Κουίζ: ποιος θέλει "ένα λαϊκό κόμμα, κόμμα των εργαζομένων, των ηλικιωμένων και των φτωχών";

Σήμερα η πολιτική διαπλέκεται όλο και περισσότερο με τα μεγάλα συμφέροντα και η "Αλλαγή" κατάντησε μια "μαγική" λέξη, που χρησιμοποιήθηκε πολύ και κακοποιήθηκε ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα οι Νέοι να πληρώνουν τις αμαρτίες των γονιών, όπως γινόταν, γίνεται και μάλλον θα εξακολουθήσει να γίνεται.  Τραμπ: η νίκη του ήταν έκπληξη μόνο για εκείνους που εξακολουθούν να ενημερώνονται από διαπλεκόμενα μέσα.

Εργαζόμενοι: αυτοί που πάντα πλήρωναν, πληρώνουν και θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν τις κρίσεις του καπιταλισμού. Ρομαντικοί επαναστάτες υπήρχαν, υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν, αλλά τι είναι αυτό που μπορεί να μεταλλάξει το ρομαντισμό σε ιστορική πράξη;

Σοσιαλδημοκρατία: πριν 15 χρόνια υποσχέθηκε "ευελιξία κι ασφάλεια" για τις εργασιακές σχέσεις στην Ευρώπη, αλλά τελικά παρέδωσε διαλυμένο το μεταπολεμικό κοινωνικό μοντέλο και η κοινωνική συνοχή έχει πάει περίπατο.

Στις σημερινές λοιπόν συνθήκες, ποιος πολιτικός θα μπορούσε να γράψει τα πιο κάτω; Έχω αλλάξει επίτηδες κάποια σημεία ώστε να μην αναγνωρίζεται αμέσως, χωρίς να αλλοιώνεται το νόημα:

"Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πια κουραστεί από το οικονομικό, πολιτικό και μιντιακό status quo. Οικογένειες εργαζομένων παρακολουθούν τους πολιτικούς να δέχονται οικονομική στήριξη για την προεκλογική τους εκστρατεία από δισεκατομμυριούχους και εταιρίες συμφερόντων - και στη συνέχεια να αγνοούν τις ανάγκες των απλών πολιτών. Κατά την διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων, πάρα πολλοί πολίτες πουλήθηκαν από τα αφεντικά τους, που υποστήριξαν τα εταιρικά συμφέροντα.

Εργάζονται περισσότερες ώρες για χαμηλότερους μισθούς, ενώ παράλληλα βλέπουν αξιοπρεπώς αμειβόμενες θέσεις εργασίας να μεταφέρονται στην Κίνα ή σε κάποια άλλη χώρα με χαμηλό κόστος εργασίας. Έχουν κουραστεί να έχουν διευθύνοντες συμβούλους που αμείβονται 300 φορές πάνω από την πραγματική αξία της δουλειάς τους, ενώ το 52% όλων των νέων εσόδων πηγαίνει στην ελίτ του 1%. Πολλές από τις κάποτε όμορφες αγροτικές πόλεις έχουν πια ερημώσει, τα καταστήματα στο κέντρο της πόλης είναι διαλυμένα και τα παιδιά αφήνουν το σπίτι τους, γιατί δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας - κι όλα αυτά ενώ εταιρείες ρουφάνε το πλούτο και ταΐζουν με αυτόν τους offshore λογαριασμούς τους.

Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να υποστηρίξουν οικονομικά μια αξιοπρεπή και ποιοτική φροντίδα για τα παιδιά τους. Δεν μπορούν να τα σπουδάσουν και δεν έχουν αποταμιεύσεις στην τράπεζα βγαίνοντας στη συνταξιοδότηση. Σε πολλά μέρη της χώρας δεν μπορούν να βρουν προσιτή στέγαση, ενώ  το ...
κόστος ασφάλισης για την υγεία είναι σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα. Υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες που βρίσκονται σε απόγνωση, ενώ τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και οι αυτοκτονίες περικόπτουν την ζωή για έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων.

Ο λαός θέλει αλλαγή. Αλλά τι είδους αλλαγή έχει να τους προσφέρει σήμερα κάποιος; Θα έχει το θάρρος να σταθεί απέναντι στους πιο ισχυρούς ανθρώπους σε αυτή τη χώρα, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τον οικονομικό πόνο που αισθάνονται τόσο πολλές οικογένειες που εργάζονται ή θα στρέψει την οργή της πλειοψηφίας σε βάρος των μειονοτήτων, των μεταναστών, των φτωχών και των αβοήθητων;

Θα έχει το θάρρος να σταθεί απέναντι στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, να εργαστεί για να καταρρίψει την πεποίθηση «too big to fail» (πολύ μεγάλα για να καταρρεύσουν) των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και να απαιτήσει από τις μεγάλες τράπεζες να επενδύσουν σε μικρές επιχειρήσεις ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στις αγροτικές περιοχές και τις πόλεις ; Ή θα διορίσει έναν ακόμα τραπεζίτη για να διευθύνει το Υπουργείο Οικονομικών και να συνεχίσει το «business as usual»; Θα ασχοληθεί πραγματικά με τη φαρμακευτική βιομηχανία ώστε να μειωθούν οι τιμές των συνταγογραφούμενων φαρμάκων;

Πολίτες φοβήθηκαν και ένιωσαν ενοχλημένοι, οικογένειες ζουν με το φόβο μιας επικείμενης συντριβής τους. Έχουμε προχωρήσει πολύ ως χώρα σε ό,τι αφορά την καταπολέμηση των διακρίσεων. Δεν θα γυρίσουμε πίσω. Δεν υπάρχει κανένας συμβιβασμός σχετικά με το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία, την ξενοφοβία και τον σεξισμό. Θα αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε μορφή τους , όποτε και όπου θα επανεμφανίζεται.

Ας ανοικοδομήσουμε τις υπό κατάρρευση υποδομές μας και ας δημιουργήσουμε  καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Ας αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό ώστε να προσφέρει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο, ας βοηθήσουμε τους μαθητές να αντέξουν οικονομικά να πάνε για σπουδές, ας παρέχουμε σε κάθε οικογένεια ιατρική περίθαλψη και ας επεκτείνουμε την κοινωνική ασφάλιση. Ας μεταρρυθμίσουμε ένα οικονομικό σύστημα που επιτρέπει στους δισεκατομμυριούχους να μην καταβάλουν ούτε ένα σέντ σε φόρους εισοδήματος. Και το πιο σημαντικό, ας σταματήσουμε την δυνατότητα που έχουν οι πλούσιοι, συνεισφέροντας στις προεκλογικές εκστρατείες, να αγοράζουν τις εκλογές.

Μέσα στις επόμενες μέρες, θα προτείνω επίσης μια σειρά μεταρρυθμίσεων για την αναζωογόνηση του Κόμματος. Πιστεύω ακράδαντα ότι το κόμμα πρέπει να αποσπαστεί από την δημιουργία εταιρικών δεσμών και, για άλλη μια φορά, να γίνει ένα λαϊκό κόμμα, το κόμμα των εργαζομένων, των ηλικιωμένων και των φτωχών. Πρέπει να ανοίξουμε τις πόρτες του κόμματος καλωσορίζοντας τον ιδεαλισμό και την ενέργεια των νέων και όλων όσων αγωνίζονται για την οικονομική, κοινωνική, φυλετική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να τα βάλουμε με την απληστία και τη δύναμη της οικονομικής ελίτ, τις φαρμακευτικές εταιρείες, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων." 

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε "Μου αρέσει" (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε. 

Δυστυχώς τα πιο πάνω τ' ακούμε πια σχεδόν απ' όλους στις παραμονές των εκλογικών αναμετρήσεων κι αποτελούν μια ακόμα "κατόπιν εορτής" διαπίστωση, ένα ακόμα λαϊκίστικο ευχολόγιο για κοροϊδία των ψηφοφόρων: τι εμπόδισε αυτόν που έγραψε το πιο πάνω άρθρο να προτείνει πιο νωρίς τις μεταρρυθμίσεις που τώρα ονειρεύεται; Απολύτως τίποτα. Για να βρείτε τη λύση στο κουίζ, διαβάστε τα  έξι πρώτα αρχικά κεφαλαία. Το αρχικό άρθρο από εδώ. Και φυσικά σε 4 χρόνια οι εταιρείες θα ρίχνουν πάλι δισεκατομμύρια δολάρια στα πόδια του όποιου εκλεκτού τους διεκδικεί το χρίσμα.

Σήμερα, που μέχρι κι ο Θεοδωράκης, του πολύ "θολού" Ποταμιού, θέλει να γίνει ένα "Κίνημα Αλλαγής", έχει μεγάλη σημασία οι εργαζόμενοι να προβληματιστούν για το πού μας οδήγησε η για πολλά χρόνια τυφλή στοίχιση πίσω από "κομματικές φανέλες", χωρίς κριτική αξιολόγηση των προτάσεων, προτάσεων που συνήθως ΔΕΝ υπάρχουν. Το μόνο που δυστυχώς εξακολουθεί να υπάρχει μετά από έξι χρόνια χρεοκοπίας είναι κραυγές του τύπου "φύγετε εσείς να έλθουμε εμείς". Η λύση για τη χώρα δεν μπορεί να έλθει απ' αυτούς που τη χρεοκόπησαν. Και προφανώς δεν θα έλθει απ' το ΔΝΤ και το Σόιμπλε. 

Ο Γκράμσι είχε γράψει κάποτε πως "το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν έχει ακόμα γεννηθεί". Το ενδιάμεσο στάδιο, της αναμονής για να εμφανιστεί το νέο, είναι "ο χορός των τεράτων". Ε, κάπου σ' αυτό το στάδιο βρισκόμαστε τώρα ...