Ο ανταγωνισμός στην ενέργεια ρίχνει τις τιμές; Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε!

Το είχαμε γράψει και πριν δυο μήνες : ιδωτικοποιείστε τα πάντα, ο ανταγωνισμός στην αγορά ρίχνει τις τιμές! Λογοπαίγνιο βέβαια, αφού η πραγματικότητα στη Βρετανία, όπου αναφερόταν το άρθρο, είναι εντελώς η αντίστροφη: οι μεγάλες εταιρείες (Big Six), που ηλεκτροδοτούν το 98% των Βρετανικών νοικοκυριών, κατηγορούνται απ' τους Εργατικούς για συντονισμένη αύξηση των τιμών, με αδιαφάνεια στις χρεώσεις. Η σκιώδης Υπουργός Ενέργειας των Εργατικών Καρολάϊν Φλιντ είχε δηλώσει ότι οι εταιρείες είτε πλήρωσαν παραπάνω απ' ό,τι πουλούσε κανονικά η αγορά για ν' αγοράσουν ενέργεια, αδιαφορώντας για ...

την τιμή αγοράς και απλά μετακύλισαν το επιπλέον κόστος στους καταναλωτές με αυξημένα τιμολόγια, είτε απλά "φούσκωσαν" τα τιμολόγιά τους για να διευρύνουν την κερδοφορία τους! Και η Ρυθμιστική Αρχή της Βρετανίας Ofgem παραδέχτηκε ότι δεν έχει τη δυνατότητα να επαληθεύσει τους ισχυρισμούς των Εργατικών, λόγω έλλειψης διαφάνειας!

Τώρα λοιπόν, όπως μας πληροφορούν οι Financial Times, η Ofgem εντόπισε ένα νέο μηχανισμό χαρατσώματος των καταναλωτών, ομολογουμένως ιδιαίτερα ευφάνταστο: μια που η αγορά ενέργειας είναι απελευθερωμένη, πολλοί καταναλωτές αλλάζουν κατά διαστήματα πάροχο. Και τι βρήκε η Ofgem; Βρήκε ότι οι εταιρείες χρωστούν λεφτά σε περίπου (κρατηθείτε καλά) 3,5 εκατομμύρια! νοικοκυριά και 300.000! επιχειρήσεις, από λογαριασμούς που κλείνουν όταν ένας καταναλωτής αλλάξει πάροχο ή απλά μετακομίσει. Πόσα είναι αυτά τα λεφτά; Πάνω από 400 εκατομμύρια λίρες (478 εκατομμύρια ευρώ)!, λεφτά που παρακρατούν οι Big Six και εξωραϊζουν τα κέρδη που εμφανίζουν στους μετόχους!

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Δείτε μας λοιπόν τώρα και στο Facebook και κάντε Like στη σελίδα μας!

Η πιο συνηθισμένη δικαιολογία των εταιρειών είναι ότι "δεν βρίσκουν τον πελάτη για να επιστρέψουν τα λεφτά"! Ή ότι "ο πελάτης πέθανε και δεν ξέρουμε τους κληρονόμους"! Και, φυσικά, "οι εταιρείες κάνουν ό,τι μπορούν για να επιστρέψουν τα λεφτά, την ώρα που πολλοί καταναλωτές μας αφήνουν απλήρωτους λογαριασμούς"! Κι αν τύχαινε τα νοικοκυριά απ' τα οποία παρακρατούν χρήματα να είναι λίγες χιλιάδες, θα μπορούσε όντως να έχει συμβεί να μη βρίσκουν τον πελάτη ή αυτός να έχει πεθάνει. Αλλά από 3,5 εκατομμύρια νοικοκυριά; Από 300.000 επιχειρήσεις; Ποιος να τ' ακούσει και να μη βάλει τα γέλια, ποιος να τ' ακούσει και να μην εξοργιστεί απ' το απύθμενο θράσος των εταίρων της "απελευθερωμένης" αγοράς; 

Δυστυχώς οι Financial Times δεν δημοσιεύουν τη γνώμη των καταναλωτών για τις πρακτικές των μεγάλων εταιρειών. Ίσως να μαθαίναμε ότι οι καταναλωτές πηγαίνουν να ζητήσουν τα χρήματά τους πίσω και τους λένε "η αίτησή σας βρίσκεται σε καλό δρόμο, περάστε στις 32 του μηνός". Πάνω από 400 εκατομμύρια λίρες δίνουν καλό τόκο στις εταιρείες αν κοιμηθούν μερικά βράδια στις τράπεζες, δεν νομίζετε;

Ζήτω λοιπόν η απελευθέρωση της αγοράς, που αφήνει τους Βρετανούς απερίσπαστους να ζήσουν το μύθο της "φθηνής" ενέργειας. Μύθο που περιλαμβάνει και λίγο γδάρσιμο και λίγη κλοπή και –ίσως- και λίγη κοροϊδία...

Απελευθέρωση χωρίς πανίσχυρη και συνεχή κρατική εποπτεία, που να κλείνει σε μια νύχτα όποιον κοροϊδεύει τους καταναλωτές, είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου. Τίποτα λιγότερο.

Το έχουμε ξαναγράψει άλλωστε, για την ηλεκτρική ενέργεια: το 1950 η αγορά στην Ελλάδα ήταν πλήρως "απελευθερωμένη", αλλά το ρεύμα ήταν δυσεύρετο, πανάκριβο και μόνο στα αστικά κέντρα. Και γι' αυτό έγινε τότε η δημόσια ΔΕΗ, που αναπτύχθηκε μαζί με την Ελλάδα. Και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, τεμαχίζοντας και εκποιώντας τη ΔΕΗ, σ’ εκείνη την εποχή θέλει να μας ξαναγυρίσει … 

Και θα το πούμε άλλη μια φορά: όπως μας δίδαξε η περίπτωση της Καλιφόρνιας το 2000, της 7ης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, ο ανταγωνισμός στην ηλεκτρική ενέργεια δεν κατεβάζει τις τιμές κι όταν κάνει πως κατεβάζει τις τιμές, καταλήγει με κατεβασμένους διακόπτες. Μόνο που ο ηλεκτρισμός πρέπει να υπάρχει συνέχεια, ο σύγχρονος πολιτισμός χωρίς ηλεκτρικό απλά δεν υπάρχει.