Με την Κοινοτική Οδηγία 2009/28/ΕΚ της 23.4.2009
καθορίστηκαν για κάθε χώρα-μέλος της ΕΕ δεσμευτικοί Εθνικοί συνολικοί στόχοι
για το μερίδιο ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στην τελική κατανάλωση ενέργειας
το 2020
στους τομείς της ηλεκτρικής ενέργειας, των μεταφορών και της θέρμανσης και
ψύξης. Σύμφωνα με το Παράρτημα Ι της Οδηγίας, ο στόχος για
την Ελλάδα είναι η συμμετοχή των ΑΠΕ στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση
ενέργειας να αυξηθεί από 6,9% το 2005 σε 18% το 2020. Ο ίδιος στόχος για τη
Γερμανία είναι η αύξηση από 5,8% το 2005 σε επίσης 18% το 2020.
Η ομορφιά των ποσοστών είναι να
φαίνονται τα νούμερα ίδια, αλλά το 18% της Ελλάδας σε απόλυτο μέγεθος είναι
πολύ μικρότερο απ' το 18% της Γερμανίας. Έτσι η Γερμανία, παρόλο που με τα εξωφρενικά πρωτογενή πλεονάσματα έχει μαζέψει όλο το χρήμα της ΕΕ, τρέχει και δεν φτάνει
να πιάσει το στόχο για το 2020. Τώρα πλέον, που είμαστε στο 2018, μόλις 3
χρόνια πριν το 2020, είναι και μαθηματικά βέβαιο πως η Γερμανία ΔΕΝ θα πιάσει
το στόχο του 2020.
Στο διάγραμμα βλέπουμε τη συμμετοχή
των διαφόρων πηγών ενέργειας στο μείγμα της Γερμανίας για το 2017 όπως την
έδωσε με δελτίο τύπου η Arbeitsgemeinschaft
Energiebilanzen. Οι διάφορες ΑΠΕ είναι όλες μαζί μόλις στο 13,1% (από 12,5% το
2016), υπολείπονται του στόχου κατά 4,9 μονάδες και ο δρόμος είναι πολύ μακρύς
ακόμα.
Τα ορυκτά καύσιμα αθροίζουν το 2017
ένα εντυπωσιακό 80,3%, ακριβώς το ίδιο με το 2016. Λαμβάνοντας υπόψη πως το
2022 η Γερμανία θα κλείσει τα τελευταία πυρηνικά της, που το 2017 έδωσαν το
6,1% της πρωτογενούς κατανάλωσης ενέργειας, η Γερμανία πρέπει μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια να βάλει τόσες ΑΠΕ όσες δεν έβαλε ποτέ και να φτιάξει τόσα δίκτυα ηλεκτρισμού όσα δεν έφτιαξε ποτέ. Δεδομένου μάλιστα πως πλέον οι ΑΠΕ ...