Μετά τη Χαλυβουργία και τη Χαλυβουργική, ποιος έχει σειρά για success story;

Το εθνικό μας success story συνεχίζεται αυτές τις μέρες με κλείσιμο χαλυβουργιών. Μπορεί να μας είπαν ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,9 δισ. €, που προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Eurostat και το μάζεψαν αμέσως σε 1,5 δισ. €, αλλά η Χαλυβουργική ανακοίνωσε ότι από τις 17/2 μέχρι τις 31/3 βάζει σε διαθεσιμότητα 6 εβδομάδων τα 200 απ' τα 263 άτομα που απασχολεί. Η Χαλυβουργία Ελλάδος είχε διακόψει τη λειτουργία του εργοστάσιου της στον Ασπρόπυργο απ' το 2012 και πλέον στον οικονομικό τύπο δημοσιεύονται πληροφορίες για ...

ομαδικές απολύσεις, καθώς και για περιορισμό της απασχόλησης σε μη μεταλλουργική βιομηχανία.

Ο χάλυβας είναι το δεύτερο ισχυρό θεμέλιο του σύγχρονου πολιτισμού, πίσω απ' την ενέργεια. Μην ξεχνάμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε το 1957 σαν Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα. Κάποτε ζούσαμε στη Λίθινη Εποχή, μετά στην Εποχή του Χαλκού, περάσαμε στην Εποχή του Σιδήρου και τώρα πλέον είμαστε στην Εποχή του Χάλυβα. Στο 1ο γράφημα βλέπετε τους 10 κορυφαίους παραγωγούς χάλυβα στον κόσμο για το 2012. Μακράν πρώτη η Κίνα, η Ιαπωνία είναι πιο μπροστά κι από τις ΗΠΑ και στην 8η θέση βλέπουμε τη μεγάλη γείτονα, την Τουρκία. Από την Ευρωζώνη βλέπουμε στη δεκάδα μόνο τη Γερμανία. Η Ινδία, η Βραζιλία, η Νότια Κορέα και η Τουρκία μπήκαν στην πρώτη δεκάδα τα τελευταία 40 χρόνια, ενώ οι υπόλοιπες χώρες είναι από πιο παλιά. Όλες αυτές οι χώρες βασίζουν τη χαλυβουργία τους σε φθηνή ενέργεια από λιγνίτη και λιθάνθρακα, είναι οι χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή και κατανάλωση κάρβουνου και είναι οι χώρες που σκοπεύουν να επενδύσουν σε νέα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρισμού από κάρβουνο.

Στο 2ο γράφημα, για τους 10 μεγαλύτερους καταναλωτές χάλυβα, προηγείται πάλι μακράν η Κίνα, η Ιαπωνία έχει περάσει στην τέταρτη θέση, αλλά η Τουρκία είναι και πάλι στην 8η θέση, με την κατανάλωση να είναι μικρότερη της παραγωγής, τουτέστιν η Τουρκία εξάγει. Τη δέκατη θέση παίρνει εδώ η Ιταλία, παραδοσιακή βιομηχανική δύναμη, μπροστά από τους άλλους μεγάλους Γαλλία- Βρετανία-Ισπανία, που δεν εμφανίζονται στο γράφημα.

Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι ένας απ' τους μεγάλους καταναλωτές χάλυβα: τα σύγχρονα αυτοκίνητα κατασκευάζονται από πιο ενισχυμένους χάλυβες, που ταυτόχρονα είναι 25% πιο ανθεκτικοί απ' ό,τι στο παρελθόν. Περίπου το 75% των σύγχρονων χαλύβων έχει εξελιχθεί τα τελευταία 20 χρόνια κι αν ο Πύργος του Άιφελ χτιζόταν σήμερα, οι μηχανικοί θα χρειάζονταν μόνο το 1/3 του αρχικού χάλυβα. Ιατρικά μηχανήματα, οικιακά σκεύη, υπολογιστές, δοχεία αποθήκευσης τροφίμων, όλα γίνονται από διάφορες μορφές χάλυβα, που σχεδόν στο σύνολό τους είναι ανακυκλώσιμες. Όλες οι κατασκευές με σκυρόδεμα χρειάζονται και μεγάλες ποσότητες χαλύβδινου οπλισμού.

Οι αναρτήσεις μας βρίσκονται και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite ! Δείτε μας λοιπόν τώρα και στο Facebook και κάντε Like στη σελίδα μας!

Κλείνουν λοιπόν οι ελληνικές χαλυβουργίες, επειδή, λένε, η εσωτερική αγορά είναι νεκρή και δεν μπορούν να κάνουν ούτε εξαγωγές επειδή δεν μπορούν να αντέξουν το υψηλό ενεργειακό κόστος. Μα καλά, δεν μειώθηκαν οι μισθοί των εργαζομένων στα τάρταρα στα χρόνια των μνημονίων; Δεν μας είπαν ότι βελτιώθηκε η ανταγωνιστικότητα της χώρας; Μετά τη μείωση του κόστους μισθοδοσίας, θέλουν μείωση του κόστους ενέργειας. Μόλις πάρουν μείωση του κόστους ενέργειας, θα ζητήσουν τη μείωση του φορολογικού κόστους. Μόλις πάρουν μείωση του φορολογικού κόστους, θα ζητήσουν κάποια άλλη απαλλαγή. Κανένας βέβαια δεν μιλάει για το σκληρό ευρώ, που ευνοεί μόνο τη Γερμανία και σκοτώνει τον Ευρωπαϊκό Νότο. Σε ποιές ακριβώς χώρες θέλουν να εξάγουν με ισοτιμία 1,35€/$, όταν ακριβώς δίπλα είναι η πολύ μεγάλη παραγωγός χάλυβα Τουρκία, με την πολύ χαμηλή ισοτιμία της τούρκικης λίρας;  Μήπως αν η ισοτιμία του ευρώ έπεφτε προς το 1 €/$ θα είμαστε όλοι πολύ καλύτερα; Και η βιομηχανία και ο τουρισμός και η μεταποίηση; Αλλά είναι γνωστό ότι η Γερμανία θα ήταν πολύ πιο ευτυχής με την ισοτιμία στο 1,7€/$, επομένως μην περιμένετε κάτι καλό από εκεί. Το κοστούμι του ευρώ έχει αρχίσει και μας στενεύει πολύ, όχι μόνο εμάς, όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο. 

Αν είχε γίνει και η αναδιάρθρωση χρέους το 2010, τότε που τα ομόλογα ήταν στο ελληνικό δίκαιο, η κατάσταση στην ελληνική οικονομία θα ήταν πολύ καλύτερη σήμερα. Αλλά το πρώτο πράγμα που υπέγραψαν ήταν η μετατροπή των ομολόγων στο αγγλικό δίκαιο. Θα δούμε ποτέ μια "εξεταστική" για το τι έγινε το 2010;

Και βέβαια το έργο με τις χρεοκοπημένες "προβληματικές" βιομηχανίες το έχουμε ξαναδεί στο τέλος της δεκαετίας του 1970. Μόνο οι βιομηχανίες βέβαια είχαν χρεοκοπήσει, όχι και οι βιομήχανοι, που άφηναν τις βιομηχανίες σαπάκια κι έβγαζαν και τότε τα λεφτά στην Ελβετία. Και ήρθε το 1981 το Πασοκ κι έκανε τον αλήστου μνήμης Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, που κατέληξε σε μια ακόμα καταβόθρα του δημοσίου χρήματος. Με βάση λοιπόν την εμπειρία του παρελθόντος, δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε τι κρύβεται πίσω απ' τη λίστα Λαγκάρντ, τη λίστα Λιχτενστάιν, τη λίστα Λουξεμβούργου, τη λίστα με τα εμβάσματα εξωτερικού κι όλες τις υπόλοιπες λίστες. Δεν πρόκειται ποτέ η Ελλάδα να υπογράψει συμφωνία με την Ελβετία για αποκάλυψη και φορολόγηση του πλούτου που είναι κρυμμένος εκεί. Δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε ποιοί έχουν τις χιλιάδες οφσόρ που παραμένουν ανέλεγκτες και αφορολόγητες.

Τελικά αν και οι βιομήχανοι κατέληξαν αναξιοπαθούντες στην Ελλάδα των μνημονίων και κλείνουν τις βιομηχανίες, ποιοί έχουν κάνει όλα αυτά τα φτωχικά που βλέπουμε στο Παλιό Ψυχικό, τη Φιλοθέη, την Πολιτεία και την Εκάλη, το Πόρτο Χέλι και την Κόστα; Να το μέγα εθνικό μυστήριο!