Aπεξάρτηση απ' τα ορυκτά καύσιμα έως το 2100; "Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας" ή άλλο ένα ψέμα των πολιτικών.

Οι φιλόδοξοι κλιματικοί στόχοι, που συζητούνται "μεταξύ τυρού και αχλαδίου" στα τραπέζια των ηγετών του Δυτικού κόσμου, θέλουν να περιορίσουν τις εκπομπές CO2 "κατά 40-70%" (sic) μέχρι το 2050 και να πετύχουν πλήρη "απανθρακοποίηση" μέχρι το 2100. Ωραία λόγια για στάχτη στα μάτια του κόσμου, καθώς τα πραγματικά δεδομένα είναι λιγάκι διαφορετικά.

Καταρχήν η βασική σύγχυση είναι πως άλλο πράγμα είναι η ενέργεια κι άλλο η ηλεκτροπαραγωγή, καθώς χρειαζόμαστε ενέργεια και σε άλλες μορφές, π.χ. για τη θέρμανση και, κυρίως, τις μεταφορές, ενώ τα ορυκτά καύσιμα χρειάζονται και σ' άλλους τομείς, π.χ. πετροχημικά, λιπάσματα, χαλυβουργία, κλπ. 

Κάπου εκεί λοιπόν "αρχίζουν τα δύσκολα", καθώς μια έκθεση του περυσινού Νοεμβρίου στη Βρετανία, που έγινε για να διερευνήσει τη δυνατότητα μείωσης των εκπομπών "αερίων του θερμοκηπίου" κατά 80% μέχρι το 2050, έδειξε πως το 45-47% της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας πηγαίνει στη θέρμανση και το 80% της θέρμανσης παράγεται από ορυκτά καύσιμα. Μόλις το 2% των απαιτήσεων θέρμανσης κτηρίων καλύπτεται από κεντρικά δίκτυα τηλεθέρμανσης κι αυτό δείχνει πως θα πρέπει ...

να εγκατασταθούν αρκετά εκατομμύρια ηλεκτρικές αντλίες θερμότητας, που "θα θέσουν σε δοκιμασία" τα δίκτυα διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, ένας "ευγενικός" τρόπος για να καταδείξουν οι μελετητές το πολυδάπανο και πρακτικά ανέφικτο του εγχειρήματος. 

Οι πιο διαδεδομένες μορφές ΑΠΕ των τελευταίων ετών, αιολικά και Φ/Β, είναι διαθέσιμες μόνο για κάποιες ώρες, τα αιολικά μάλιστα με μεγάλη τυχαιότητα και σχεδόν ανύπαρκτα σε περιόδους μεγάλης παγωνιάς. Η αποθήκευση της ηλεκτρικής τους ενέργειας σε συστήματα μπαταριών μεγάλης κλίμακας, για αποθήκευση πολλών GWh προκειμένου να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της τυχαιότητας αποδεικνύεται ήδη πως θέτει πολλαπλές προκλήσεις, τόσο στο τεχνικό επίπεδο όσο και στο επίπεδο της επάρκειας ορυκτών πόρων. Πολύ απλά, το κόστος προς το παρόν και για το προβλέψιμο μέλλον "δεν βγαίνει". Η μετατροπή της αιολικής ή Φ/Β ηλεκτροπαραγωγής σε υδρογόνο, μέσω εργοστασίων ηλεκτρόλυσης, απλά κάνει το ήδη ακριβό ακόμα πιο ακριβό.

Πάλι στη Βρετανία, μια άλλη έρευνα τον Ιούλιο 2013, από τη Βασιλική Ακαδημία Μηχανικής, για τον τρόπο κίνησης των πλοίων του μέλλοντος, κατέδειξε πως για το άμεσο μέλλον η καλύτερη λύση είναι το υγροποιημένο φυσικό αέριο (!) και για το απώτερο πρέπει "να ξύσουμε πολύ το κεφάλι", καθώς οι ΑΠΕ δεν μπορούν να δώσουν λύση, η ιδέα πως μπορεί να υπάρχει μια μπαταρία αρκετά μεγάλη για να κινήσει ένα τάνκερ ή ένα πλοίο μεταφοράς κοντέινερ δεν αντέχει σε κριτική. Επιπλέον τα βιοκαύσιμα μάλλον πρέπει να τα ξεχάσουμε, καθώς η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού θα πιέζει καταρχήν για τρόφιμα. Για να γίνει βιώσιμο το υδρογόνο, πώς θα συμπιεστεί επαρκώς ώστε να υπάρχουν διαθέσιμες οι ποσότητες που απαιτούνται για την κίνηση ενός μεγάλου πλοίου; Θυμάται κανείς το αερόπλοιο Χίντεμπουργκ; Ακόμα κι αν γίνουν τα πλοία πυρηνοκίνητα, όπως υπάρχουν σήμερα κάποια πολεμικά, ποιος μπορεί ν' αντέξει το κόστος για ευρεία εφαρμογή; 

Πάμε στα λιπάσματα και η αμμωνία που χρειάζεται για τ' αζωτούχα λιπάσματα σήμερα παράγεται απ' το φυσικό αέριο, παλαιότερα -και στην Ελλάδα με την ΑΕΒΑΛ- παραγόταν κι από λιγνίτη. Με την έκρηξη του παγκόσμιου πληθυσμού η ζήτηση για λιπάσματα αναμένεται ν' αυξάνεται σταθερά, η χρησιμότητα του φυσικού αερίου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Οι αναρτήσεις μας δημοσιεύονται στο greeklignite.blogspot.gr και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite! Πατήστε «Μου αρέσει» (Like) στη σελίδα μας, για να έχετε πιο άμεση ενημέρωση! Και ανοίγετε τις αναρτήσεις, καθώς το Facebook δεν θα σας τις εμφανίζει καθόλου στη ροή αν δει πως δεν τις ανοίγετε. 

Πάμε στην παραγωγή χάλυβα, που αυξάνεται σταθερά και απ' την εποχή του σιδήρου έχουμε περάσει πλέον στην εποχή του χάλυβα. Μόνο που ο χάλυβας βασικά είναι κράμα σιδήρου και άνθρακα, οπότε πώς θα παραχθεί χάλυβας χωρίς το μεταλλουργικό κάρβουνο; Η ανακύκλωση του χάλυβα καλύπτει σήμερα όλο και περισσότερο τις ανάγκες, αλλά προς το παρόν πάνω απ' τη μισή παγκόσμια παραγωγή προέρχεται από πρωτογενείς πρώτες ύλες. Αν υποτεθεί προς στιγμή πως το κάρβουνο θα μπορούσε να υποκατασταθεί από ξυλοκάρβουνο, κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μεγάλη αποψίλωση των δασών, που εκτός των άλλων είναι φυσικές "καταβόθρες" του CO2 της ατμόσφαιρας.

Πάμε στην παραγωγή πλαστικών απ' την πετροχημική βιομηχανία. Κοιτάξτε γύρω σας, πόσα πλαστικά εξαρτήματα χρησιμοποιείτε καθημερινά; Από πού θα προέλθουν υποκατάστατα;

Πάμε στα ανθρακονήματα, απ' τα οποία κατασκευάζονται και ελαφριές έλικες ανεμογεννητριών. Χωρίς τον άνθρακα, πώς θα κατασκευάζονται; Πώς θα κατασκευάζονται π.χ. τα λεπτά φιλμ των Φ/Β; Πώς θα υποκατασταθεί ο ρόλος των ορυκτών καυσίμων στην παραγωγή τσιμέντου, στη φαρμακοβιομηχανία, παντού όπου χρησιμεύουν ως χημικές ενώσεις και όχι απλά για την παραγωγή ενέργειας;

Το κάρβουνο είναι πηγή ενέργειας διαθέσιμη σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να συνεχίσει ν' αξιοποιείται αν εξελιχθούν οι τεχνολογίες συγκράτησης και αποθήκευσης CO2 ή και υπόγειας αεριοποίησης. Ακόμα και το πετρέλαιο, που μας έλεγαν πως σύντομα θα μπει σε φάση εξάντλησης, γνωρίζει μια "δεύτερη νιότη", χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας της βελτιωμένης ανάκτησης απ' τα παλιά κοιτάσματα, που θεωρούνταν πως έχουν πια στερέψει. Όσο οι αναπτυσσόμενες χώρες ακολουθούν τα δυτικά καταναλωτικά πρότυπα, (δείτε π.χ. τι συμβαίνει με τα ηλεκτρονικά "καλούδια" και τα αυτοκίνητα),  ο κόσμος θα είναι ολοένα και πιο εξαρτημένος απ' τα ορυκτά καύσιμα. Κι ό,τι κι αν πουν οι πολιτικοί το Δεκέμβριο στο Παρίσι, στη Σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα, η άρνησή τους να δουν κατάματα την πραγματικότητα είναι απλά άλλος ένας λόγος να μην τους πολυπαίρνουμε στα σοβαρά και να ψάχνουμε για το ποια συμφέροντα πράγματι εξυπηρετούν. Όπως έχουμε πει απ' την πρώτη ανάρτηση αυτού του ιστολόγιου, "Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη", είναι πάρα πολλά τα λεφτά στην ενέργεια.