63+1 δικαιολογίες για το ό,τι η θερμοκρασία του πλανήτη αρνείται ν' ανεβεί όσο θέλει η κλιματολαγνεία.

Μια έκδηλη αμηχανία διακατέχει την καταστροφολογική φιλολογία περί "παγκόσμιας υπερθέρμανσης" εξαιτίας των ανθρωπογενών εκπομπών CO2, οι οποίες είναι ένα απειροελάχιστο ποσοστό του συνολικού CO2 της ατμόσφαιρας, το οποίο με τη σειρά του είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό των συνολικών "αερίων του θερμοκηπίου": οι εκπομπές CO2 συνεχίζουν ν' αυξάνονται, αλλά ο πλανήτης συνεχίζει ν' αρνείται να "υπερθερμανθεί". Και πολύ καλά κάνει βέβαια, καθώς όπως είχαμε δει πριν λίγες μέρες, οι πάγοι έλιωναν σε προηγούμενες θερμές περιόδους της Γης με πολύ μικρότερες, εντυπωσιακά μικρότερες συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα, επομένως η συγκέντρωση CO2 δεν φαίνεται καταρχήν να έχει ιδιαίτερη σχέση με το λιώσιμο των πάγων.

Ενώ λοιπόν οι συγκεντρώσεις "αερίων του θερμοκηπίου" εξακολουθούν να αυξάνονται, η θερμοκρασία από το 1998 δεν ανεβαίνει όσο πρόβλεπαν τα καταστροφολογικά κλιματικά μοντέλα του IPCC του ΟΗΕ. Αυτή η ανακοπή του ρυθμού "υπερθέρμανσης" διατηρείται εδώ και 18 χρόνια και 10 μήνες, όπως φαίνεται στο πάνω γράφημα και κανείς δεν μπορεί να προσφέρει μια πειστική εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό, οπότε οι κλιματολόγοι έχουν επιδοθεί σ' ένα αγώνα να βρουν εξήγηση. Πρόκειται ωστόσο για ένα αγώνα που έχει εξελιχθεί σε συλλογή ευτράπελων καταστάσεων, καθώς μέχρι πέρυσι τέτοιο καιρό οι δικαιολογίες είχαν φθάσει τις 52 (!) και τις είχαμε παρουσιάσει, σε μια συλλογή που καταγράφει το γερμανικό ιστολόγιο hockeyschtick.blogspot.de.

Από πέρυσι η συλλογή εξακολουθεί ν' αυξάνεται, έχουμε φθάσει αισίως στον αριθμό 63, οπότε είπαμε να προσθέσουμε και μια πρόσφατη, που μας έδωσε ομάδα ερευνητών του Σουηδικού Πανεπιστήμιου Λουντ (δίπλα στο Μάλμοε), σε συνεργασία με το ερευνητικό κέντρο της ΝΑΣΑ στο Λάνγκλεϋ (μην το μπερδεύετε με το εκεί αρχηγείο της CΙΑ), το Πολυτεχνείο της Καρλσρούης και το Βασιλικό Ολλανδικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο. Η συγκεκριμένη ομάδα δημοσίευσε ...
τον περασμένο μήνα στο Nature την εργασία με τίτλο "Significant radiative impact of volcanic aerosol in the lowermost stratosphere", όπου διαπιστώνουν πως "οι ηφαιστειακές εκρήξεις καθυστερούν προσωρινά την κλιματική αλλαγή", επειδή τα εκπεμπόμενα στο κατώτερο τμήμα της στρατόσφαιρας σωματίδια απ' τα ηφαίστεια τα τελευταία 10 χρόνια λειτουργούν σαν "ομπρέλα", που ανακλά στο διάστημα διπλάσια ποσότητα ηλιακής ακτινοβολίας απ' όση υπολόγιζαν αρχικά. 

Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από δυο διαφορετικά συστήματα: το πρώτο ήταν το σύστημα "In-service Aircraft for a Global Observing System" (IAGOS), που χρησιμοποιεί ένα κοντέινερ εξοπλισμένα με ειδικά όργανα, που μετρούν απ' το 1997 τη σύσταση της ατμόσφαιρας και της τροπόσφαιρας και μια φορά το μήνα ταξιδεύει σε 4 διηπειρωτικές πτήσεις με τροποποιημένο αεροσκάφος Airbus A340-600 της Lufthansa. Το δεύτερο ήταν το σύστημα "Cloud-Aerosol Lidar and Pathfinder Satellite Observation" (CALIPSO) της ΝΑSΑ και του Κέντρου Διαστημικών Ερευνών της Γαλλίας (Centre National d’Etude Spatiale (CNES)), ένα δορυφορικό σύστημα που κάνει μετρήσεις σε στρώματα εκπομπών και νεφών στην ατμόσφαιρα.

Συνδυάζοντας στοιχεία απ' τα δυο συστήματα οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα πως μεταξύ 1999 και 2002 η επίδραση των ηφαιστειακών εκρήξεων στο κλίμα ήταν μικρή, αλλά ήταν πολύ μεγαλύτερη μεταξύ 2005 και 2012. Εξέτασαν ιδιαίτερα την κατανομή των εκπεμπόμενων σωματιδίων και αερίων στο κατώτερο τμήμα της στρατόσφαιρας απ' τις εκρήξεις των ηφαιστείων Kasatochi, ΗΠΑ τον Αύγουστο 2008, Sarychev, Ρωσία τον Ιούνιο 2009 (βλ. φωτο) και Nabro, Ερυθραία τον Ιούνιο 2011. Κατέληξαν στο συμπέρασμα πως η ψυχραντική δράση των ηφαιστείων είχε υποεκτιμηθεί τα προηγούμενα χρόνια, επειδή δεν είχε μελετηθεί επαρκώς αυτή η περιοχή της στρατόσφαιρας, το στρώμα μεταξύ 10 και 16 χιλιομέτρων απ' την επιφάνεια της Γης. 

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε.

Το εάν μια ηφαιστειακή έκρηξη θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις στο κλίμα ή όχι εξαρτάται -κατά τους ερευνητές- από πολλούς παράγοντες: σημαντικό ρόλο παίζει η ποσότητα του διοξειδίου του θείου ηφαιστειακής προέλευσης, καθώς και το ύψος της έκχυσης. Το γεωγραφικό πλάτος της ηφαιστειακής έκρηξης είναι επίσης σημαντικό: μόνο ηφαιστειακές εκρήξεις κοντά στον Ισημερινό μπορούν να διανέμουν αποτελεσματικά το εκπεμπόμενο υλικό και στα δύο ημισφαίρια, καθώς η ροή του αέρα στη στρατόσφαιρα του βόρειου ημισφαίριου αποσυνδέεται σε μεγάλο βαθμό απ' αυτή του νότιου ημισφαίριου.

63+1 λοιπόν οι δικαιολογίες και προφανώς θα εξακολουθήσουν ν' αυξάνονται, καθώς η θεωρία της "υπερθέρμανσης" θα συνεχίσει να αναζητά αυτοεπιβεβαίωση. Και δεν πρέπει να ξεχνούμε πως το χρήμα ρέει άφθονο σε έρευνες που "επιβεβαιώνουν" την κλιματική "αλλαγή", σ' ένα πλανήτη όπου το κλίμα μεταβάλλεται διαρκώς εδώ και 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια και η στάθμη της θάλασσας δεν μένει σταθερή, άλλοτε ανεβαίνει πλημμυρίζοντας χαμηλές περιοχές κι άλλοτε κατεβαίνει, εκθέτοντας τα ιζηματογενή πετρώματα, που έχουν σχηματιστεί μέσα στη θαλασσα σε προηγούμενους γεωλογικούς αιώνες, στις διαδικασίες της αποσάθρωσης και της διάβρωσης.

Είναι γνωστό εδώ και αιώνες πως οι ηφαιστειακές εκρήξεις επηρεάζουν το κλίμα στον πλανήτη, π.χ. το 1816 η έκρηξη του ηφαιστείου Sumbawa στην Ινδονησία είχε εξαφανίσει το καλοκαίρι στον πλανήτη, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στις καλλιέργειες και τοπικούς λιμούς, ενώ ονομαστές έχουν μείνει οι εκρήξεις του Krakatau το 1883 επίσης στην Ινδονησία και του Pinatubo το 1991 στις Φιλιππίνες. Οπότε, τελικά, τα αμείλικτα ερωτήματα που προβάλουν για τα κλιματικά μοντέλα της καταστροφολογικής "ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής" είναι απλά: 

• γιατί οι ερευνητές λένε πως δεν είχε μελετηθεί επαρκώς η δράση των ηφαιστείων στην κλιματική αλλαγή; Πόσα ακόμα είναι που "δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς";
• Πώς μπορούν να προβλεφθούν οι εκρήξεις των ηφαιστείων τα επόμενα 20-50-100 χρόνια; Περίπου όπως γίνεται η πρόβλεψη των σεισμών, που όλοι προβλέπουν εδώ και χρόνια π.χ. ένα πολύ μεγάλο σεισμό στην Κωνσταντινούπολη, αλλά αυτός εξακολουθεί πεισματικά να μην εμφανίζεται; 
• Και πώς ακριβώς έχει ενσωματωθεί στα κλιματικά μοντέλα του IPCC η κατανομή στη στρατόσφαιρα των εκπεμπόμενων αερίων και σωματιδίων απ' τις ηφαιστειακές εκρήξεις, αυτή που τώρα μας λένε πως δεν έχει μελετηθεί επαρκώς; Με χρήση μιας κρυστάλλινης σφαίρας μήπως;