Νέο ρεκόρ εισαγωγής κάρβουνου στην Τουρκία. Προφανώς για να εξάγει ηλεκτρισμό στην Ελλάδα;

Όπως βλέπουμε στο διάγραμμα, που προέρχεται απ' το Μηνιαίο Δελτίο Ενέργειας Δεκεμβρίου 2015 του ΑΔΜΗΕ, απ' τον Απρίλιο και μετά ενισχύθηκαν οι εισαγωγές ηλεκτρισμού απ' την Τουρκία, ξεπερνώντας τα αντίστοιχα επίπεδα του 2014. Ούτε τα capital controls απ' το καλοκαίρι και μετά στάθηκαν ικανά να αναχαιτίσουν τις εισαγωγές και προφανώς θα μείνουμε με την απορία για το τι θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχαν τα capital controls.

Οι εισαγωγές απ' την Τουρκία ασφαλώς δεν αποτελούν είδηση, καθώς εισαγωγές κάνουμε πλέον απ' το 2014 σταθερά απ' όλη τη γύρω γειτονιά, να μη μείνει κανείς παραπονεμένος. Η είδηση. όπως τη μεταδίδει ο PLATTS, είναι πως η Τουρκία ...
αύξησε το 2015 τις εισαγωγές λιθάνθρακα κατά 18% ως προς το 2014, φθάνοντας στα επίπεδα-ρεκόρ των 27,78 εκατ. τόννων. Μόνο το Δεκέμβριο η Τουρκία εισήγαγε 3 εκατ. τόννους, που ήταν το υψηλότερο μηνιαίο επίπεδο απ' το 2012, που τηρεί αρχείο για την Τουρκία ο PLATTS. Κολομβία (11,04 εκατ. τόννοι), Ρωσία (10,55 εκατ. τόννοι) και Νότια Αφρική (4,94 εκατ. τόννοι) ήταν οι κύριοι προμηθευτές της Τουρκίας.

Η Τουρκία ενισχύει επίσης συνεχώς την παραγωγή του δικού της λιγνίτη και λιθάνθρακα, σε πλήρη αντίθεση με μας, που κοιτούμε να σώσουμε τον πλανήτη απ' τις εκπομπές CO2 και αυτοκαταστρεφόμαστε. Και δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών, καθώς δεν συμμετέχει στη μεγάλη ληστεία της φορολόγησης των πολιτών για το CO2, όπως μας είπε τον περασμένο Μάιο η έκθεση Carbon Pricing Watch 2015 "ακόμα το σκέφτονται".

Η επένδυση της Τουρκίας στο κάρβουνο είναι η 3η μεγαλύτερη στον κόσμο, πίσω απ' την Κίνα και την Ινδία και μπροστά απ' το Βιετνάμ και χάρη σ' αυτή την επένδυση έχει γίνει παγκόσμιος παίκτης στην παραγωγή χάλυβα. Χάρη επίσης σ' αυτή την επένδυση έχει ηλεκτρισμό να δίνει σε χρεοκοπημένους γείτονες, που κατάφεραν να γυρίσουν τη δική τους λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή 28 χρόνια πίσω, στο 1987, και σύντομα ακόμα πιο πίσω, μόνο και μόνο για να την υποκαταστήσουν με εισαγωγές απ' το λιγνίτη των γειτόνων.

Κι όσοι ανησυχούν για το κόστος των δικαιωμάτων εκπομπών CO2 που θα πληρώνουμε για τη λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή, ας μελετήσουν προσεκτικά το διάγραμμα εξέλιξης της τιμής του δικαιώματος στο Χρηματιστήριο ΕΕΧ : για ακόμα μια φορά η τιμή έπεσε με "ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο" κι αναμένεται να γκρεμοτσακιστεί προς τα χαμηλά του 2013.

Πριν μερικά χρόνια τα παπαγαλάκια της "πράσινης ανάπτυξης" μας πιπίλιζαν το μυαλό πως "ο λιγνίτης από το 2013 και μετά δεν θα είναι πια το φθηνό καύσιμο, λόγω των ρύπων που θα πρέπει να πληρώνουμε στο Διεθνές Χρηματιστήριο Ρύπων που μπορεί και να ξεπεράσουν ανά έτος το ένα δισεκατομμύριο ευρώ." Και στις εκτιμήσεις του Οδικού Χάρτη για το 2050, που είχε παρουσιάσει το Μάρτιο 2012 το ΥΠΕΚΑ, προκειμένου να δικαιολογήσει τις επιλογές του για εξοβελισμό του λιγνίτη απ' το ενεργειακό ισοζύγιο, είχε χρησιμοποιήσει ως μεθόδευση την τιμή των €20/τόνο CO2 για το 2020 και ανοδικά στη συνέχεια. Τίποτα απ' αυτά δεν επαληθεύτηκε και οι αρχικά πολύ υψηλές τιμές δικαιωμάτων (άνω των 30€/τόνο) γρήγορα υποχώρησαν. Στις αρχές μάλιστα του 2014 η τιμή κατέρρευσε κάτω απ’ τα 3€/τόνο, αλλά κανείς απ' το σάπιο πολιτικό σύστημα δεν ένιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη απ' τους πολίτες. 

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε "Μου αρέσει" (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε. 

Θυμίζουμε πως σύμφωνα με τη 10η έκθεση “GHG Market Sentiment Survey 2015”, που είχαμε δει τον Ιούνιο, οι συμμετέχοντες στην έρευνα για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια προέβλεπαν αύξηση της μέσης τιμής του δικαιώματος στην Ευρώπη στα 10,79€/τόνο για την περίοδο 2013-2020 ("Φάση ΙΙΙ"). Η τιμή αυτή ήταν αυξημένη κατά 2,5€/τόνο σε σχέση με την τιμή που προέβλεπε η αντίστοιχη έκθεση του 2014 και αντανακλούσε την αίσθηση πως η Σύνοδος του ΟΗΕ για το κλίμα τον Δεκέμβριο 2015 στο Παρίσι θα καταλήξει σε θετικό αποτέλεσμα για μια παγκόσμια συμφωνία μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Μόνο που κάποια πράγματα άλλαξαν το τελευταίο διάστημα: χαμηλές τιμές πετρελαίου το 2016, που συμπαρασύρουν τις τιμές του φυσικού αερίου, χαμηλές τιμές λιθάνθρακα, χαμηλές τιμές δικαιωμάτων εκπομπών CO2, ένας "ωκεανός" διαθέσιμου φυσικού αερίου από Κατάρ, Ρωσία, ΗΠΑ, Αζερμπαϊτζάν, Ολλανδία, σύντομα από Ισραήλ-Κύπρο-Αίγυπτο, υποτονική ανάπτυξη στην Ευρωζώνη και υποχώρηση της ζήτησης στην Κίνα, εκλογική χρονιά στις ΗΠΑ, όλα μαζί συνθέτουν ένα εκρηκτικό ενεργειακό σκηνικό, όπου εμείς είμαστε οι σίγουροι χαμένοι. Η χώρα μας ήταν πάντα απ' τις πιο ενεργειακά εξαρτημένες της ΕΕ και σβήνοντας σταδιακά το λιγνίτη, το δικό της μαύρο χρυσό, γίνεται ακόμα πιο εξαρτημένη, ακόμα πιο "ψωροκώσταινα". Και πλέον κι ο Σύριζα γίνεται σταδιακά μέρος του προβλήματος, παρά τη σαφή προειδοποίηση που απευθύναμε πολύ έγκαιρα, τον περασμένο Μάρτιο. Τα σημάδια ήταν ανησυχητικά, τα βλέπαμε από νωρίς και γράψαμε απ’ το Σεπτέμβριο πως "η χώρα έχει ανάγκη από ένα νέο τρόπο σκέψης και στο τέλος της ημέρας όλοι απ' τ' αποτελέσματα κρίνονται". Πού μπορούμε πια ν' αναζητήσουμε μια λύση εθνικής περηφάνειας;