε για τίποτα". Διατρέχοντας το κείμενο του συνολικά 24 σελίδων αρχείου pdf βρίσκει κενές(!) τις σελίδες 4, 6, 8, 12, 16, 18 και 20. Είναι κάτι που δεν συναντά κανείς συνήθως σε τέτοιου "επιστημονικού" σκοπού κείμενα. Έχει μόλις 4 βιβλιογραφικές αναφορές, σε δυο Γαλλικές συγκρίσεις κόστους ηλεκτρισμού για τη βιομηχανία σε Γαλλία/Γερμανία, στην έκθεση της Κομισιόν για τα κόστη ηλεκτρισμού και σε έκθεση της Price Waterhouse για τις τιμές σε Ολλανδία/Γερμανία, που έχουν κοινό διαχειριστή δικτύου μεταφοράς. Τα διαγράμματα που παρουσιάζει αφορούν μόλις μια τετραετία (2010-13), αποσιωπώντας έντεχνα τη μακροπρόθεσμη τάση των τιμών και εστιάζοντας σε εντελώς βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

Τα κύρια "ευρήματα" είναι ότι 1) οι τιμές χονδρικής στις αγορές ηλεκτρισμού της Γερμανίας, Πολωνίας & Τσεχίας μειώνονται ενώ στις ΗΠΑ αυξάνονται, οπότε η σύγκλιση των τιμών δεν δημιουργεί κίνητρα μετανάστευσης της βιομηχανίας από την Ευρώπη προς τις ΗΠΑ, 2) οι τιμές χονδρικής μπορεί ν' αποτελέσουν αφετηρία σύγκρισης των τιμών που πληρώνουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, αλλά λαμβάνοντας υπόψη τις τοπικές κάθε φορά συνθήκες, και 3) η σύγκριση τιμών βιομηχανικών καταναλωτών ανάμεσα στις διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες είναι δύσκολη, καθώς οι Ευρωπαϊκές στατιστικές δεν αποτυπώνουν πλήρως και με διαφάνεια την ετερογένεια των διαφόρων συστημάτων. Ως εκ τούτου κανείς στην Ευρώπη δεν πρέπει να γκρινιάζει για τις απαλλαγές των Γερμανικών βιομηχανιών απ' την υποχρέωση να πληρώνουν τις ταρίφες των ΑΠΕ.

Πέρα απ' τις φιλότιμες προσπάθειες της προπαγάνδας να πείσει ότι όλα βαίνουν καλώς, εκείνο που μένει είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι βιομηχανίες. Στο διάγραμμα, από τη σχετική έκθεση της Κομισιόν, φαίνεται ότι το 2011-12 η επιβάρυνση απ' τις επιδοτήσεις των ΑΠΕ εκτοξεύθηκε κι αυτό ανάγκασε την κυβέρνηση του "μεγάλου" συνασπισμού να "ανακρούσει πρύμναν" και να μειώσει τις χρεώσεις για τη βιομηχανία, στέλνοντάς τις στα νοικοκυριά.

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση!

Το μεγάλο θέμα βέβαια δεν είναι πόσο κάνει το ρεύμα, αλλά καταρχήν αν με την Energiewende θα υπάρχει ρεύμα. Ρεύμα πραγματικό, αδιάλειπτο, αξιόπιστο, επαρκές, διαθέσιμο μέρα-νύχτα και με όλες τις καιρικές συνθήκες. Όπως είδαμε στους Financial Times, η Trimet Aluminum, η μεγαλύτερη βιομηχανία αλουμινίου της Γερμανίας, με κατανάλωση 6,3TWh/έτος, περίπου 1% του φορτίου της Γερμανίας, θεωρεί την Energiewende ένα τεράστιο πείραμα σε εξέλιξη χωρίς ορατό τέλος. Η Trimet έχει υπογράψει σύμβαση "διακοψιμότητας" με το διαχειριστή του ηλεκτρικού δικτύου, ώστε να μειώνει φορτία όταν δεν υπάρχει επάρκεια στο δίκτυο. Μέχρι τον Αύγουστο είχε υποχρεωθεί να βγει εκτός λειτουργίας δυο φορές, καθόσον δεν υπήρχε επάρκεια "ανανεώσιμης" ενέργειας στο δίκτυο και η παραγωγή φορτίου βάσης, αληθινής και αξιόπιστης ενέργειας, ήταν σε χαμηλά επίπεδα.

Όσοι έχουν δουλέψει στη βαριά βιομηχανία ξέρουν ότι η διακοπή λειτουργίας και η επανεκκίνηση δεν είναι πάντα μια απλή υπόθεση, δημιουργούνται ζητήματα ασφαλείας τα οποία πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής. Οι πολιτικοί ωστόσο κατά κανόνα δεν έχουν δουλέψει στη βαριά βιομηχανία, ώστε να μπορούν να αντιληφθούν τη φυσική σημασία παρόμοιων πρακτικών. Κι αν πάμε σε κάτι χρεοκοπημένες χώρες, εκεί θα βρούμε εντελώς και κάποιους εντελώς ανεπάγγελτους πολιτικούς, που κληρονόμησαν τη δουλειά απ' το μπαμπά ή και τον παππού.

Η βιομηχανία και όλη η οικονομία παντού στην Ευρώπη διψάει για ενέργεια κι η απάντηση που επέβαλε η Γερμανία είναι αιολικά και Φ/Β: να πουλάνε οι Γερμανοί και να αγοράζουν οι υπόλοιποι. Για πόσο καιρό μπορεί να είναι διατηρήσιμη μια τέτοια οικονομία, σε μια τέτοια Ευρώπη; Στη Βρετανία ανεβαίνει το UKIP του Φάρατζ και στη Γερμανία εμφανίστηκε ξαφνικά η Alternative für Deutschland. Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι ότι συγκέντρωσε τα μεγαλύτερα ποσοστά στη Σαξονία, το Βραδεμβούργο και τη Θουριγγία, τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας; Κόμματα αντίδρασης, όπως οι Πειρατές, φεύγουν απ' το προσκήνιο κι ανεβαίνουν κόμματα με καθαρά εθνικιστικό λόγο. Στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο αποτελεί πλέον μόνιμο φόβητρο των παραδοσιακών κομμάτων. Σε λίγο μήπως θ' ακούμε στο Βερολίνο να τρίζουν τα κόκαλα του Αντενάουερ;