Το "δωρεάν γεύμα" των Φ/Β δεν υπάρχει πια, κάποιος στο τέλος θα μείνει με το "μουτζούρη"

Στις 20/1 η "Στέγη", Πανελλήνιος Σύνδεσμος Οικιακών Φ/Β, είχε μια συνάντηση με τους βουλευτές του Τομέα Ενέργειας του Σύριζα, απ' όπου μαθαίνουμε πως "ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι ...
θα επανεξετάσει τις μειώσεις των εγγυημένων τιμών στα μικρά Φ/Β, με κριτήρια:

Καμία αύξηση στο ΕΤΜΕΑΡ.

Δίκαιη διευθέτηση του σημερινού αδιεξόδου, ανάλογα με το μέγεθος της εγκατάστασης, το κόστος υλοποίησης και την ενδεχόμενη επιδότηση.

Ανάληψη μέρους της επιβάρυνσης από τις τράπεζες μέσα από σημαντική μείωση του επιτοκίου των δανείων.

Ιδιαίτερη μέριμνα για τα οικιακά φωτοβολταϊκά και τις μονάδες μέχρι 100 KW ανά ΑΦΜ με στόχο την μηδενική ως ελάχιστη μείωση για αυτά.

Κατάργηση των επιδοτήσεων στις μονάδες φυσικού αερίου και ακύρωση της απόφασης που αφορούν την σκανδαλώδη μετατροπή των ΣΥΘ σε ΣΥΘΗΑ.

Σε όλα συμφωνούμε, εκτός από ένα: την πιθανότητα μηδενικής μείωσης των τιμών για τα μικρά συστήματα Φ/Β. Η αγορά των Φ/Β στήθηκε με συνθήκες "φούσκας", κάτι σαν το Χρηματιστήριο το 1999, και οι φούσκες πάντα σκάνε. Υπάρχουν κάποιοι που τσίμπησαν το δόλωμα κι έβαλαν Φ/Β για να εξασφαλίσουν "σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο", αλλά υπάρχουν οι πολλοί περισσότεροι που εξέτασαν τις συνθήκες τις αγοράς ψύχραιμα, αντιλήφθηκαν τη "φούσκα" και κρατήθηκαν μακριά. Τώρα λοιπόν αυτοί που μπήκαν στη "φούσκα" ζητούν να μη χάσουν. Μα κι όλη η Ελλάδα που μπήκε στο Χρηματιστήριο το 1999 έχασε, θα ήθελε να μη ζημιωθεί, αλλά στο τέλος της ημέρας τα λεφτά έγιναν καπνός.

Δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει παρά μόνο στα συσσίτια, τα "διαφυγόντα κέρδη" που ζητά η Στέγη θα τα πληρώσουν όλοι οι υπόλοιποι. Εγγυημένες αποδόσεις στις επενδύσεις δικαιούται να έχει μόνο το Δημόσιο, που διαχειρίζεται δημόσιο χρήμα. Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να αναλαμβάνουν τον επενδυτικό τους κίνδυνο και να μην τρέχουν εκ των υστέρων στους πολιτικούς για σωτηρία απ' τις άστοχες δικές τους επιλογές. Κι ας μη μας πουν για "προστατευόμενη εμπιστοσύνη" των "επενδυτών" στο δημόσιο, αφού το δημόσιο έχει αποδείξει πολλές φορές πως δεν πρέπει να το πολυεμπιστευόμαστε. Η εμπιστοσύνη είναι σαν το γυαλί, αν ραγίσει δεν μπορεί να ξανακολλήσει εύκολα.

Για να στηρίξει τις θέσεις του ο Σύνδεσμος Στέγη υπενθυμίζει ότι οι μεγάλες μονάδες Φ/Β:

1. Δεν δημιουργούν σχεδόν ούτε μια θέση εργασίας κατά την λειτουργία τους (ούτε φύλακες δεν απασχολούνται!!!)

2. Τα υλικά κατασκευής τους είναι κατά 95% εισαγόμενα

3. Δεν δίνουν προστιθέμενη αξία στην περιοχή εγκατάστασης.

4. Δημιουργούν προβλήματα και ανισορροπίες στο Δίκτυο της Δ.Ε.Η.

5. Τα κέρδη πηγαίνουν κατευθείαν στο εξωτερικό.

Οπότε μπορούμε να ρωτήσουμε:

1. Τα Φ/Β στέγης δημιουργούν έστω και μια θέση εργασίας κατά τη λειτουργία τους; Προφανώς όχι.

2. Τα υλικά κατασκευής είναι διαφορετικά στα Φ/Β στέγης απ' τα μεγάλα Φ/Β και κατασκευάζονται εδώ; Προφανώς όχι, μετά το κλείσιμο των εργοστασίων κατασκευής Φ/Β πάνελ εδώ κατασκευάζονται μόνο οι βάσεις και οι υποσταθμοί, είτε για Φ/Β εδάφους είτε για Φ/Β στέγης.

3. Τα Φ/Β στέγης δεν δημιουργούν προβλήματα κι ανισορροπίες στο δίκτυο της ΔΕΗ; Ρωτήστε στο ΔΕΔΔΗΕ της γειτονιάς σας να σας πει για τους πονοκέφαλους που απέκτησαν με τη διεσπαρμένη παραγωγή.

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση!

Οι μόνες διαφορές είναι πως τα Φ/Β προφανώς δημιουργούν προστιθέμενη αξία στα κτήρια όπου τοποθετούνται, όπως οποιαδήποτε προσθετική επέμβαση σ' αυτά και πως τα κέρδη δεν πηγαίνουν κατευθείαν στο εξωτερικό, ενδέχεται φυσικά να πηγαίνουν έμμεσα κι όχι κατευθείαν. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση τα κέρδη των Φ/Β είναι ζημιές όλων των υπολοίπων. Τι θα γίνει στο τέλος; Μένει να το δούμε ...

Τα Φ/Β εξακολουθούν να είναι ένα ακριβό σύστημα χαμηλής απόδοσης, μια τεχνολογία ανώριμη, που ακόμα εξελίσσεται. Αν δεν υπήρχε η γερμανικής έμπνευσης και επιβολής πολιτική, για υποχρεωτική συμμετοχή των ΑΠΕ κατά 20% στην ενέργεια μέχρι το 2020, δεν θα υπήρχε κανείς λόγος να τα βάλουμε, ούτε ως Φ/Β πάρκα ούτε ως οικιακά. Με όσα χρυσοπληρωμένα έχουμε βάλει μέχρι τώρα τουλάχιστον έχουμε καλύψει την ημερήσια αιχμή φορτίου και βοηθούν πολύ ιδίως το καλοκαίρι, που λειτουργούν τα κλιματιστικά. Τώρα πια εκείνο που πρέπει να δούμε ως χώρα είναι πώς θα μειώσουμε τουλάχιστον τη χασούρα, πώς θα βάλουμε Φ/Β εκεί που μπορούμε να υποκαταστήσουμε ηλεκτροπαραγωγή από πετρέλαιο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο στα μη διασυνδεμένα νησιά. Ή να δούμε εφαρμογές μικρών ηλεκτρικών αυτοκινήτων ή μοτοσυκλετών με συστήματα μπαταριών που θα φορτίζονται απ' τον ήλιο. Οπότε πάλι να μειώσουμε εισαγωγές πετρελαίου, κάτι που προφανώς δεν θ' αρέσει στους εισαγωγείς. Αλλά πώς θα πάει η χώρα μπροστά, αν δεν συμβιβαστούν και οι λίγοι με κάπως λιγότερα διασφαλισμένα κέρδη;