Γιατί "έλιωσαν οι πάγοι" το ...1625; Μα επιτέλους, πόσα ορυκτά καύσιμα έκαιγαν τότε;

Έγραψα χθες στη σελίδα στο Facebook πως δεν πρέπει "να μάθουμε να ζούμε με την κλιματική αλλαγή", αλλά, δυστυχώς, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με την ανενδοίαστη, δηλαδή ξεδιάντροπη, χωρίς ίχνος τσίπας, κλιματική προπαγάνδα. Πριν περάσουν 24 ώρες είδα πως μια ομάδα 10 καθηγητών από διάφορα Ελληνικά νησιά πήγε τον Αύγουστο 2017 στο Ινστιτούτο Fraunhofer, στο Κάσελ της Γερμανίας,  για να γνωρίσουν διάφορες καινοτόμες τεχνολογίες, που μπορούν να μετατρέψουν ένα νησί σε "έξυπνο". Όλα τα έξοδα ήταν καλυμμένα, βεβαίως-βεβαίως, από χορηγίες της Ζήμενς, του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών και του ΑΔΜΗΕ, ενώ τελούσε υπό την αιγίδα της Γερμανικής Πρεσβείας στην Ελλάδα.

Το πρόγραμμα περιελάμβανε "επίσκεψη στο νησί Pellworm, ώστε οι εκπαιδευτικοί να παρατηρήσουν από κοντά την εφαρμογή όλης αυτής της τεχνολογίας σε νησιωτικό περιβάλλον" και δεν ξέρω τι γνωστικό επίπεδο είχαν οι καθηγητές για να αξιολογήσουν αυτά που είδαν, αλλά αυτά που μάλλον ΔΕΝ είδαν έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία.

Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αυτό καθαυτό το νησί Pellworm, που βρίσκεται στη δυτική ακτή του Σλέσβιχ-Χολστάιν, στη ρίζα της χερσονήσου της Γιουτλάνδης, που στη συνέχειά της βρίσκεται η Δανία. Το Pellworm, με έκταση 37 τετρ. χιλιόμετρα και περίπου 1200 κατοίκους, έγινε νησί μόλις το ...1634, όταν ...
μια τεράστια πλημμύρα έστειλε τα μανιασμένα κύματα της Βόρειας Θάλασσας να κατακλύσουν τις σχεδόν ίσαλες, με πρακτικά μηδενικό υψόμετρο, παράκτιες εκτάσεις. 

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε "Μου αρέσει" (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και να επισκέπτεστε τακτικά το ιστολόγιο για να δείτε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν είναι βέβαιο πως θα σας στείλει σχετική ειδοποίηση. 

Στη διάρκεια του Μεσαίωνα το Pellworm ήταν τμήμα ενός μεγαλύτερου νησιού, του Strand. Ήδη το 1625 μεγάλα κομμάτια πάγου έφθαναν στην ακτή και κατέστρεφαν τα αναχώματα, που προστάτευαν την ενδοχώρα απ' την προέλαση της Βόρειας Θάλασσας. Τα επόμενα χρόνια αλλεπάλληλες θύελλες χτυπούσαν τις ακτές και τα πρόχειρα επισκευασμένα αναχώματα, μέχρι που τη νύχτα της 11ης προς 12η Οκτώβρη 1634 η καταστρεπτική πλημμύρα Burchardi χτύπησε την περιοχή του Σλέσβιχ-Χολστάιν και όλη την ακτή μέχρι και την Ολλανδία. Χιλιάδες άνθρωποι πνίγηκαν και το νησί Strand διαλύθηκε, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν πολλά μικρότερα νησιά, τα Nordstrand, Pellworm και οι νησίδες Halligen. Στην κινούμενη εικόνα της αρχής βλέπετε την εξέλιξη της ακτογραμμής του Σλέσβιχ-Χολστάιν απ' το 900 μέχρι το 2000, όπως δίνεται εδώ, και είναι πολύ ενδιαφέρον πως μετά το 1920 φαίνεται η ακτή να επεκτείνεται, προφανώς από προσχώσεις. 

Μια ματιά πάντως στις δορυφορικές εικόνες του Google Earth είναι αρκετή για να διαπιστώσετε πως το μέλλον του Pellworm δεν διαγράφεται και πολύ ρόδινο, αν ξαναφουσκώσει η Βόρεια Θάλασσα όπως το 1634, όσα αιολικά και Φ/Β κι αν εγκαταστήσουν οι Γερμανοί. 

Αν τώρα προσέξετε τη ΒΑ ακτή του σε ιστορικές φωτογραφίες του Google Earth, το 2006 θα δείτε εγκαταστημένες πέντε (5) ανεμογεννήτριες, οι οποίες το 2015 έχουν αντικατασταθεί από τρεις (3), προφανώς μεγαλύτερης δυναμικότητας. Μόνο που οι νέες δεν εγκαταστάθηκαν στις θέσεις που ήταν οι παλιές, αλλά σε νέες, διπλανές θέσεις, στις παλιές έμειναν άθικτες οι τσιμεντένιες βάσεις. Πόσο "πράσινο" και αειφόρο είναι άραγε αυτό; Και τι προοιωνίζεται για τα Ελληνικά βουνά; Μα τι άλλο, πως και στα Ελληνικά βουνά και σε πολλά μέρη ανά τον πλανήτη σε λίγα, πολύ λίγα χρόνια δεκάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες θα αποτελούν βιομηχανικό σκουπίδι, περιμένοντας στη σειρά για αποξήλωση, αν ποτέ έλθει αυτή. Αλλά τα μπετά θα παραμείνουν για πάντα, να θυμίζουν το μέγεθος της ανθρώπινης βλακείας. Και απληστίας, βεβαίως-βεβαίως ...