Νέα μελέτη-έκπληξη: τα μέτρα προστασίας της ποιότητας του αέρα επιταχύνουν το λιώσιμο των πάγων της Αρκτικής!

Η μεταβολή της μάζας του πάγου της Γροιλανδίας, που φαίνεται στην εικόνα του Μετεωρολογικού Ινστιτούτου της Δανίας, δείχνει να είναι αισθητά καλύτερη απ' τα προηγούμενα χρόνια, συνεπώς οι πάγοι δεν λιώνουν, αλλά η κλιματική απάτη έχει καταφέρει να το κάνει ακόμα κι αυτό σημείο διαφωνίας.

Στις 30 Δεκεμβρίου είχαμε δει πως μια νέα ανακοίνωση της ΝΑΣΑ τρελαίνει τους πάντες: η χρήση ΑΠΕ αντί για ορυκτά καύσιμα αυξάνει τη θερμοκρασία του πλανήτη! Και ήδη μια νέα εργασία, που δημοσιεύτηκε στο Nature geoscience πριν λίγες ημέρες, έρχεται ουσιαστικά να επιβεβαιώσει την πλήρη αναρχία που επικρατεί στις σχετικές μελέτες, καθώς κάποιοι σταδιακά αρχίζουν να σκέπτονται διαφορετικά. Προς το παρόν πάντως φαίνεται πως έχουμε περισσότερες μελέτες απ' όσες μπορούμε να καταναλώσουμε, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια των απανταχού πανεπιστημίων να προσελκύσουν προσοχή, citation index/impact factor και, φυσικά, χρηματοδότηση.

Η νέα μελέτη έχει τίτλο "Amplification of Arctic warming by past air pollution reductions in Europe", μας έρχεται από Σκανδιναβούς πανεπιστημιακούς και μετεωρολόγους και λέει πως προσπαθεί να φωτίσει τους λόγους για τους οποίους η Αρκτική "υπερθερμαίνεται" πιο γρήγορα απ' τον υπόλοιπο πλανήτη, όχι φυσικά επειδή η Αρκτική όντως υπερθερμαίνεται, αλλά επειδή το AR5 του ΙPCC του ΟΗΕ λέει πως έτσι συμβαίνει: είναι χαρακτηριστικός ...
ο τρόπος με τον οποίο οι συγγραφείς κάνουν στις βιβλιογραφικές αναφορές τη σχετική παραπομπή στην έκθεση AR5.

Κάνουμε μια παρένθεση για να δούμε πως η "υπερθέρμανση" της Αρκτικής είναι προφανώς η απόκλιση της παγοκάλυψης απ' το μέσο όρο της 30ετίας 1981-2010, όπως φαίνεται στη διπλανή εικόνα του National Snow and Ice Data Center των ΗΠΑ, αλλά από πού προκύπτει πως το κλίμα πρέπει να είναι σταθερό και σύμφωνο με μέσους όρους, όταν είναι γνωστό πως μεταβάλλεται συνεχώς επί 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια; Και γιατί η παγοκάλυψη (έκταση της θάλασσας που καλύπτεται τουλάχιστον 15% από πάγο) είναι πιο αξιόπιστος δείκτης απ' τη μάζα του πάγου της Γροιλανδίας, που φαίνεται στην πάνω εικόνα των Δανών; Όταν μάλιστα κάτω απ' τον "πάγο που λιώνει" βρέθηκε πολύ πρόσφατα σειρά ενεργών υποθαλάσσιων ηφαιστείων, εντελώς άγνωστων μέχρι πρόσφατα; Ή, επιπλέον, όταν τα ιζήματα της Γροιλανδίας δείχνουν κατηγορηματικά ακραίες και βίαιες κλιματικές αλλαγές και πραγματική υπερθέρμανση μερικές χιλιάδες χρόνια πριν τη βιομηχανική εποχή;

Ο πάγος της Αρκτικής φθάνει συνήθως τη μέγιστη εξάπλωσή του στα μέσα προς τέλη Μαρτίου και φέτος είχαμε ένα εξαιρετικά δυνατό El Niño, που ανέβασε και στην Ελλάδα τη θερμοκρασία σε επίπεδα που είχαμε να δούμε απ' το 1960, αλλά που δεν είναι πρωτόγνωρα και που δικαιολογούν πλήρως τη λαϊκή έκφραση "ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει". 

Κλείνουμε την παρένθεση και το νέο στοιχείο που παρουσιάζει η εργασία στο Nature είναι πως οι προσπάθειες στο Βόρειο ημισφαίριο να καταπολεμηθεί η μόλυνση του περιβάλλοντος και να βελτιωθεί η ποιότητα του αέρα κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες μπορούν να εξηγήσουν την επιτάχυνση του λιωσίματος του πάγου της Αρκτικής. Οι ερευνητές έτρεξαν προσομοιώσεις μοντέλων, που έδειξαν πως οι μειώσεις εκπομπών θειούχων σωματιδίων στην ατμόσφαιρα της Ευρώπης απ' το 1980 και μετά μπορούν να εξηγήσουν σημαντικό μέρος της θέρμανσης που παρατηρείται από τότε στην Αρκτική: "Specifically, the Arctic region receives an additional 0.3 W m−2 of energy, and warms by 0.5 °C on annual average in simulations with declining European sulfur emissions in line with historical observations, compared with a model simulation with fixed European emissions at 1980 levels". Όπως και η ΝΑΣΑ είχε πει, αυτά τα θειούχα σωματίδια λειτουργούν κατά παρόμοιο τρόπο με τα ανάλογα μικροσωματίδια που εκπέμπονται κατά τις ηφαιστειακές εκρήξεις και είναι γνωστό πως ανακλούν μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας πίσω στο διάστημα, προκαλώντας τοπική ψύξη των περιοχών όπου γίνονται οι εκπομπές.

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε "Μου αρέσει" (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε.

Η νέα εργασία στην ουσία της συμφωνεί με τα ευρήματα ερευνητή απ' το Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, ο οποίος το 2012 είχε παρουσιάσει εργασία με τίτλο "Enlightening Global Dimming and Brightening". Στην εργασία του, έχοντας εξετάσει παλαιότερες έρευνες για τις ποσότητες ηλιακής ακτινοβολίας που έφθασαν σε 56 θέσεις της Ευρώπης στο διάστημα 1939-2012, διακρίνει δυο σαφείς περιόδους μείωσης (dimming) και αύξησης (brightening). Οι δυο διακριτές περίοδοι δεν φαίνεται να έχουν σχέση με τη μεταβολή της ηλιακής δραστηριότητας και τον αριθμό των ηλιακών κηλίδων, εξηγούνται ωστόσο με βάση τη μεταβολή των εκπομπών θειούχων σωματιδίων στο διάστημα 1950-2000. Υπάρχει μια ταχεία αύξηση των εκπομπών μέχρι το 1980, αλλά στη συνέχεια υπάρχει αλλαγή τάσης και μείωσή τους.

Αυτό λοιπόν, που μπορεί εύλογα να υποθέσει κανείς, απ' το συνδυασμό της ανακοίνωσης της ΝΑΣΑ τα Χριστούγεννα, της τωρινής ανακοίνωσης των Σκανδιναβών και της ανακοίνωσης του 2012, είναι πως η αυξημένη ρύπανση στην Ευρώπη τις παρελθούσες δεκαετίες, με τους εκτεταμένους βομβαρδισμούς κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την έντονη βιομηχανοποίηση στα μεταπολεμικά χρόνια, είχε σαν αποτέλεσμα να παρεμποδίζεται η ηλιακή ακτινοβολία απ' το να φθάνει στη Γη κι αυτό προκάλεσε ένα παροδικό κύμα ψύξης, που αποτυπώνεται στα διαγράμματα θερμοκρασιών στο διάστημα 1940-1980.

Ο πλανήτης ήταν απ' το 1880 σε φάση αργής ανόδου των θερμοκρασιών, που έγινε πιο έντονη τη δεκαετία του 1930 κι ανακόπηκε μετά προσωρινά απ' τις ανθρώπινες παρεμβάσεις. Και θα είχε πολύ ενδιαφέρον να είχαμε δεδομένα θεροκρασιών πριν το 1880, αλλά δυστυχώς κανείς δεν γνωρίζει με δεδομένα πόση ήταν η θερμοκρασία πριν το 1900 κι ασφαλώς δεν γνωρίζει ούτε ο ΟΗΕ. Με τη λήψη μέτρων για τη μείωση των ρύπων και τη βελτίωση της ατμόσφαιρας ουσιαστικά αποκαθίσταται η φυσική ισορροπία και η αυξημένη ποσότητα θερμότητας που φθάνει στους ωκεανούς με τη σειρά της έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της έκλυσης CO2, απ' αυτό που είναι διαλυμένο στο νερό. Κι ένας πιο ζεστός πλανήτης είναι μάλλον προτιμότερος από έναν παγωμένο, για τον οποίο μας προϊδέαζαν τη δεκαετία του 1970, τότε που μας μιλούσαν για την επερχόμενη εποχή των παγετώνων, με το ιστορικό εξώφυλλο του ΤΙΜΕ.