Τα αιολικά "ρεκόρ παραγωγής" και πώς υπονομεύουν τη μακροπρόθεσμη θέση των εταιρειών ηλεκτροπαραγωγής.

Όλες οι παραγωγικές επιχειρήσεις, παντού στον κόσμο, χαίρονται να κάνουν "ρεκόρ παραγωγής". Όλες, χωρίς καμιά εξαίρεση. Υπάρχουν μάλιστα και στελέχη που έχτισαν καριέρες πάνω στα "ρεκόρ", ιδίως μάλιστα όταν τα "πουλάνε" σε ανίδεους πολιτικούς. Υπάρχουν όμως "ρεκόρ" και "ρεκόρ", δεν είναι όλα ίδια. Αν για παράδειγμα ένα εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής κάνει "ρεκόρ" στις κιλοβατώρες επειδή μάζεψε τις απώλειες ατμού και κατάφερε ν' αυξήσει το βαθμό απόδοσης, ασφαλώς πρόκειται για επίτευγμα. Αν ένα επιφανειακό ορυχείο κάνει "ρεκόρ" επειδή, αντί να κάνει αποκάλυψη του κάρβουνου, έριξε το βάρος στην υπερεκμετάλλευση των αποκαλυμμένων αποθεμάτων από προηγούμενες χρονιές -και ενδεχομένως από προηγούμενη διοίκηση-, ασφαλώς δεν πρόκειται για επίτευγμα, καθώς υπονομεύει τη μακροπρόθεσμη προοπτική: η αποκάλυψη κάρβουνου εξακολουθεί να είναι απαραίτητη και τα επόμενα χρόνια και όποιες εκσκαφές δεν γίνουν, δεν αναπληρώνονται εύκολα μελλοντικά.

Σήμερα όμως δεν θα μιλήσουμε για κάρβουνα, σήμερα θα δούμε ένα ακόμα "ρεκόρ", που κάποιοι το πανηγύρισαν και κάποιοι άλλοι "τραβάνε τα μαλλιά τους". Πρόκειται για ...
το "ρεκόρ" που έκαναν τα αιολικά στο πολύ αιολικό Τέξας την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου, με 11.467MW. Πρόκειται ακριβώς για το περιστατικό που σχολιάσαμε και πριν μερικές μέρες, για την έντονη μεταβλητότητα του ανέμου ανάμεσα στον Αύγουστο, όπου με ζεστό καιρό και μεγάλη ζήτηση ηλεκτρισμού τα αιολικά ήταν εξαφανισμένα, και το Σεπτέμβριο, όπου με δροσερό καιρό και χαμηλή ζήτηση τα αιολικά έκαναν "ρεκόρ". Κι έγραφα σχετικά το περασμένο Σάββατο: "Οι αιολικοί μπορεί να πανηγύριζαν για το "ρεκόρ", αλλά οι διαχειριστές του δικτύου είχαν μεγάλο πονοκέφαλο, πώς να διαχειριστούν αυτό το "ρεκόρ", διατηρώντας ταυτόχρονα την ασφάλεια του δικτύου, καθώς μέσα σε λίγες ώρες μέχρι το πρωί μπορεί πάλι η παραγωγή των αιολικών να εξαφανιζόταν."

Τώρα μαθαίνουμε πως το "ρεκόρ" είχε κι άλλη παρενέργεια, καθώς, όπως ενημερώνει ο PLATTS, για ακόμα μια φορά, τις ώρες του "ρεκόρ", τα χαράματα της Δευτέρας 14 Σεπτεμβρίου, η τιμή του ρεύματος στην αγορά έπεσε σε αρνητικό έδαφος. Αρνητική τιμή σημαίνει πως το άχρηστο αιολικό ρεύμα  επιβαρύνει χωρίς λόγο το δίκτυο μεταφοράς κι όλοι προσπαθούν να το ξεφορτωθούν, όχι απλά πουλώντας το όσο-όσο, αλλά πληρώνοντας κι από πάνω τον αγοραστή!

Στο διπλανό διάγραμμα βλέπετε με πράσινο χρώμα τα περιστατικά που οι τιμές πέρασαν σε αρνητικό έδαφος στο Δυτικό Τέξας από το 2011 και με μπλε χρώμα τις υποχρεωτικές εξόδους των αιολικών για λόγους προστασίας των δικτύων μεταφοράς. Πρόκειται για στοιχεία που δημοσίευσε πέρυσι το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ (U.S. Energy Information Administration, EIA). Όπως είναι αμέσως φανερό απ' το διάγραμμα, τα περιστατικά μειώθηκαν πολύ το 2013 & 2014. Επειδή ωστόσο μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, η μείωση αυτή οφείλεται, όπως το ίδιο το ΕΙΑ λέει, στην κατασκευή πάνω από 3.500 μιλίων (>5.600km) δικτύων μεταφοράς, προκειμένου να διαχέεται το αιολικό πρόβλημα: "Curtailments of wind generation on the Texas electric grid have steadily dropped since 2011 as more than 3,500 miles of transmission lines have been built, largely as a result of the state's Competitive Renewable Energy Zones (CREZ) program." Ποιος πλήρωσε για αυτά τα 5.600km επιπρόσθετων δικτύων; Ασφαλώς ο τελικός καταναλωτής. 

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε. 

Τα αιολικά εγκαταστάθηκαν με ταχείς ρυθμούς (>7.000MW) στο Τέξας κυρίως στο διάστημα 2006-2009. Εγκαταστάθηκαν σε πέντε ζώνες (CREZ) στα ΒΔ, όπως φαίνονται στην εικόνα της αρχής. Η έλλειψη δικτύων μεταφοράς προς τα πολυάνθρωπα αστικά κέντρα του ΝΑ Τέξας στο διάστημα αυτό είχε ως αποτέλεσμα σοβαρή συμφόρηση στο δίκτυο στα ΒΔ, με συνεχή περιστατικά αναγκαστικής εξόδου αιολικών πάρκων, ακόμα και πάνω από 4.000MW το 2011: η προστασία του δικτύου από υπερφόρτωση σαφώς και προηγείται της αιολικής παραγωγής. Επιπλέον, η τοπική υπερφόρτωση του δικτύου οδηγούσε την τιμή του ρεύματος στην αγορά σε αρνητικό έδαφος, καθώς οι παραγωγοί για διάφορους λόγους συνέχιζαν να προσφέρουν αιολικό ρεύμα στο δίκτυο. Τι είναι αυτό που κάνει τους αιολικούς παραγωγούς να προσφέρουν αρνητικές τιμές; Απολαύστε το, όπως το δίνει το ΕΙΑ: "Wind plants can offer negative prices because of the revenue stream that results from the federal production tax credit, which generates tax benefits whenever the wind plant is producing electricity, and payments from state renewable portfolio or financial incentive programs. These alternative revenue streams make it possible for wind generators to offer their wind power into the wholesale electricity market at prices lower than other generators, and even at negative prices."  Όταν η φτερωτή περιστρέφεται, προκύπτουν ομοσπονδιακές φοροαπαλλαγές, οπότε συμφέρει να παράγουν ένα αχρείαστο ρεύμα για να συνεχίζουν να εισπράττουν! Όταν κάποιος εισπράττει, κάποιος άλλος πληρώνει. Μαντεύετε ποιος; Φυσικά ο τελικός καταναλωτής. Μια συστηματική αναδιανομή πλούτου απ' το κοινωνικό σύνολο προς μια συγκεκριμένη μειονότητα.

Όταν λοιπόν στις 13/14 Σεπτεμβρίου τα αιολικά έκαναν νέο "ρεκόρ" στο Τέξας κι οδήγησαν την τιμή του ρεύματος και πάλι σε αρνητικό έδαφος, ουσιαστικά έστειλαν ένα μήνυμα στους καταναλωτές: "αυτά που μας πληρώσατε μέχρι τώρα σε φοροαπαλλαγές και σε κόστος δικτύων δεν είναι αρκετά, ετοιμαστείτε να ξηλωθείτε κι άλλο, για νέες φοροαπαλλαγές και νέα δίκτυα".

Αυτά που συμβαίνουν στο Τέξας δεν αποτελούν μοναδική περίπτωση, καθώς τα ίδια είχαμε δει να συμβαίνουν το Μάιο στο Ευρωπαϊκό Χρηματιστήριο Ενέργειας για το σύστημα Γερμανίας-Αυστρίας.

Τα αιολικά έχουν το περιθώριο να προσφέρουν μηδενικές ή και αρνητικές τιμές στην κατά τα λοιπά "απελευθερωμένη" αγορά, επειδή έχουν έσοδα από αλλού, απ' τις επιδοτήσεις και τις φοροαπαλλαγές. Τα συμβατικά εργοστάσια ωστόσο, αυτά που ηλεκτροδοτούν πραγματικά 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο, δεν έχουν άλλα έσοδα  και μια οποιαδήποτε επιχείρηση χωρίς έσοδα αργά ή γρήγορα θα κλείσει. Οι πολιτικές των επιδοτήσεων και των φοροαπαλλαγών, χάρη στις οποίες αναπτύχθηκε η αιολική παράνοια, έχουν δημιουργήσει τεράστια στρέβλωση στην αγορά και "πριονίζουν το κλαδί", πάνω στο οποίο στέκεται η ασφάλεια ηλεκτροδότησης. 

Την πραγματική ασφάλεια ηλεκτροδότησης την προσφέρουν μόνο τα συμβατικά εργοστάσια, τα αιολικά χωρίς αποθήκευση είναι όχι μόνο άχρηστα, αλλά και επιζήμια για το δίκτυο και την τσέπη μας. Αλλά το άθροισμα κόστους "αιολικά+δίκτυα+αποθήκευση" είναι τέτοιο που εξακοντίζει το κόστος της ενέργειας και σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία στέλνει τη βιομηχανία στην Ασία ή τις ΗΠΑ. Πίσω μένει η ανεργία, η ανέχεια, η "πράσινη" λαμογιά, η μετανάστευση των νέων. Μέχρι πότε;